Κάθε ομάδα όπως και κάθε οικογένεια, κρύβει τα δικά της (μικρά –μεγάλα, ενίοτε) μυστικά… Όσο μεγάλη κι αν είναι (η οικογένεια ή, η ομάδα), όσες ανέσεις κι αν έχει, δεν μπορεί, κάτι θα… κρύβει. Συμβαίνει συχνά. Έχει συμβεί σε όλους μας. Πάμε λοιπόν να δούμε μια ιστορία, απ αυτές που συχνά συναντά κανείς, στον όμορφο κόσμο του αθλητισμού.
Έμενε μόλις μια ημέρα πριν την εκπνοή της προθεσμίας συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ του (αγαπημένου μας) βόλεϊ, την περασμένη σαιζόν (2013-14). Κι ενώ δεν υπήρχε η ανάλογη δυνατότητα, ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε χορηγός και πως ο Ολυμπιακός θα φωνάξει «παρών» στην ευρωπαϊκή ελίτ…
Ο χορηγός, παρέμενε για καιρό άγνωστος. Αρκετοί ήταν εκείνοι που αναρωτήθηκαν, τι συμβαίνει, ποιος (ή, ποιοι) είναι. Τελικά, αποκαλύφθηκε το όνομα: Χρήστος Φλάμπουρας. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που πλήρωσε τα έξοδα συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ, αυτός ήταν που κάλυψε συμβόλαια παικτών κι ο Ολυμπιακός απόλαυσε την παρουσία του στο μεγάλο «πάρτι». Τον βρήκαμε, μιλήσαμε μαζί του.
-Αλήθεια, τι συνέβη τότε;
«Κοιτάξτε, αυτό που θέλω να πω είναι πως, όσο μπορούσα και εγώ, βοήθησα», αρκέστηκε να σχολιάσει με μετριοφροσύνη ο κ.Φλάμπουρας, που προτιμά να μιλήσει γενικότερα, για την ομάδα του…
Τρόπος ζωής
«Είναι τρόπος ζωής», θα μας πει. «Το θέμα είναι, να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στον Ολυμπιακό σαν πιστοί στρατιώτες και αυτό που είναι να γίνει, θα γίνει. Αυτό που πραγματικά με συγκίνησε όταν ήμουν μέλος του Τ.Α.Α, είναι η ομαδικότητα, ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Ολυμπιακό. Αυτός είναι και ο βασικός παράγοντας της επιτυχίας του Ολυμπιακού και στο ποδοσφαιρικό, αλλά και στα άλλα τμήματα.
Εμείς εδώ λειτουργούμε σαν ομάδα. Είμαστε, όλοι για έναν, και ένας για όλους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό συστατικό της επιτυχίας μας κι εγώ, όσο μπορώ από την μεριά μου, θα προσπαθήσω να προσφέρω στον Ολυμπιακό, πάντα σαν απλός στρατιώτης».
Στο πρόσωπο του συνομιλητή μας ανακαλύπτουμε έναν άνθρωπο με διάθεση να βοηθήσει, έναν επιχειρηματία ταυτόχρονα, που δεν διστάζει να συνεισφέρει «προκειμένου για το κοινό (ερυθρόλευκο) καλό». Κι έχουμε την εντύπωση ότι θα το έκανε, ακόμη κι αν πίστευε (ιδεολογικά) στον… Απολλώνειο Κερατσινίου (που τον θυμηθήκαμε…).
Τελικά, μέσα από την συνέντευξη και την κοινή μας παρουσία σε «στρογγυλό τραπέζι», αυτό που προκύπτει είναι πως, υπάρχουν (πράγματι) άνθρωποι οι οποίοι, και μπορούν αλλά, και θέλουν να στηρίξουν τον αθλητισμό. Και οι οποίοι το κάνουν –αυτό είναι το σημαντικότερο- χωρίς ιδιοτέλεια.
Ο Χρήστος Φλάμπουρας (δεν τον ήξερα) είναι ένας από αυτούς. Από τους ιδεολόγους του χώρου. Και, αναρωτιέσαι… Μα, υπάρχουν τέτοιοι τύποι; Ναι, υπάρχουν!
Προσωπικά έχουμε παραδείγματα (πολλά!) ανθρώπων (…επιχειρηματιών) που δεν δίστασαν να καταθέσουν τον… όβολό τους προκειμένου να σώσουν, ακόμη, ένα σύλλογο, να βοηθήσουν (στο πιο… εύκολο) για μια μεταγραφή (ποδοσφαιρική μάλιστα, που σημαίνει, πολλά λεφτά…). Άνθρωποι που κράτησαν την ανωνυμία τους (ακόμη και σε συλλόγους κολοσσούς, όπως είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός).
Ο… μονομάχος Μαρινάκης!
Δεν νομίζετε, όμως, πως είναι καιρός να σταματήσουμε το παιχνίδι της… ανωνυμίας; Δεν ήρθε η ώρα να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι ανιδιοτελείς τροφοδότες των συλλόγων και, κατ επέκταση, του ελληνικού αθλητισμού; Εμείς λέμε ναι, και αρχίζουμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι των («κρυφών») ευεργετών. Κάνουμε την αρχή, με τον Χρήστο Φλάμπουρα…
-Ως αντιπρόεδρος, πλέον, στο ΤΑΑ Ολυμπιακός, τι σκέφτεστε, πως νιώθετε;
«Αυξημένη ευθύνη, απέναντι σε αυτή την ΙΔΕΑ (με κεφαλαία παρακαλώ η λέξη)- όπως εγώ το νιώθω-, που λέγεται ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και, βέβαια, απέναντι στον περήφανο κόσμο μας. Πρέπει να πω επίσης, ότι με συγκίνησε η προσπάθεια του κ. Κουντούρη και των συνεργατών του και, φυσικά ο πρόεδρος, ο κ.Μαρινάκης, τον οποίο παλαιότερα τον είχα χαρακτηρίσει “μονομάχο”. Του αξίζουν συγχαρητήρια επειδή δίνει το “είναι” του και την ψυχή του για την ομάδα και μόνο για την ομάδα. Και το μόνο του κίνητρο κατ´ εμέ, είναι η μεγάλη του αγάπη για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Είναι ο εμπνευστής μας.
Με ρωτάτε τι σκέφτομαι… Μα, να γίνει πραγματικότητα το όνειρο, όχι μόνο το δικό μου, αλλά και του κ.Κουντούρη και όλων των συνεργατών μας. Του χρόνου να καταφέρουμε -και θα τα καταφέρουμε- γιατί το πιστεύουμε πολύ- να βρεθούμε στα σαλόνια της Ευρώπης».
Αν περίμενε κάτι καλύτερο στην εφετινή διοργάνωση; Ο κ.Φλάμπουρας είναι σαφής:
«Νομίζω ότι ήταν πολύ καλές οι επιλογές που κάναμε. Δεν θεωρώ ότι έγινε κάποιο λάθος. Απλά, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Εμείς θα προσπαθήσουμε από την μεριά μας να κάνουμε το καλύτερο, έτσι ώστε απλά το καλό, να ανήκει στο παρελθόν…».
Ο αγαπημένος μου Τάσος Κουμπλής
-Τι σχέση έχετε με το βόλεϊ; Προφανώς παίζατε βόλεϊ, ένα λατρεμένο σπορ -για όσους, όμως, το γνωρίζουν…
«Φυσικά, είναι από τα παιδικά μου βιώματα! Μεγάλωσα στη Νέο Πέραμο κι εκεί, έχουμε μια ομάδα βόλεϊ. Σε εκείνη την ομάδα μυήθηκα. Εκεί πρωτοείδα τον μεγάλο αθλητή Τάσο Κουμπλή που τον αγάπησα. Παρακολουθώ όλα τα αθλήματα, είναι η αλήθεια, αλλά το βόλεϊ είναι η μεγάλη μου αγάπη».
Κλέβουμε κομμάτι από συνέντευξη του αντιπροέδρου του ΤΑΑ Ολυμπιακός, στο ιστορικό «Φως των Σπορ», ενάμισυ, περίπου, χρόνο πριν: «Και πέρυσι βοήθησα οικονομικά τον Ολυμπιακό, δεν ήθελα όμως να δοθεί δημοσιότητα. Πάμε σκαλοπάτι-σκαλοπάτι να κρατήσουμε ψηλά τον Ολυμπιακό και να τον φτάσουμε στην κορυφή όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ταβάνι, κρατάμε όμως χαμηλούς τόνους, δεν θέλουμε να προκαλέσουμε, αφού πολλά πράγματα είναι καλύτερα να τα κάνουμε και όχι να τα λέμε».
-Αλήθεια, εσείς, οι οικονομικά ισχυροί και, συχνά, αιθεροβάμονες, πιστεύετε σ αυτό το μότο («Καλύτερα να τα κάνουμε και όχι να τα λέμε»); Και, γιατί το κάνετε;
«Κοιτάξτε, τα πάντα στη ζωή είναι: δουλειά, πίστη, στόχοι ( μεσοπρόθεσμοι και εφικτοί), επιμονή ενώ, το πιο δύσκολο απ’ όλα, όσο απλό κι αν ακούγεται, είναι η υπομονή!»…
Μακάρι να τους ξανάβλεπα μαζί…
-Αν δεν ήσασταν αυτός που είσαστε, τι θα θέλατε (να είσαστε) στον χώρο του αθλητισμού;
«Είμαι πολύ τυχερός που βρίσκομαι στο χώρο του βόλεϊ, που όπως προείπαμε αγαπώ πολύ από την παιδική μου ηλικία».
-Το ποδοσφαιρικό τοπίο και όσα γύρω του συμβαίνουν, πόσο σας αγγίζει;
«Αγαπώ όλα τα αθλήματα. Παρακολουθώ ποδόσφαιρο όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Πιστεύω -και ισχύει- πως, ο αθλητισμός, είναι ευγενής άμιλλα. Το δικό μου όνειρο είναι να ξαναδώ Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς να βλέπουν έναν αγώνα μαζί. Το έχω ζήσει αυτό και μου έχει λείψει. Πάντα υπήρχε μία κόντρα αλλά μέσα σε κάποια πλαίσια, καμία σχέση με το τώρα. Με θλίβει η βία στα γήπεδα.
Το ποδόσφαιρο είναι, μαζί με το μπάσκετ, οι κυριότεροι εθνικοί πρεσβευτές μας στα ομαδικά αθλήματα, στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτή την εικόνα (των Εθνικών ομάδων) μπορούμε να τη μεταφέρουμε και εντός των τειχών. Της πατρίδας μας…».
Πολύ σημαντική η ομαδικότητα
-Είστε ένας άνθρωπος που έχετε έντονη δραστηριότητα και σε άλλα πράγματα, ως επιχειρηματίας. Θα θέλατε ή, τέλος πάντων, μπορείτε να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στο σύλλογο;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα τον χρόνο να ασχοληθώ όσο θα ήθελα με τα αγωνιστικά θέματα της ομάδας και θα είναι φυσικά και μεγάλη μου χαρά να ασχοληθώ πιο ενεργά. Το να κάνεις μία χορηγία είναι μία βοήθεια ωστόσο, αν μπορείς να συμμετέχεις διοικητικά, είναι ακόμα καλύτερα. Στον Ολυμπιακό, το τονίζω, λειτουργούμε όλοι για έναν και ένας για όλους και αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας.
Ακούγεται εύκολο και απλό, ωστόσο δεν είναι έτσι. Η ομαδικότητα είναι πολύ σημαντική, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στην πολιτική, στον χώρο των επιχειρήσεων και, γενικά, παντού. Η αυταπάρνηση που υπάρχει μας δίνει μεγάλη δύναμη και σε όλη αυτή τη διαδικασία.
Ο Ολυμπιακός δεν ανήκει σε κανέναν, ο Ολυμπιακός είναι ιδέα. Το θέμα είναι να υπάρχουν παράγοντες που θα κοσμούν και θα αποτελέσουν για τους νεότερους τα πρότυπα. Όλα είναι θέμα παιδείας.
Θα ήθελα μέσα απ” αυτό το βήμα πάντως, να καλέσω όλους τους παράγοντες και τους επιχειρηματίες, να ασχοληθούν και να βοηθήσουν τον αθλητισμό όπως μπορεί ο καθένας».
Χρήστος Φλάμπουρας, ετών 50. Οικογενειάρχης και επιχειρηματίας. Ένας ακόμη από εκείνους τους ανθρώπους του αθλητισμού, που ονειρεύονται έναν κόσμο τόσο μα, τόσο διαφορετικό…