Ανοιχτό το ενδεχόμενο για κούρεμα των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες αφήνει ο οίκος Moody’s
Παρά το γεγονός ότι στελέχη της ΕΚΤ, αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης τονίζουν πως δεν τίθεται θέμα bail in, ο οίκος αξιολόγησης Moody’s σημειώνει πως οι ανασφάλιστες καταθέσεις, οι μέτοχοι και οι ομολογιούχοι κινδυνεύουν.
Συγκεκριμένα, η Moody’s χαρακτηρίζει ως credit negative για τους μετόχους και τους ανασφάλιστους καταθέτες τη νέα νομοθεσία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που ψήφισε η ελληνική Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα.
Όπως λέει, η οδηγία που περιλαμβάνει για bail in στις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, η οποία θα τεθεί υπό εφαρμογή από την 1η Ιανουαρίου 2016, περιλαμβάνει βάρη για όλους τους τύπους μη ασφαλισμένων καταθέσεων.
Σύμφωνα με την Moody’s, εάν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ανέλθει σε περισσότερα από 25 εκατ. ευρώ πριν το τέλος του έτους, το bail in των ανασφάλιστων καταθέσεων θα διευκολυνθεί με αυτή την οδηγία.
Επιπλέον, όπως τονίζει, η κεφαλαιακή επάρκεια Tier 1 των τραπεζών βρέθηκε στο 12,8% τον Μάρτιο του 2015, αλλά υπάρχουν ρίσκα για την επάρκεια κυρίως από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα οποία αναμένεται να αυξηθούν ακόμα και πάνω από το 40% την περίοδο 2015-2016 από το 35% στα τέλη του 2014. Βασικός παράγοντας που συμβάλλει σε αυτό είναι το γεγονός ότι πάνω από τα μισά κεφάλαια των τραπεζών υπόκεινται στον αναβαλλόμενο φόρο.
Η Moody’s εκτιμά ότι, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα γίνει bail in στις ανασφάλιστες καταθέσεις, θα υπάρξει «κούρεμα» για τους μετόχους, ενώ σε ρίσκο βρίσκεται και το λεπτό «στρώμα» ομολογιούχων.
Η ελληνική νομοθεσία όσον αφορά την εξυγίανση των τραπεζών διαφέρει σε έναν σημαντικό τομέα: Κατατάσσει τους ομολογιούχους στην ίδια κατηγορία με τις μη διασφαλισμένες καταθέσεις των 100.000 ευρώ, γεγονός που τους καθιστά ευάλωτους σε περίπτωση bail in. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ωστόσο, αυτή η κατηγορία θα υποστεί απώλειες μετά από τη διαγραφή των μη διασφαλισμένων καταθέσεων.
Υπενθυμίζεται ότι το νέο νομοθετικό πλαίσιο δίνει τέσσερις επιλογές για την εξυγίανση των τραπεζών: την πώληση της τράπεζας, τη δημιουργία μιας «καλής» τράπεζας, τη δημιουργία μιας «κακής» τράπεζας και το bail in.