Δεν ήταν οι πιο σταθερές (ειδικά η Αργεντινή στην εκκίνηση του Μουντιάλ), αλλά αποδείχθηκαν οι πιο σκληρές, οι πιο κυνικές, σ” ένα τουρνουά γεμάτο εκπλήξεις και απρόοπτα.
Σκεφτείτε μόνο τους Βραζιλιάνους που ήταν το πρώτο φαβορί, αλλά θα δουν (κι αυτόν) τον τελικό από τις τηλεοράσεις τους και τη μάχη του Λιονέλ Μέσι με τον συμπαίκτη του στην Παρί Σεν Ζερμέν, Κιλιάν Εμπαμπέ, για τον τίτλο του ποδοσφαιρικού βασιλιά.
Αργεντινή και Γαλλία λοιπόν θα βρεθούν για πρώτη φορά στην ιστορία τους αντιμέτωπες σε έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, ωστόσο αυτός δεν είναι ο πρώτος τους τελικός.
Αμφότερες διεκδικούν το τρίτο τους τρόπαιο, με την Αλμπισελέστε να φτάνει στον 6ο της τελικό (1930, 1978, 1986, 1990, 2014) και τους «μπλε» να τα καταφέρνουν για τέταρτη φορά (1998, 2006, 2018).
«Κι οι δύο θα κυνηγήσουμε το όνειρό μας με τον ίδιο στόχο, αλλά μόνο ένας θα έχει το τρίτο αστέρι», είπε με νόημα ο Ντιντιέ Ντεσάν ο οποίος απέφυγε να πει πολλά πράγματα για την ίωση που έχει χτυπήσει τα αποδυτήρια της ομάδας του.
«Δεν πρόκειται να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά φροντίζουμε να λαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερες προφυλάξεις, να προσαρμοστούμε, να το αντιμετωπίσουμε, χωρίς να υπερβάλλουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είναι προφανώς μια κατάσταση που εάν δεν υπήρχε, θα ήταν καλύτερα, αλλά τα καταφέρνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα», είπε ο Γάλλος τεχνικός που χθες είδε τον Ζιρού να αποχωρεί από την τελευταία προπόνηση με πρόβλημα στο γόνατο προκαλώντας έναν επιπλέον πονοκέφαλο.
Ο Ντεσάν μίλησε με κολακευτικό λόγια για την Αργεντινή και την ικανότητα του Σκαλόνι να αλλάζει πρόσωπα σχήματα, αποθέωσε τους οπαδούς της «αλμπισελέστε», αλλά όπως πρόσθεσε με νόημα «ο αντίπαλός μας δεν θα είναι στην κερκίδα αλλά στο γήπεδο».
Κάτι ανάλογο έπραξε κι ο Λιονέλ Σκαλόνι, ο οποίος το 2018 ως βοηθός του Σαμπάολι στην εθνική Αργεντινής ηττήθηκε με 4-3 στη φάση των 16, αλλά θα έχει την πρώτη του κόντρα ως πρώτος προπονητής.
«Αυτό που έχει πετύχει η Γαλλία είναι αποτέλεσμα δουλειάς της ομάδας κι όχι επειδή έχει έναν τρομερό παίκτη όπως ο Εμπαπέ. Είναι δουλειά της ομάδας και του προπονητή», είπε ο Αργεντινός τεχνικός ο οποίος παρδέχθηκε ότι ζει το όνειρο του και απέφυγε να σταθεί στη μάχη Μέσι-Εμπαπέ.
«Το αυριανό παιχνίδι είναι Αργεντινή-Γαλλία, όχι Μέσι εναντίον Εμπαπέ. Έχουμε και οι δύο τα απαραίτητα όπλα ώστε οι άλλοι παίκτες να μπορούν να αποφασίσουν το παιχνίδι και όχι απαραίτητα οι δυο τους», ήταν τα λόγια του ενώ όπως χαρακτηριστικά τόνισε:
«ι τελικοί κερδίζονται και δεν παίζονται, κι αυτό είναιο εν μέρει σωστό, αλλά οι τελικοί πρέπει να παίζονται όπως παίξαμε τα τελευταία παιχνίδια, αναλύοντας τις δυσκολίες του αντιπάλου, όπου μπορούμε να κάνουμε ζημιά».
The Last Dance του τεράστιου Μέσι
Πολύ πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ, είχαν γραφτεί και ειπωθεί ουκ ολίγα για την παρουσία του Λιονέλ Μέσι. Ο αναμφισβήτητα κορυφαίος σύγχρονος (στη μετά Μαραντόνα εποχή) Αργεντινός ποδοσφαιριστής φρόντισε να αποτινάξει από πάνω του τη ταμπέλα του λούζερ (με τη φανέλα της εθνικής) κατακτώντας πέρσι το Copa America (μέσα στο σπίτι της Βραζιλίας) και εδώ κι ένα μήνα στο Κατάρ κάνει… όργια.
Με πέντε γκολ και τρεις ασίστ, ο άνθρωπος που φαίνεται να περπατάει μέσα στο γήπεδο, είναι πλέον ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Αργεντινής σε Μουντιάλ, είναι ο μοναδικός που έχει δώσει ασίστ σε πέντε διαφορετικά Μουντιάλ και παίζοντας στον τελικό φτάνει στις 26 συμμετοχές σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου ξεπερνώντας τον Γερμανό Λόταρ Ματέους που ήταν στην πρώτη θέση με 25…
Επίσης στον αγώνα με την Αυστραλία (για την φάση των 16) ο «Πούλγκα» συμπλήρωσε 1000 ματς στην επαγγελματική του καριέρα (με Μπαρτσελόνα, Παρί και Εθνική Αργεντινής).
«Αυτό θα είναι το τελευταίο μου Μουντιάλ΄…», λέει συνεχώς τους τελευταίους μήνες και τουλάχιστον μέσα στο γήπεδο φροντίζει να αποδεικνύει ότι αυτό που λέει το εννοεί. Γιατί παίζει σαν να είναι το τελευταίο του, χαρίζοντας στιγμές μαγείας, όπως για παράδειγμα το τρίτο γκολ του ημιτελικού με την Κροατία όπου θύμισε κάτι από Ντιέγκο.
Πάντως και το 2016, μετά τον δεύτερο χαμένο σερί τελικό Copa America με τη Χιλή (και 4ο συνολικά με την Εθνική), είχε δηλώσει ότι αποχωρεί από την Αργεντινή, αλλά έξι χρόνια αργότερα βρίσκεται και πάλι εδώ…