Κατάγομαι από την Ήπειρο, από το μέρος που οι χαρές και τα παραδοσιακά πανηγύρια ξεκινούν με ένα μοιρολόι, προς τιμήν των ξενιτεμένων. Όλων εκείνων που ο τόπος δεν μπόρεσε να τους θρέψει και αναγκάστηκαν να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή μακριά.
Σήμερα, η μαζική φυγή των νέων της χώρας μας, αποτελεί, ίσως, τη δυσμενέστερη συνέπεια της οικονομικής κρίσης και μοιάζει με ένα σύγχρονο μοιρολόι.
Έρευνες μαρτυρούν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων συμπολιτών μας είναι κάτοχοι ενός τουλάχιστον πτυχίου. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα διαθέτει ένα υψηλού μορφωτικού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο δυστυχώς δεν αξιοποιεί, παρά το γεγονός ότι έχει δαπανήσει σημαντικούς πόρους για την εκπαίδευση και την κατάρτισή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι το κόστος για έναν φοιτητή στην Ιατρική Αθηνών φτάνει τις 95.000 ευρώ για το ελληνικό κράτος. Με άλλα λόγια, ενώ η Ελλάδα παρέχει στους νέους της μόρφωση και εφόδια, ταυτόχρονα τους δίνει το διαβατήριο στα χέρια από τα πρώτα κιόλας βήματα του επαγγελματικού τους βίου.
Η ψήφιση του ασφαλιστικού και του φορολογικού νομοσχεδίου στις 8 Μαΐου από τους 153 βουλευτές της Κυβέρνησης, σφράγισε τα όνειρα κάθε νέου επαγγελματία, κάθε νέου επιστήμονα που αγωνίζεται να ορθοποδήσει και να παράξει αξία εντός της χώρας. Με αντάλλαγμα την παραμονή στην εξουσία, δεν δίστασαν να ξεπουλήσουν τις ελπίδες των νέων ανθρώπων, το όραμα και τις προσπάθειας μιας ολόκληρης γενιάς. Όλοι θυμόμαστε πόσα είχαν ειπωθεί για αυτή την «Ελπίδα».
Προσφάτως, ειπώθηκε ότι βρέχει δισεκατομμύρια. Αναρρωτιέμαι, όμως, εάν κάποιος από όλους μας νίωθει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, βρέχει φοροεισπρακτικά μέτρα που οδηγούν στην ύφεση, βρέχει ΕΣΠΑ με αντιαναπτυξιακά κριτήρια στα πλαίσια μιας άκαρπης επιδοματικής πολιτικής, βρέχει απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, βρέχει φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής.
Τι χρειάζεται λοιπόν για να παραμείνουν οι νέοι εδώ; Ένα κίνητρο. Μια ευκαιρία μέσω πραγματικών αναπτυξιακών μέτρων. Το αίσθημα της ασφάλειας, της σταθερότητας και της αξιοκρατίας. Το δικαίωμα στην αποτυχία και τη διασφάλιση μιας δεύτερης ευκαιρίας.
-Να αισθανθούμε την πολιτεία δίπλα μας και όχι απέναντι μας.
-Να νιώσουμε περήφανοι για όσα με τόσο κόπο και κόστος σπείραμε.
-Να γίνει σύνθημα της γενιάς μας η λέξη «Αξιοποίηση» και όχι η λέξη «Εκμετάλλευση».
-Να αξιώσουμε τη φυγή προς τα εμπρός και όχι προς τα έξω.