Στην πόλη που λάτρεψε σαν θεό τον Ντιέγκο Μαραντόνα, μοιάζει πολύ δύσκολο έως απίθανο να βρεθεί άλλος άνθρωπος του ποδοσφαίρου να κλέψει κάτι από την παθολογική αγάπη που τρέφουν οι Ναπολιτάνοι για τον Ντιεγκίτο.
Ακόμα και οι νέες γενιές οπαδών που έζησαν μόνο μέσα από βιντεάκια και διηγήσεις των παλιών την εποχή που η πιο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου έχρισε την «παρακατιανή» Νάπολι δύο φορές βασίλισσα του Καμπιονάτο, όλα τα συνδυάζουν με το όνομα του Μαραντόνα.
Σε άλλη πόλη κι άλλη ομάδα, αυτός ο «εξωγήινος» Κβίτσα Κβαρατσχέλια θα είχε το δικό του εικονοστάσι, αλλά για τους οπαδούς της Νάπολι είναι απλά ο… Κβαραντόνα – τίποτα ωραίο δεν γίνεται που να μη το δένουν με εκείνον!
Όσο σπουδαίος κι αν είναι κάποιος, όσα χρόνια κι αν πέρασαν από τότε, στο κάδρο δεν υπάρχει χώρος για κανέναν δίπλα στον Μαραντόνα. Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις σαν αυτή του Κβαρατσχέλια, αφήνουν κάποιον να πασπαλίζεται για λίγο με τη χρυσόσκονη του Ντιεγκίτο.
Νάπολι: Μέρες… Μαραντόνα, με μαέστρο τον Σπαλέτι και πρώτο βιολί τον Κβαρατσχέλια-1
Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι δεν υπήρξε ποτέ μάγος της μπάλας για να διεκδικήσει τέτοια τιμή. Ως ποδοσφαιριστής είχε μια συμπαθητική αλλά ασήμαντη διαδρομή στα γήπεδα της Ιταλίας, χωρίς ποτέ να πρωταγωνιστήσει στο πιο υψηλό επίπεδο. Τα σκαλιά της ιεραρχίας τα ανέβηκε απρόσμενα γρήγορα και θεαματικά όρθιος μπροστά από έναν πάγκο, όντας αυτή την εποχή ο Νο 1 προπονητής στο Καμπιονάτο, πιο «καυτός» κι από τον Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος πασχίζει μέσω της Ρόμα να ξαναγίνει ο Special 1 που αγάπησε να μισεί όλος ο κόσμος του ποδοσφαίρου!
Ο Σπαλέτι έχει πετύχει απίστευτα πράγματα από τη μέρα που αποφάσισε να αναλάβει τη Νάπολι. Έχοντας σφεντόνες στα χέρια του για να ανταγωνιστεί την βαριά ποδοσφαιρική βιομηχανία του ιταλικού Βορρά που εκπροσωπούν πάμπλουτες ομάδες με το βεληνεκές της Γιουβέντους, της Μίλαν και της Ίντερ, κατάφερε να ξαναφέρει τη Νάπολι σε μέρες… Μαραντόνα, με τους οπαδούς να απολαμβάνουν τη ξέφρενη πορεία της προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος, για πρώτη φορά από το μακρινό 1989 που τους το χάρισε ο Ντιεγκίτο.
Θα γίνει ποτέ ο Σπαλέτι «Μαραντόνα» στα μάτια των Ναπολιτάνων; Όχι, σίγουρα όχι… Ακόμα κι αν ο ήλιος ανατείλει από τη Δύση, ακόμα και αν οι «Παρτενοπέι» πάρουν εφέτος Καμπιονάτο και Τσάμπιονς Λιγκ μαζί, τέτοια δόξα δεν θα την απολαύσει. Ένας θεός υπάρχει στη Νάπολι, δεν αφήνει χώρο για δεύτερο!
Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως δεν αναγνωρίζεται απ’ όλους η τεράστια συνεισφορά του στη δημιουργία μιας ομάδας που έχει βαλθεί να τρελάνει όλον τον κόσμο όχι μόνο με τις επιτυχίες της, αλλά και με το ελκυστικό ποδόσφαιρο που παίζει. Στην ούγια από το σεντόνι του Τσάμπιονς Λιγκ που κουνά περήφανα εφέτος η Νάπολι, το δικό του όνομα υπάρχει κι αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει ούτε και να μη το χειροκροτήσει.
Όταν ο (γεννημένος το 1959 στην Τοσκάνη) Λουτσιάνο Σπαλέτι ξεκινούσε το μακρινό 1993 την προπονητική του διαδρομή από την Γ’ Εθνική Ιταλίας και την Έμπολι, κανείς δεν περίμενε ότι ακριβώς 30 χρόνια αργότερα θα συμπλήρωνε τον μαγικό αριθμό 276. Τόσες νίκες χρειαζόταν να πετύχει κάποιος για ξεπεράσει τον θρυλικό Κάρλος Αντσελότι στον πίνακα των προπονητών με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του Καμπιονάτο, ρεκόρ που ο Σπαλέτι το έκανε δικό του πριν μερικές εβδομάδες.
Ο δρόμος του ποτέ δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Δεν είχε μεγάλο όνομά ως ποδοσφαιριστής και χρειάστηκε να ανέβει τα σκαλιά ένα – ένα μέχρι την κορυφή, πρώτα με την «ταπεινή» Έμπολι που την έφτασε με διαδοχικές ανόδους μέχρι την Α’ κατηγορία, μετά οδηγώντας την Ουντινέζε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και εν συνεχεία κερδίζοντας με τη Ρόμα δύο Κύπελλα Ιταλίας μέσα σε 4 χρόνια, πριν αποφασίσει να πάει στην παγωμένη Αγία Πετρούπολη με δέλεαρ ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο από τη Ζενίτ, με την οποία κέρδισε δύο πρωταθλήματα Ρωσίας.
Η επιστροφή του στα πάτρια εδάφη το 2016, είχε ένταση και επιτυχίες. Αν και λίγο έλειψε να οδηγήσει τη Ρόμα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, η σχέση του με τους οπαδούς της κτύπησε «κόκκινο» γιατί δεν έδινε το χρόνο συμμετοχής που οι ίδιοι ήθελαν στον εμβληματικό αρχηγό της, Φραντσέσκο Τότι.
Ο Σπαλέτι επέλεξε να «θάψει» το ιερό τοτέμ των Ρωμαίων προκειμένου να κυνηγήσει με περισσότερες πιθανότητες τον τίτλο, αλλά η διαμάχη του με την εξέδρα και τα ΜΜΕ δεν του επέτρεψε να κάνει το τελευταίο και αποφασιστικό βήμα. Πήγε μετά στο Μιλάνο και αφού πέτυχε να οδηγήσει την Ίντερ ξανά σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ έπειτα από έξι χρόνια ηχηρής απουσίας, κατηφόρισε στον φτωχό ιταλικό Νότο, με προορισμό τη Νάπολι.
Στα σχεδόν δύο χρόνια που βρίσκεται στην πόλη του Μαραντόνα, ο Σπαλέτι έκανε το αδύνατο. Με ελάχιστα χρήματα σε σχέση με τον ανταγωνισμό, έψαξε διαμάντια θαμμένα στη λάσπη και τα μάζεψε στη Νάπολι, με χρήματα που οι άλλες ομάδες τα έδιναν για τις δευτερότριτες επιλογές τους.
Στα χέρια του, ο Κβαρατσχέλια των 10 εκατ. ευρώ (κοστολογείται τώρα πολύ παραπάνω από 100) από τη Ντιναμό Μπατούμι, ο Φρανκ Ανγκισά των 15 εκατ. από τη Φούλαμ, ο Ματίας Ολιβέιρα των 11 εκατ. από τη Χετάφε, ο Κορεάτης Κιμ Μιν-Γιάε και ο ελεύθερος (από τα αζήτητα) Ζεσούς εξελίχθηκαν σε ποδοσφαιριστές με δυσθεώρητη χρηματιστηριακή αξία, υπερπολλαπλάσια των χρημάτων που δόθηκαν για να αγοραστούν.
Οι έξυπνες αγορές ήταν η μία όψη του νομίσματος, οι έξυπνες πωλήσεις το άλλο. Με απόφαση του Σπαλέτι, η Νάπολι έκανε ριζικές τομές παραχωρώντας σημαντικούς παίκτες του ρόστερ της όπως οι Κουλιμπαλί, Ρουίθ, Μάρτενς και Ινσίνιε, χωρίς να καταρρεύσει όπως περίμεναν χαιρέκακα «εχθροί και φίλοι».
Αντιθέτως, απογειώθηκε με την ανάδειξη νέων παικτών που έφεραν φρέσκο αέρα και αύρα νικητή σε μια ομάδα που είχε σχεδόν 35 χρόνια να γνωρίσει τόσο μεγάλες πιένες.
Το δίδυμο του Κβαρατσχέλια με τον Όσιμεν είναι ίσως το πιο σπουδαίο αυτή την εποχή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και έχει αποδειχθεί πολύ πιο σημαντικό από την άχρωμη τριανδρία Μέσι, Μπαμπέ και Νεϊμάρ.
Η Νάπολι σπάει τα κοντέρ στην Ιταλία όπου έκτισε μια διαφορά 15 βαθμών από τη δεύτερη Ίντερ και… 30 από την 7η Γιουβέντους, με τον τίτλο να θεωρείται ήδη δικός της 13 αγωνιστικές πριν το τέλος. Ανάλογη είναι και η παρουσία της στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Με τη νίκη της 2-0 μέσα στη Φρανκφούρτη, η Νάπολι περιμένει τη ρεβάνς στην Ιταλία για να προκριθεί πανηγυρικά στους προημιτελικούς, με ταβάνι της μόνο τον ουρανό. Στην αρχή, ουδείς την υπολόγιζε, αλλά τώρα άπαντες θαυμάζουν μια ομάδα που νίκησε 4-1 τη Λίβερπουλ και φόρτωσε με 10 γκολ σε δύο αγώνες τα δίκτυα του Άγιαξ, παίζοντας με ένα τόσο ελκυστικό στιλ, ποδόσφαιρο από το… μέλλον.
Κι όλα αυτά με την υπογραφή του Λουτσιάνο Σπαλέτι, ενός προπονητή που βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του και σταθμίζει τις επιλογές του. Με συμβόλαιο 3,3 εκατ. ευρώ ετησίως είναι ο 5ος πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής του Καμπιονάτο, πολύ μακριά από τους Αλέγκρι και Μουρίνιο, σε μια ισορροπία που θα ανατραπεί υπέρ του μόνο αν αποδεχθεί την μυθική (για τα δεδομένα της) πρόταση της Νάπολι για την επέκταση του συμβολαίου του που λήγει τον Ιούνιο.
Το πιθανότερο είναι ότι ο Αλέγκρι με τον Μουρίνιο θα παραμείνουν οι πιο ακριβοπληρωμένοι προπονητές στο Καμπιονάτο γιατί μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να αγνοήσει ο Σπαλέτι τις Σειρήνες και να παραμείνει στην Ιταλία και τη Νάπολι.
Πολλές σπουδαίες ομάδες από άλλα πρωταθλήματα είναι πρόθυμες να του προσφέρουν ένα δρόμο στρωμένο με εκατομμύρια και όσοι τον ζουν από κοντά, πιστεύουν ότι δύσκολα θα αγνοήσει την επόμενη πρόκληση της καριέρας του, όχι τόσο επειδή θα τον ζαλίσουν τα χρήματα, όσο γιατί αναζητά ένα εικονοστάσι σε μια άλλη πόλη που ψάχνει έναν δικό της Μαραντόνα για να λατρεύει…