Με νέες ανακοινώσεις συνεχίζεται η κόντρα της οικογένειας Καρέλια για την διοίκηση της ομώνυμης καπνοβιομηχανίας.
Η Ινώ Καρέλια σε νέα της ανακοίνωση υπογραμμίζει ότι η αξίωση της μειοψηφίας να μετέχει στη διοίκηση «δεν μπορεί να εκβιαστεί με σκιές στη διαχείριση, για να εκτίθεται η εταιρεία και η διοίκησή της».
Η ανακοίνωση της Ινούς Καρέλια:
«Οι προβληθείσες τελευταίες «ωραιοποιήσεις», από την ισχυρή μειοψηφία δια των δικηγόρων της δεν καλύπτουν αλλά αναδεικνύουν το πρόβλημα και δεν μπορούν να διασκεδασθούν με αμφίσημες δηλώσεις, οι προκληθείσες αρνητικές εντυπώσεις.
Η Δικαιοσύνη δεν είναι έσχατο αλλά πρώτο καταφύγιο όταν υπάρχουν λόγοι, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος επίκλησής της.
Αν η ισχυρή μειοψηφία ήθελε πραγματικά να είναι στη Διοίκηση της εταιρείας θα παρέμενε και δεν θα είχε εθελοντικά αποχωρήσει το 2014, για να ακολουθει έκτοτε εχθρική τακτική, αποχής, μη διαλόγου και μη έγκρισης των οικονομικών καταστάσεων.
Αν η ισχυρή μειοψηφία ζητούσε και ήθελε διάλογο και ενημέρωση θα τον είχε, γιατί καταρχήν έχει το νόμιμο δικαίωμα και δεν θα ανέμενε την τακτική Γ.Σ.
Αν οι αιτιάσεις της εν λόγω μειοψηφίας, για αποχή από την ψήφιση των ετήσιων οικονομικών καταστάσεων κλπ ήσαν ανούσιες, δεν θα απαιτούσαν τόσο σοβαρή αντιμετώπιση, ιδία την φυσική παρουσία της μεγαλομετόχου μετά τριών διακεκριμένων δικηγόρων για να δηλώσουν ότι απέχουν από την ψηφοφορία, πράγμα που αναδεικνύει τους απώτερους σκοπούς της μειοψηφίας.
Η παρουσία των τριών δικηγόρων της ισχυρής μειοψηφίας της εταιρείας ΚΑΡΕΛΙΑ στην πρόσφατη Γ.Σ των μετόχων που «στήριζαν» την απόφασή της να μην εγκρίνει και να απέχει από την ψήφιση των οικονομικών καταστάσεων, παρά το γεγονός ότι η μερισματική της απόδοση ανερχόταν στο ποσό των 12.000.000 ευρώ, ενώ είχε προηγούμενη πλήρη ενημέρωση αφού είχε προς τούτο ζητήσει την αναβολή της συνέλευσης, εξέθεσε την εταιρεία και την διοίκησή της.
Η μετά τα υπονοούμενα (πλην σαφώς νοούμενα) της ισχυρής μειοψηφίας, αποδοχή, εκ μέρους της διοίκησης της εταιρείας, για συμμετοχή της ισχυρής μειοψηφίας στο Δ.Σ, θα σήμαινε και θα φαινόταν ότι ήταν αποτέλεσμα μιας βάσιμης πίεσης.
Η αξίωση της μειοψηφίας να μετέχει στη Διοίκηση δεν μπορεί να εκβιαστεί με σκιές στην διαχείριση, για να εκτίθεται η εταιρεία και η Διοίκησή της».