Αρνητική εντύπωση έκανε πρόσφατη συνέντευξη του Γ.Α.Π. με την οποία ζητάει από τα κόμματα της κεντροαριστεράς να μπουν στη κυβέρνηση, να πάρουν καρέκλες και να στηρίξουν τον Αλέξη Τσίπρα
Αρνητική εντύπωση έκανε η συνέντευξη του Γ.Α.Π. στη Real News με την οποία ζητάει από τα κόμματα και τις κινήσεις της κεντροαριστεράς να μπουν στη κυβέρνηση, να πάρουν καρέκλες και να στηρίξουν τον Αλέξη Τσίπρα. Κάτι δηλαδή που επιδιώκει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, καθώς μπροστά του έχει τις δύσκολες ψηφοφορίες στη Βουλή, όπως αυτή για το ασφαλιστικό και το αγροτικό και ψάχνει για μία χείρα βοηθείας, ακόμα και σε όποιον κατηγορούσε τα προηγούμενα χρόνια.
Ο πρώην πρωθυπουργός ωστόσο δε διευκρινίζει αν αυτό θα γίνει και με τη παρουσία του Πάνου Καμμένου σε αυτό το σχήμα, που αποτελεί επί σειρά ετών, τον προνομιακό συνομιλητή του Αλέξη Τσίπρα, ούτε διευκρινίζει επίσης αν κάτι τέτοιο θα επεσήμανε και το τέλος της κεντροαριστεράς. Δε κάνει λόγο για διάσπαση της και απορρόφηση ενός τμήματος από το ΣΥΡΙΖΑ και ενός άλλου, που δε θέλει μία τέτοια προοπτική, από τη Νέα Δημοκρατία.
Ο κ. Παπανδρέου για το ενδεχόμενο μίας τέτοιας κυβερνητικής συνεργασίας διαπιστώνει μάλιστα καχυποψία από κάθε πλευρά και των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς. Μακάρι να βρεθεί , αναφέρει, το πολιτικό θάρρος για μια συμφωνία προγραμματικού χαρακτήρα, με ένα ξεκάθαρο πολιτικό πλαίσιο γιατί αυτό θα αποτελούσε προϋπόθεση για ουσιαστική συνεργασία.
Στη συνέχεια δηλώνει ότι είναι παρών στις πολιτικές εξελίξεις ενώ για την ανασύνταξη των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς τονίζει: «Ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής οικολογίας, είναι αυτό που λέω πάντα, αυτό που πρότεινα και στο ΠΑΣΟΚ το Νοέμβριο του 2014, αλλά δεν εισακούσθηκα: ο χώρος χρειάζεται ένα εγερτήριο πολιτικό δημοκρατικό ΣΟΚ για να ανανήψει. Τίποτα λιγότερο. Όλα από τη βάση. Τώρα. Τα υπαρξιακά ζητήματα του χώρου μπορεί να τα λύσει ο κόσμος του, κανένας άλλος. Χρειάζεται να συμφωνηθεί μεταξύ των κομμάτων του χώρου η ανοικτή προσφυγή στη βάση, που θα οδηγήσει σε Συνέδριο όπου θα αποφασιστούν τα πάντα – όνομα, σύμβολα, καταστατικό και κυρίως πολιτικές θέσεις. Μετά εκλογές προέδρου και οργάνων από τη βάση. Και θέλω και τη νέα γενιά μπροστά. Αυτά έλεγα, αυτά λέω, αυτά χρειάζεται ο χώρος. Όλα από τη βάση. Αυτό που δεν χρειάζεται είναι παρασκηνιακές συμφωνίες κορυφής, που δεν αφορούν κανέναν και προσωπικά μου προκαλούν αλλεργία.
Για την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ηγεσία της ΝΔ σχολιάζει πώς «όλοι κρινόμαστε από τα έργα μας. Από αυτά θα κριθεί και ο κ. Μητσοτάκης, στον οποίο εύχομαι ειλικρινώς καλή επιτυχία επ” ωφελεία της χώρας και του Ελληνικού λαού. Αν ο κ. Μητσοτάκης πολιτευτεί με γνώμονα το γενικό καλό, τότε η προσφορά του θα είναι θετική. Εύχομαι η επιλογή του κ. Μητσοτάκη να αποτελεί και αποδοχή της αρνητικής στάσης που τήρησε η ΝΔ την περίοδο της κρίσης και παραδοχή της αδήριτης για τη χώρα ανάγκης, να αλλάξει πολιτική».
Παρά το ότι ζητάει συνεργασία με τον Αλέξη Τσίπρα, στη συνέχεια πέφτει σε αντίφαση και τον κρίνει και επισημαίνει ότι «μπορεί οι πολιτικοί να αυτοπροσδιοριζόμαστε όπως θέλουμε, αλλά αρχή άνδρα – και κόμμα θα έλεγα- δείκνυσι. Εκτός από το σύμφωνο συμβίωσης και μερικές κοινωνικής ευαισθησίας κινήσεις, δεν εντοπίζω πολύ προοδευτισμό. Αντίθετα παρατηρώ αυξημένη έφεση σε πελατειακές λογικές και έναν ιδιότυπο κρατισμό στη λογική «να βολέψουμε τα δικά μας παιδιά και να δημιουργήσουμε δικούς μας πελάτες».
Τέλος, υπογραμμίζει ότι αριστερή ή προοδευτική πολιτική στο Ασφαλιστικό είναι μια πολιτική που κατανέμει δίκαια τα βάρη στο εσωτερικό της ίδιας γενεάς αλλά και μεταξύ διαφορετικών γενεών.