Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Ο υφέρποντας νεοφιλελευθερισμός της «Επιτροπής Αλήθειας»

 «Ύστερα από πέντε χρόνια μνημονίων, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από το 115% στο 180% του ΑΕΠ» μας ενημερώνει το τηλεοπτικό σποτ που επιμελήθηκε η πρόεδρος της βουλής. Ένα τηλεοπτικό σποτ συγκεκριμένης εταιρείας, που είχε επιμεληθεί κατά το παρελθόν και άλλα αγανακτισμένα ντοκιμαντέρ.

konstantopoulous-zoi-xreos

Ως γνωστόν όμως, το δημόσιο χρέος είναι μέγεθος ετεροκαθοριζόμενο, δηλαδή είναι το διαχρονικό σωρευτικό άθροισμα των ετησίων ελλειμμάτων της χώρας. Πολύ απλά, για να μην αυξηθεί το δημόσιο χρέος, η χώρα θα πρέπει να παρουσιάζει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.

Γράφει ο Παναγιώτης Φωτεινός

Η κατηγορία που εξακοντίζει λοιπόν ο Σύριζα, εκμεταλλευόμενος τον θεσμό της πρόεδρου της βουλής, στήνοντας μία επιτροπή με μοναδικό όφελος για τον ελληνικό λαό, την αυτοπροβολή της πρόεδρου του κοινοβουλίου, εκφράζει τα πιο ακραιφνώς νεοφιλελεύθερα δόγματα. Γιατί ουσιαστικά η μομφή του, ή το επιχείρημα της ίδρυσης αυτής της επιτροπής, είναι πως αυξήθηκε το χρέος, από το 2009 κ μετά ή με αλλά λόγια πως είχαμε ελλείμματα.

Αν συνυπολογίσουμε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 ήταν στα 36 δις και η δαπάνη μισθοδοσίας και συντάξεων του δημόσιου στα 22 δις, ο Σύριζα ουσιαστικά προτείνει, για να είμαστε ταμειακά και χρονικά εντάξει και στις υποχρεώσεις μας, πως θα έπρεπε να μην είχαμε πληρώσει κανέναν δημόσιο υπάλληλο, κανέναν συνταξιούχο και παράλληλα, να είχαμε αυξήσει κατά 30% την φορολογία των πολιτών για να εξευρεθούν τα υπόλοιπα 14 δις. Έτσι θα είχαμε πετύχει, να μην αυξηθεί το δημόσιο χρέος, ισοσκελίζοντας μεμιάς τον προϋπολογισμό.

Αν δηλαδή η τότε κυβέρνηση έκανε, από τις πρώτες μέρες της θητείας της, μία στάση πληρωμών στο εσωτερικό, τώρα δεν θα είχαμε την «Επιτροπή  Αληθείας». Διάλεξε όμως να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, προμηθευτές του Δημοσίου και καλά έκανε, γιατί έτσι αποφεύχθηκε το πιστωτικό γεγονός που αιωρούνταν στη χώρα και συνοδεύονταν με τη λέξη Grexit μαζί με πλάνα από το Σύνταγμα, που γίνονται ακόμα σποτ ή ντοκιμαντέρ, από την ίδια εταιρεία.

Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός λοιπόν, που είναι πράξη ευθύνης και ομαλότητας για την πολιτική ζωή του τόπου, δικάζεται από την λαοπρόβλητη πρόεδρο της Βουλής και καταδικάζεται με τις ευλογίες του Προέδρου της Δημοκρατίας, που χαιρετίζει αυτές τις εκδηλώσεις, νομίζοντας, πως ο κόσμος ξεχνάει ή πάσχει από πολιτικό αμοραλισμό κάθε φορά που τον βλέπει.

Τα σποτ αυτά και οι συγκεκριμένες επιτροπές, αποτελούν την επιτομή και τον ορισμό του λαϊκισμού. Η κυβέρνηση δεν λύνει τα προβλήματα του κόσμου προσφέροντας άρτους και θεάματα, με Δούρειο Ίππο το κανάλι της Βουλής.

Κάποια στιγμή πρέπει να κάνει το χρέος της προς τον ελληνικό λαό και να έρθει αντιμέτωπη με το προεκλογικό τέρας δεσμεύσεων που έπλασε και των προσδοκιών που καλλιέργησε. Μα πάνω απ” όλα, να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, που συνδέονται με την οικονομία την πραγματική και όχι αυτήν των εξαγγελιών.

Η δε κυρία πρόεδρος, πρέπει να σταματήσει να διασύρει τον θεσμό του κοινοβουλίου, να σέβεται τους βουλευτές, τον πρωθυπουργό και τον λαό που την έστειλε εκεί. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να φύγει από την εποχή της πλατείας και των καθαριστριών, να αφήσει στην άκρη το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα και να κάνει στροφή, από τον γραφικό σουρεαλισμό στον δημιουργικό ρεαλισμό.

 

(Visited 1 times, 1 visits today)