Γιάννης Κωνσταντέλιας, ετών 20. Skills: η κορυφαία τεχνική κατάρτιση που έχουμε δει ποτέ από Ελληνα 20άρη, αντίληψη του χώρου σα να παίζει μπάλα από την κοιλιά της μάνας του, μάτια (και) στην πλάτη που βλέπουν πώς ακριβώς θα αδειάσει τον αντίπαλο, η χαρά του παιχνιδιού προσωποποιημένη, η ελληνική βερσιόν του jogo bonito, το νέο κι επόμενο μεγάλο αστέρι του ΠΑΟΚ, της Εθνικής, του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αυτά, σε πρώτο χρόνο, θα απαντούσα αν με ρωτούσε ο οποισδήποτε να του περιγράψω τον Γιάννη Κωνσταντέλια… δημοσιογραφικά, σε μονόστηλο που λέγαμε στις εφημερίδες. Plus, ότι θα αποτελέσει την ακριβότερη μεταγραφή Ελληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό αν και όταν με το καλό έρθει εκείνη η μεγάλη ώρα για τον ίδιο και τον ΠΑΟΚ, plus ότι με το potential που έχει ήδη μπαίνει στο κάδρο με άλλους μύθους της μπάλας (έστω κι αν αποτελεί ιεροσυλία λόγω της ηλικίας του και των όσων δεν έχουμε δει ακόμα), των οποίων το μεγαλείο ωστόσο δεν προλάβαμε να δούμε οι πιο πολλοί από εμάς λόγω ηλικίας και τεχνολογικών μέσων των ασπρόμαυρων εποχών.
Επειδή, όμως, οι «σαρανταπλάς» έχουμε ευτυχήσει να δούμε κάτι… Χατζηπαναγήδες, Καραπιάληδες, Λυμπερόπουλους και Ντέμηδες, λέω ναι, αυτό το παιδί τους «ανήκει». Εχει αυτή την ανώτερη ποδοσφαιρική πάστα, έχει αυτόν τον αέρα που όχι τον ποδοσφαιρικό φόβο της ηλικίας του δε βγάζει, αλλά το ταλέντο του και το στρωτό παιχνίδι του σε συνδυασμό με τον απόλυτο αυτοέλεγχο των δυνατοτήτων του που δείχνει να διαθέτει εσωτερικά, λειτουργούν εξόχως… ψαρωτικά. Για τον αντίπαλο, φυσικά, που όποτε τον πλησιάζει δεν ξέρει από πού και πώς θα του… την κάνει ο μικρός μάγος.
Ο Κωνσταντέλιας είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους καλύτερους 20ρηδες της Ευρώπης, ο κορυφαίος στην ηλικία του στην Ελλάδα και φυσικά, έστω με αυτά τα λίγα που έχουμε δει, μιλάμε για τον καλύτερο Ελληνα ποδοσφαιριστή που όλοι μας περιμένουμε να θαυμάσουμε και να καμαρώσουμε με το εθνόσημο στο στήθος. Με λίγα λόγια; Θα αφήσει εποχή γιατί είναι και καλό παιδί, όπως λένε όσοι τον ξέρουν. Αλλά και για έναν άλλο λόγο. Διπλό: ΠΑΟΚ και Λουτσέσκου.
Ο Δικέφαλος είναι η πρώτη ελληνική ομάδα, από την εποχή της Παιανίας και μετά, που είδε με τόσο σοβαρό μάτι την αξία που έχει η ακαδημία, την υπεραξία που μπορεί να γεννήσει και φυσικά την ευκαιρία τα ταμεία του να γεμίσει. Δίπλα στον Κωνσταντέλια θα ήταν άδικο να μην βάλουμε και τον Κουλιεράκη ή και τόσα άλλα παιδιά που έχουν πάρει τις ευκαιρίες τους από τον οργανισμό. Είκοσι ετών ο Κωνσταντέλιας, 19 ο Κουλιεράκης, που δίπλα στον Ινγκασον γίνεται και ζυμώνεται ως καλύτερος Ίνγκασον. Είπα και για τον Λουτσέσκου: το έχει αυτό ο Ρουμάνος. Εκεί που βλέπει το ταλέντο, το αφήνει όσο πρέπει, του δίνει το χώρο που χρειάζεται και κρατάει τα γκέμια όσο και όταν είναι απαραίτητο.
Ο ΠΑΟΚ και πρωτάθλημα να μην πάρει, και Κύπελλο να μην σηκώσει, έχει όλο το μέλλον δικό του. Μπροστά του. Αν με τα εφετινά δεδομένα, σε μια χρονιά που δεν ξεκίνησε με το δεξί, είναι μέσα στους δύο μεγάλους στόχους του, σε ένα τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, τότε του χρόνου μάλλον θα φτάσει όλο και πιο κοντά στον ΠΑΟΚ του ’19. Κι αυτή τη φορά, με τα δικά του «χρυσά μωρά».