Ύστερα από μία αποτυχημένη σεζόν, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην θέση του, στα playoffs, διεκδικώντας την πρόκριση στο Final Four. Οι λόγοι που οι Πειραιώτες παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι φέτος.
Ο Ολυμπιακός την περασμένη σεζόν (2015-2016) βίωσε την αποτυχία στην Ευρώπη. Ύστερα από 10 σερί συμμετοχές στα προημιτελικά και μετά από 3 παρουσίες σε τελικούς Final Four (2012, 2013, 2015) μέσα σε 4 χρόνια, οι «ερυθρόλευκοι» έμειναν εκτός playoffs, γνωρίζοντας πικρό αποκλεισμό στο TOP-16, μετρώντας 6 νίκες και 8 ήττες. Φέτος, όμως, στην κατά γενική ομολογία πιο δύσκολη και ανταγωνιστική EuroLeague όλων των εποχών, οι πρωταθλητές Ελλάδας όχι μόνο πήραν το «εισιτήριο» στους «8», αλλά θα αγωνιστούν εκεί έχοντας το πολύτιμο πλεονέκτημα έδρας. Το EuroLeague Greece αναλύει τα αίτια της αγωνιστικής μεταμόρφωσης του συγκροτήματος του Γιάννη Σφαιρόπουλου.
Φέτος δεν ταράχθηκαν οι ισορροπίες στο ρόστερ
Ο φετινός Ολυμπιακός είναι σχεδόν η ίδια ομάδα με πέρσι. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος συνεχίζει στην προπονητική ηγεσία της ομάδας, ενώ και στο ρόστερ των «ερυθρολεύκων» οι προσθαφαιρέσεις ήταν ελάχιστες, με τους Πειραιώτες να ποντάρουν για μία ακόμη χρονιά στον βασικό κορμό τους, ο οποίος απαρτίζεται κυρίως από Έλληνες παίκτες. Όσον αφορά τις αλλαγές, ήρθαν οι Κεμ Μπιρτς και Έρικ Γκριν, καλύπτοντας τις θέσεις των Οθέλο Χάντερ και Ντι Τζέι Στρόμπερι. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι τι παραπάνω είχε η φετινή ομάδα, με αποτέλεσμα αν και έχει τόσα κοινά με πέρσι, να καταφέρει φέτος να διακριθεί, επιστρέφοντας στα playoffs και μάλιστα με πλεονέκτημα έδρας.
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός πως φέτος δεν ταράχθηκαν οι ισορροπίες και οι ρόλοι, καθώς οι προσθαφαιρέσεις κατά την διάρκεια της σεζόν ήταν ελάχιστες. Συγκεκριμένα, μόλις μία, η ενίσχυση με τον Ντόμινικ Ουότερς, ο οποίος ήρθε για να καλύψει το κενό του τραυματία και άτυχου Ντάνιελ Χάκετ που τέθηκε νοκ-άουτ για το υπόλοιπο της σεζόν. Και ο Αμερικανός γκαρντ ταίριαξε ιδανικά στο ερυθρόλευκο ρόστερ, όντας ουσιαστικός, λειτουργικός και αποτελεσματικός στα «θέλω» του Ολυμπιακού από εκείνον.
Πέρσι, όμως, οι αλλαγές ήταν αρκετές και συνεχόμενες. Ήρθε ο Σον Τζέιμς στην θέση του τραυματία Πάτρικ Γιανγκ (έχοντας πραγματοποιήσει καταπληκτικό ξεκίνημα), ακολούθως αποχώρησε και στην πορεία βρέθηκε ο αντικαταστάτης του στο πρόσωπο του Χακίμ Ουόρικ, ο οποίος ήταν ένας φόργουορντ/σέντερ περιορισμένων δυνατοτήτων. Παράλληλα, προστέθηκε στο ρόστερ ο Αμερικανός γκαρντ, Ντάριους Τζόνσον-Όντομ (ο οποίος περισσότερο μπέρδεψε την ομάδα, παρά την βοήθησε) και ακολούθως αποκτήθηκε ο Κώστας Παπανικολάου, μία κίνηση-επένδυση για το πριν, το τώρα και κυρίως το μετά.
Αποκτήθηκαν, λοιπόν, τέσσερις παίκτες κατά την διάρκεια της σεζόν, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η χημεία των «ερυθρολεύκων», να ταραχθούν οι ισορροπίες, να μπερδευτούν οι ρόλοι και να δημιουργηθεί ένα μίνι κομφούζιο στην διαχείριση του ρόστερ, με τις… πρώτες γκρίνιες να εμφανίζονται στα αποδυτήρια. Παράλληλα, δημιουργήθηκε συμφόρηση στην θέση «3» (Λοτζέσκι, Παπανικολάου, Στρόμπερι, Παπαπέτρου), με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να προσπαθεί να τους χωρέσει όλους στα πλάνα του και τον Ντάριους Τζόνσον-Όντομ να τίθεται εκτός, πριν καν τελειώσει η σεζόν. Φέτος, ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε περισσότερο «δεμένος» και ισορροπημένος. Ξεκάθαροι ρόλοι, συνοχή και αξιοποίηση της χημείας και της ομοιογένειας που χαρακτηρίζει αυτή την ομάδα την τελευταία πενταετία, βάζοντας και πάλι ως κανόνα το «εμείς» πάνω από το «εγώ».
Έγινε και πάλι ομάδα που ξέρει να κερδίζει εκτός έδρας
Φέτος ο Ολυμπιακός ήταν μία από τις καλύτερες ομάδες στο να αγωνίζεται και να παίρνει νίκες μακριά από το σπίτι του. Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια της EuroLeague μετρώντας 8 εκτός έδρας νίκες, επικρατώντας στα γήπεδα των Μπασκόνια, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκού, Νταρουσάφακα, Ούνικς, Ζάλγκιρις, Μακάμπι και Ερυθρού Αστέρα, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ. Οι Πειραιώτες έδειξαν και πάλι χαρακτήρα, νοοτροπία νικητή, αλλά και το μέταλλο τους μακριά από το ΣΕΦ, κάτι που είχε εκλείψει την περασμένη σεζόν (2015-2016).
Πέρσι, στο TOP-16, οι Πειραιώτες σημείωσαν μόλις 1 «διπλό», χάνοντας 6 φορές μακριά από το «σπίτι» τους, γνωρίζοντας ήττες-σοκ σε Κάουνας και Μπάμπεργκ, χάνοντας με κάτω τα χέρια στην Βαρκελώνη, γνωρίζοντας και συντριβή (98-66) στην Μόσχα από την Χίμκι, σε ένα ματς που ήταν «τελικός» για την πρόκριση. Παράλληλα, στην φετινή σεζόν, έκανε επίδειξη δύναμης, δείχνοντας την αγωνιστική του ανωτερότητα απέναντι στους αντιπάλους του, καθώς νίκησε μέσα-έξω 7 ομάδες: Μπασκόνια, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκό, Νταρουσάφακα, Ούνικς, Ζάλγκιρις και Ερυθρός Αστέρα.
Διάρκεια και σταθερότητα μέχρι να εξασφαλίσει την πρόκριση και το πλεονέκτημα
Από την 7η αγωνιστική (7 Νοεμβρίου, νίκη επί της Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ) της κανονικής διάρκειας της EuroLeague έως και την 25η (10 Μαρτίου, νίκη επί της Νταρουσάφακα στο ΣΕΦ), σε αυτά τα 19 παιχνίδια μέσα σε 5 μήνες, ο Ολυμπιακός μέτρησε 15 νίκες και μόλις 4 ήττες. Σε εκείνο το διάστημα, οι Πειραιώτες παρουσίασαν μία αξιοζήλευτη διάρκεια, συνέπεια και σταθερότητα σε απόδοση, δείχνοντας πάντα αντίδραση ύστερα από κάθε ήττα, γεγονός που τον καθιέρωσε στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος καθ” όλη την διάρκεια της σεζόν, κατακτώντας στο τέλος την 3η θέση στην κατάταξη με σχετική άνεση.
Σε βάθος χρόνου, οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν την αξία τους, την δυναμική τους, αλλά και την ποιότητα τους, καταφέρνοντας 3 αγωνιστικές πριν από το τέλος να εξασφαλίσουν και το πολύτιμο πλεονέκτημα έδρας, ύστερα από την επικράτηση απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι. Πέρσι (2015-2016), ο Ολυμπιακός ήταν ασταθής, έχοντας συνεχόμενα σκαμπανεβάσματα, μετρώντας 5 ήττες σε 6 ματς στην «καρδιά» του TOP-16, χαμένα ματς που τον έφεραν εκτός συνέχειας. Βέβαια, φέτος, στις τελευταίες 5 αγωνιστικές της διοργάνωσης, οι πρωταθλητές Ελλάδας μέτρησαν 4 ήττες, αλλά ήταν και σε ένα διάστημα που οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου δεν είχαν αγωνιστικό κίνητρο. Η ουσία είναι πως στόχος επετεύχθη: επιστροφή στα playoffs και εξασφάλιση του πλεονεκτήματος έδρας.
Τα ριμπάουντ και ο Ολυμπιακός που έγινε και πάλι σκληροτράχηλος στην άμυνα
Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε την σεζόν, στην κανονική διάρκεια, διαθέτοντας την 2η καλύτερη άμυνα στην διοργάνωση με 74.2 πόντους παθητικό. Πρώτος ο Ερυθρός Αστέρας με 73.4. Βέβαια, στο μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς, οι Πειραιώτες ήταν στην 1η θέση (παθητικό κοντά στους 72 πόντους), αλλά οι τελευταίες ήττες (90 πόντοι από ΤΣΣΚΑ, 77 από Εφές, 79 από Ρεάλ), σε μία περίοδο που δεν υπήρχε αγωνιστικό κίνητρο, ανέβασαν την συγκομιδή.
Οι Πειραιώτες στην φετινή σεζόν έπαιξαν εξαιρετική άμυνα και κυρίως έβγαλαν και πάλι σκληράδα στα ανασταλτικά τους καθήκοντα. Πήγαν σε μάχες σώμα με σώμα, πίεσαν περισσότερο στην άμυνα και ήταν συνεπείς στα ανασταλτικά τους καθήκοντα, καταλαβαίνοντας και πάλι πως το παιχνίδι τους πρέπει να ξεκινά από την άμυνα. Άλλωστε, όπως έλεγαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές στο ξεκίνημα της σεζόν, «δεν γίνεται να νικήσουμε και δεν μπορούμε να τρέξουμε στο ανοιχτό γήπεδο, αν μαζεύουμε συνεχώς την μπάλα από διχτάκι». Πέρσι, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν μέσο όρο τους 79 πόντους παθητικό στο TOP-16, με τους αντιπάλους τους να σκοράρουν συχνά πάνω από 80 πόντους.
Παράλληλα, φέτος, αξιοποίησαν τα αθλητικά τους προσόντα, αλλά και την ικανότητα τους στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι η κορυφαία ομάδα στα ριμπάουντ με 37 μέσο όρο ανά αγώνα, έχοντας έφεση και στα επιθετικά με 11.7, όντας στην 3η θέση σε αυτή την κατηγορία. Στο κομμάτι της άμυνας και των ριμπάουντ, μεγάλος πρωταγωνιστής ο «αίλουρος» Κεμ Μπιρτς, ο οποίος πραγματοποιεί καταπληκτική σεζόν, έχοντας μέσο όρο 7.3 πόντους, 6 ριμπάουντ και 1 μπλοκ ανά παιχνίδι.
Φέτος δεν ήταν προβλέψιμος στην επίθεση και ο Γκριν που του έλλειπε
Την περασμένη σεζόν, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κατηγορήθηκε πως η ομάδα του Ολυμπιακού ήταν αρκετά προβλέψιμη στην επίθεση, καθώς εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό στην πικ-εν-ρολ συνεργασία του Βασίλη Σπανούλη με τους ψηλούς, συν στο low-post παιχνίδι του Γιώργου Πρίντεζη.
Φέτος, όμως, οι Πειραιώτες μοίρασαν περισσότερο την μπάλα, έβαλαν στην εξίσωση πιο πολλούς παίκτες, συνεχίζοντας να αξιοποιούν τον Έλληνα φόργουορντ στο «ζωγραφιστό» (όντας δικαιολογημένα το σημείο αναφοράς τους μέσα στο καλάθι), όπως και στο να ποντάρουν στις δημιουργικές εμπνεύσεις του αρχηγού τους.
Ο Κώστας Παπανικολάου, από τα μέσα της σεζόν και μετά, ανέβασε την απόδοση του, δίνοντας και επιθετική ώθηση στην ομάδα του, ο Ματ Λοτζέσκι πήρε την ομάδα στις πλάτες του σε αρκετά παιχνίδια, Κεμ Μπιρτς και Νίκολα Μιλουτίνοβ ήταν ενεργοί στο «5», ενώ το κάτι παραπάνω το έδωσε ξεκάθαρο Έρικ Γκριν.
Πέρσι, ο Ντι Τζέι Στρόμπερι, ήταν ένας παίκτης που δεν είχε καλό σουτ, ο οποίος βοηθούσε κυρίως στην άμυνα και στο τρανζίσιον παιχνίδι. Ο Έρικ Γκριν, όμως, είναι ένας γκαρντ με τρομερή έφεση και ικανότητα στο σκορ, ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του, μπορώντας να βάλει την μπάλα στο καλάθι τόσο με διεισδύσεις, όσο και με σουτ, είτε από την περιφέρεια, είτε από μέση απόσταση (έχει μέσο όρο 10 πόντους, 48.6% δίποντα, 39.8% τρίποντα, 81.5% βολές). Ήταν ο παίκτης που έλλειπε από το «ερυθρόλευκο» ρόστερ, o σκόρερ που χρειαζόταν η ομάδα του Ολυμπιακού, για να δώσει την απαραίτητη επιθετική ώθηση τόσο όταν ο Βασίλης Σπανούλης δεν θα βρίσκεται στο παρκέ (χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν απουσίασε από το Καζάν, με τον Αμερικανό να τελειώνει το ματς με 25 πόντους), όσο και όταν θα χρειαστεί να παίξει δίπλα του.