Δεν είναι η πρώτη φορά που οι διεθνιστικές ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του αντιβαίνουν στις ελληνικές θέσεις για τα εθνικά ζητήματα
«Δεν είναι διόλου η Ιστορία, που, σαν να ήταν κάποιο ιδιαίτερο άτομο μεταχειρίζεται τον άνθρωπο ως μέσον, για να πετύχει τους στόχους της. Η Ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο από πράξεις ανθρώπων, που επιδιώκουν τους δικούς τους σκοπούς..». Καρλ Μαρξ, Αγία Οικογένεια. Το «εν τη ρύμη του λόγου» λάθος του Μουζάλα είναι προφανές ότι προκάλεσε μία μεγάλη ενδοκυβερνητική κρίση. Αποκάλυψε όμως και δύο βασικά ζητήματα που προέκυψαν μέσα από αυτό. Ότι η επίσημη διπλωματική θέση της χώρας ως προς το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων βρίσκει πολλούς πολέμιους στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που λίγο πολύ την βρίσκουν παρωχημένη και εθνικιστική, όπως επίσης και ότι το λάθος κατά την αποστροφή του λόγου του Μουζάλα, ίσως έδωσε στον Πάνο Καμμένο την αφορμή που ζητούσε για να αποχωρήσει από την κυβέρνηση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι διεθνιστικές ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του αντιβαίνουν στις ελληνικές θέσεις για τα εθνικά ζητήματα. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί άλλωστε και με τον νυν υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη και την εθνοκάθαρση των Ποντίων, μία θέση για την οποία ποτέ ο ίδιος δεν ζήτησε συγνώμη και απλώς διατήρησε ως προσωπική. Ως προς το Μακεδονικό, η διεθνής πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί είναι πρόδηλο ότι δεν βοηθάει τις ελληνικές θέσεις να επικρατήσουν. Αυτό είτε ακούστηκε είτε υπαινίχθηκε χτες από πολλά χείλη στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι θα οδηγήσει την κυβέρνηση σε μία αλλαγή της πάγιας ελληνικής θέσης για το θέμα. Πολλώ δε μάλλον γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με ένα ακροδεξιό κόμμα. Ο Πάνος Καμμένος ζήτησε, λοιπόν, την κεφαλή του Μουζάλα επί πίνακι, δύο μέρες πριν την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό. Εδώ προκύπτει ένα βασικό ερώτημα.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, του οποίου της δηλώσεις αν έπαιρνε κανείς στα σοβαρά θα έπρεπε να είχε ήδη αποσυρθεί από την πολιτική καθώς δεν θα ψήφιζε ποτέ Μνημόνιο, θεωρεί ότι ο ίδιος έχει υπερασπιστεί τόσο καλά τις θέσεις της χώρας σε όλα τα επιμέρους εθνικά ζητήματα τα οποία άπτονται του χαρτοφυλακίου του; Όταν ο ίδιος και οι πολιτικές που υπηρετούσε έβαζαν το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, έκλειναν τα ελληνικά σύνορα, επέτρεπαν Τούρκους τοποτηρητές στα ελληνικά νησιά – πράξεις για τις οποίες ο ίδιος είναι καθόλα περήφανος και τις υπερασπίζεται όπου σταθεί και όπου βρεθεί- , βοηθούσαν περισσότερο τις ελληνικές θέσεις για τα θέματα αυτά σε σχέση με το ανακληθέν λάθος του μοναδικού ίσως υπουργού που κάνει κάποια αξιόλογη προσπάθεια σε αυτή την κυβέρνηση; Και η ίδια η αναμόχλευση του ζητήματος της ονομασίας των Σκοπίων θα έπρεπε να μετατραπεί σε μείζονα κυβερνητική κρίση, αφήνοντας ένα ακόμα εθνικό θέμα της χώρας μετέωρο και ανοιχτό; Η στάση αυτή εξυπηρετεί την ελληνική θέση πάνω στο θέμα, χαρίζει ένα βέβαιο προεκλογικό χαρτί στο Καμμένο ή απλά του δίνει την τέλεια αφορμή να αποχωρήσει υπερήφανα από την κυβέρνηση;
Όλα αυτά θα απαντηθούν τις επόμενες ημέρες από την τροπή των γεγονότων. Λένε πάντως πως ποτέ δεν πρέπει να υποτιμά κάνεις το ένστικτο αυτοσυντήρησης ενός αριβίστα. Άλλωστε, όπως είπε και ο αγαπημένος των κυβερνητικών εταίρων του Πάνου Καμμένου Μαρξ, η Ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο, από πράξεις των ανθρώπων που επιδιώκουν τους δικούς τους σκοπούς…
*Η κ. Δαλαμπούρα είναι ιατρός και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ