Τα κόκκινα δάνεια και η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος, αποτελούν για την κυβέρνηση στοίχημα, απέναντι στους δανειστές και ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη πληγή της απέναντι στη κοινωνία και τις ομάδες εκείνες που περιέθαλψε το προηγούμενο διάστημα. Ομάδες που καθησύχαζε, πως και η πρώτη κατοικία, αλλά και οι συντάξεις δε θα πάθουν απολύτως τίποτα, με το ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της χώρας.
Γράφει ο Παναγιώτης Φωτεινός
Κι αν με τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια και την πώληση τους σε distressed funds, η κατάσταση θεωρείται τελεσίδικη, δε συμβαίνει το ίδιο και με το ασφαλιστικό που νοσεί εδώ και δεκαετίες.
Πριν από 15 χρόνια ο Τάσος Γιαννίτσης έκανε μία σειρά προτάσεων για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος. Οι προτάσεις αυτές ήταν η ηπιότερη εκδοχή προτάσεων, που είχαν κάνει Βρετανοί ειδικοί, που είχαν εξετάσει το βαθιά ελλειμματικό και προβληματικό ασφαλιστικό σύστημα.
Στις 19 Απριλίου 2001 πραγματοποιήθηκε κοινή σύσκεψη της Κυβερνητικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Στην εισήγηση του ο Κώστας Σημίτης είπε ότι “το πρόβλημα θα γίνει έντονο το έτος 2010 αν δεν λάβουμε τώρα αποφάσεις για ένα σύστημα υγιές σε προοπτική ως το 2030″.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, το ένα μετά το άλλο τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ φάνηκαν απρόθυμα στο να στηρίξουν τους Σημίτη και Γιαννίτση. Η Νέα Δημοκρατία, το ΚΚΕ, ο Συνασπισμός, τα συνδικάτα, σχολιαστές – “φιλολαϊκοί” και εκσυγχρονιστές μαζί – ωρύονταν στις εφημερίδες και στους δρόμους. Ο Σημίτης τότε υποχώρησε και οι αποφάσεις δεν ελήφθησαν ποτέ.
Είναι πιθανό πως εάν είχαν εφαρμοστεί οι μεταρρυθμίσεις Γιαννίτση , τότε η πορεία των συντάξεων και κατά πάσα πιθανότητα η γενικότερη πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική και αυτό γιατί υπολογίζεται, πως η χώρα μας έχασε γύρω στα 190 δις από μία μεταρρύθμιση που ποτέ δεν υλοποιήθηκε, ενώ το επόμενο διάστημα και πιο συγκεκριμένα την 6ετία Καραμανλή, η ελληνική οικονομία δανείστηκε 180 δις και έφτασε στο έσχατο σημείο τον Μάιο του 2010 να χρωστάει 309δις και να μπει σε καθεστώς μνημονίου.
Σήμερα η αριστερή κυβέρνηση του Σύριζα, με την συνδρομή των αντιμνημονιακών Ανεξάρτητων Ελλήνων, εφαρμόζουν περικοπές και αλλαγές οι οποίες είναι ασύγκριτα πιο ριζικές και επίπονες από αυτές που πρότεινε ο Γιαννίτσης. Είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το τί έγινε τότε – ποιοί ελάχιστοι συντάχθηκαν με τον Γιαννίτση, και ποιοί τον πολέμησαν λυσσαλέα. Αυτή η κοινωνία πρέπει κάποτε να μάθει από τα λάθη της και αυτά να γίνουν μαθήματα του παρελθόντος.
Η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση πρέπει να κάνει τον αγανακτισμένο απολογισμό της και αντιμετωπίσει το δικό της παρελθόν που κυοφόρησε τα αριστερά γιαούρτια και δίχασε και διαίρεσε την ελληνική κοινωνία. Μία κοινωνία που την οδηγούσε επί πέντε χρόνια σε ένα δρόμο δημιουργικής ασάφειας για να καταστεί στο τέλος απόλυτα σαφές, πως το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών εξασφαλίζεται μέσα από το δρόμο του μνημονίου και η βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας μόνο μέσα από μεταρρυθμίσεις, αλλά και από επενδύσεις που ακόμα περιμένουμε να δούμε με ποιο τρόπο θα έρθουν…