Χωρίς τη σιωπηρή αποδοχή των κρατών- μελών αλλά σε μυστική ψηφοφορία, στις 17 Ιουνίου, θα τεθεί η υποψηφιότητα του Τούρκου, Βόλκαν Μπόζκιρ, για τη θέση του προέδρου της 75ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, μετά τις ενστάσεις που διατύπωσαν στα Ηνωμένα Έθνη οι μόνιμοι αντιπρόσωποι της Αρμενίας, της Κύπρου, της Ελλάδας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για τον παραβατικό και αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή.
Η μοναδική υποψηφιότητα για την προεδρία της επόμενης Γενικής Συνέλευσης δεν έγινε σιωπηρά αποδεκτή διότι -όπως αναφέρουν στις επιστολές τους οι μόνιμοι αντιπρόσωποι των τεσσάρων κρατών- οι ενστάσεις δεν αφορούν προσωπικά τον κ. Μπόζκιρ, αλλά την επιθετική στάση της Τουρκίας που δε συνάδει με τους κανόνες και τις αξίες των Ηνωμένων Εθνών.
Η μόνιμη αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ, Μαρία Θεοφίλη, στην επιστολή της διατυπώνει τις ενστάσεις για τη τουρκική προεδρία κάνοντας αναφορά στις τελευταίες τουρκικές προκλητικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας.
Επικαλείται τα αιτήματα της τουρκικής κρατικής εταιρίας ,TRAO, για πραγματοποίηση ερευνών σε περιοχές που εμπίπτουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, τις εκατοντάδες υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών σε ελληνικά νησιά τους τελευταίους μήνες, καθώς και την εργαλειοποίηση του προσφυγικού εκ μέρους της Άγκυρας, με την οργανωμένη υποστήριξη πολιτών να περάσουν παράνομα τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο.
«Η Τουρκία απειλεί την ειρήνη και την ασφάλεια σε ολόκληρη την περιοχή της παραβιάζοντας τον χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και το Διεθνές Δίκαιο, προκειμένου να υλοποιήσει τις φιλοδοξίες της για περιφερειακή κυριαρχία», υποστηρίζουν -μεταξύ άλλων- οι μόνιμοι αντιπρόσωποι της Αρμενίας και της Κύπρου στις επιστολές που δημοσιεύει το OnAlert.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι ενστάσεις των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Η διατύπωση των ενστάσεων από τα τέσσερα κράτη-μέλη του ΟΗΕ δεν ακυρώνει την εκλογή του Τούρκου διπλωμάτη στην προεδρία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ωστόσο, όπως σημειώνουν διπλωματικοί κύκλοι επιφέρει ένα πλήγμα στο κύρος της τουρκικής προεδρίας και ταυτόχρονα ασκεί, κατά κάποιον τρόπο, πίεση στην προεδρία αυτή για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου στην ευαίσθητη περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου.