Αναμένω, αδημονώ, απαντέχω για την απάντηση από τις αρμόδιες αρχές της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Ελλαδουέλας»
«Η Βαστίλη δεν πέφτει από τους αγανακτισμένους, αλλά από όσους αρνούνται να αγανακτήσουν». Αυτό πίστευα και πιστεύω. Αυτό έλεγα τότε, το ίδιο λέω και τώρα. Για αυτό και δεν δηλώνω αγανακτισμένος.
Δηλώνω όμως αηδιασμένος από αυτό τον εσμό των σφουγγοκωλάριων δήθεν αγωνιστών. Από όλα αυτά τα νεομνημονιακά γκρουπούσκουλα, που αντί να πάρουν στα σοβαρά τον ρόλο που τους έδωσε ο λαός και η ιστορία, και επιτέλους να κυβερνήσουν, βγαίνουν κάθε πρωί στα τηλεπαράθυρα και κάνουν τους αντιπολιτευόμενους μαϊντανούς, σε μια κυβέρνηση που μετέχουν οι ίδιοι.
Ψέματα και πολυγλωσσία σε καθημερινή τακτική. Πολυγλωσσία και ανικανότητα από ένα συνονθύλευμα κυβερνητικών σαλτιμπάγκων και παλαίμαχων σεχταριστών.
Αυτών των γραφικών δηλαδή, που κάποτε διοικούσαν το «άρμα» των συνιστωσών, κολλούσαν αφίσες στα Εξάρχεια, μοίραζαν μπροσούρες έξω από τα πανεπιστήμια και ποινικοποιούσαν την αριστεία, επειδή δεν ήταν άξιοι να την φτάσουν.
Αυτών, που κουνούσαν το δάχτυλο στην κοινωνία και δικαιολογούσαν τη ρίψη του γιαουρτιού στους πολιτικούς.
Αυτών, που επιβράβευαν τα φάσκελα στη Βουλή και σιωπούσαν σε κάθε κίνηση θεσμικής εκτροπής.
Αυτών, που υποκινούσαν κάθε τι που προμήνυε πολιτικοκοινωνική αναταραχή.
Αυτών, που χάιδευαν τους τρομοκράτες και προσέφεραν νομική υποστήριξη σε όλους τους μπαχαλάκηδες.
Όλων αυτών, που με κάθε τους ευκαιρία και κυρίως όταν είναι στριμωγμένοι, κατασκευάζουν εχθρούς, γίνονται ιεροκήρυκες του μίσους και εξαπολύουν επικοινωνιακά πογκρόμ με αήθης επιθέσεις, προς κάθε τι που μπορεί να παράξει διαφορετική άποψη, επαναδιατυπώνοντας παράλληλα έναν λόγο και μια ρητορική, που βγαίνει από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Σελίδες που νομίζαμε πως είχαμε ξεχάσει με την κοινωνική συμφιλίωση και ελπίζαμε πως σαν γενιά δε θα ζήσουμε ποτέ.
Όλοι αυτοί λοιπόν, διαιρούν και διχάζουν το σώμα, αντί να το ενώνουν. Μιλάνε για ταξικό πόλεμο και στρέφουν στοχευμένα την μία ομάδα εναντίον της άλλης. Προστατεύουν τα πελατειακά τους σοβιέτ, αυτά που διορίστηκαν αναξιοκρατικά και πολεμούν λυσσαλέα κάθε τι το ιδιωτικό, το καινοτόμο, που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και θα δώσει ελπίδα σε όλα εκείνα τα σπίτια που έχουν από κάποιο άνεργο.
Μιλάνε εις το όνομα της αριστεράς, αυτοί που πήγαν στα ιδιωτικά σχολεία και έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Αυτοί που στην Υγεία και την Παιδεία εδώ και 1,5 χρόνο δεν έχουν κάνει μία μεταρρύθμιση, επαναλαμβάνω μία, όχι παραπάνω, προς όφελος των κοινωνικά ασθενέστερων.
Μιλάνε όμως και εις το όνομα της ελληνικής κοινωνίας, απομονώνοντας, βρίζοντας και στοχοποιώντας το 40% του εκλογικού σώματος του περασμένου Ιουνίου, που ψήφισε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα που έγινε με καταστρατήγηση της όλης διαδικασίας. Ένα δημοψήφισμα που το εκλογικό του αποτέλεσμα, αλλοιώθηκε και νοθεύτηκε, από τον σημερινό πρωθυπουργό.
Για αυτούς και άλλους πολλούς λόγους νιώθω αηδιασμένους από όλους αυτούς που διαπραγματεύονται και ψηφίζουν τα μνημόνια Τσίπρα – Καμμένου και νιώθω υποχρέωση να ζητήσω την άδεια του συντρόφου Νίκου Φίλη, του λαϊκού αγωνιστή Πάνου Σκουρλέτη, της εκπροσώπου της πράβντα Όλγας Γεροβασίλη, αλλά και του κομισάριου Νίκου Παππά προκειμένου να πάω στη διαδήλωση του #παραιτηθειτε.
Τους παρακαλώ θερμά να αναγνωρίσουν το δικαίωμα μου για ειρηνική διαμαρτυρία με τρόπο που ορίζει το Σύνταγμα που είχαμε, έχουμε και δεν ξέρουμε με αυτούς που μπλέξαμε αν θα έχουμε…
Αναμένω, αδημονώ, απαντέχω για την απάντηση του «επιτρέπτειν» ή «απορρίπτειν» από τις αρμόδιες αρχές της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Ελλαδουέλας«