Πολλά υποσχόμενες μεταγραφές που κατέληξαν σε πλήρη αποτυχία.
Το πρωτάθλημα αρχίζει και έρχεται η ώρα της αλήθειας,για τις μεταγραφές του καλοκαιριού.
Όλο το καλοκαίρι, από τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων περνάνε διάφορα ονόματα, τα οποία ακολουθούν τίτλοι όπως κανόνι, θωρηκτό, ογκόλιθος, μηχανάκι, αλλά στο γήπεδο δεν δικαιώνουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς.
Συνήθως, τα ρεπορτάζ από την προετοιμασία, προϊδεάζουν, λέγοντας ότι θέλει χρόνο να μάθει την τακτική, πρέπει να προσαρμοστεί ή είναι πίσω από πλευράς φυσικής κατάστασης, αλλά ποιος ακούει;
Σίγουρα δεν έχουν συμπεριληφθεί όλοι, αλλά οι επιτυχίες των Ελληνικών ομάδων στις μεταγραφές είναι τέτοιες, που δεν γίνεται να μπουν όλοι όσοι αποκτήθηκαν για να κάνουν τη διαφορά, αλλά κατάληξαν να είναι ο περίγελος της κερκίδας.
Ας δούμε μερικά από τα μεγαλύτερα παλτά που πέρασαν από τα Ελληνικά γήπεδα.
Φέλιξ Αμποάγκουε: Αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό το 1998 και οι εφημερίδες έγραφαν ότι ο Θρύλος απέκτησε το ζαρκάδι της Αλ Αχλί. Δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες, αγωνίστηκε ελλάχιστα σε μια πολύ καλή για τον Ολυμπιακό σεζόν και το μόνο που τον θυμίζει είναι το σύνθημα οε Αμποάγκουε που ακουγόταν στο ΟΑΚΑ, όταν τα ματς είχαν κριθεί μπας και τον βάλει ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς μέσα.
Τζόνι Νόβακ: Τον έφερε για να καλύψει το δεξί άκρο της άμυνας του Ολυμπιακού ο Κάτανετς. Ο Σλοβένος τεχνικός έφυγε αφού δεν κατανόησε ποτέ την ψύχωση οπαδών και διοίκησης για το έβδομο, αλλά ο Νόβακ έμεινε. Λίγες εμφανίσεις, αρκετά παραπάνω κιλά και δικαίως αποχώρησε από την ομάδα.
Λάρα Γκαρσία Ντάνι: Φόρεσε τα ερυθρόλευκα το καλοκαίρι του 2005. Είχε στο ενεργητικό του καλές χρονιές με τη Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μαγιόρκα. Κάπου ήταν λογικός ο ενθουσιασμός για την απόκτησή του. Ωστόσο πιο πολύ περπάταγε παρά έπαιζε. Πέτυχε μόλις 2 γκολ απέναντι σε μεγαθήρια όπως ο Ακράτητος και έφυγε χωρίς να λείψει σε κανέναν το επόμενο καλοκαίρι.
Φέλιξ Μπόρχα: Γνωστός και ως κόμπρα ή και «ξεκωλιαστής» σύμφωνα με τον Αλέφαντο. Ήρθε στον Ολυμπιακό το 2006 για να ενισχύσει τη γραμμή της επίθεσης. Συμμετείχε και στο μουντιάλ της Γερμανίας με το Εκουαδόρ και οι προσδοκίες ήταν υψηλές. Κοντρόλ δεν μπορούσε να κάνει, ή μάλλον όταν κοντρολάριζε την μπάλα στη σέντρα, αυτή έφτανε στην περιοχή. Με τα δίχτυα δεν είχε πολλές επαφές. Το μόνο που ίσως κάποιοι θυμούνται είναι, εκτός από τα άθλια κοντρόλ του, οι κωλοτούμπες που έκανε όταν έβαζε γκολ.
Φράνκο Κονσταντζο: Αποκτήθηκε για διάδοχος του Αντώνη Νικοπολίδη. Το βιογραφικό του ήταν αρκετά καλό, αφού η Βασιλεία της οποίας τα γκολποστ υπερασπιζόταν θεωρείται καλή ομάδα. Από την προετοιμασία η ανησυχία ήταν διάχυτη, αφού δεν έπιανε ούτε κουβέρτα. Όταν άρχισαν τα επίσημα παιγνίδια, έπνιγε τουλάχιστον ένα γκολ σε κάθε ματς, ακόμα και με ομάδες που δυσκολεύονταν να περάσουν τη σέντρα. Μοιραία δεν ξαναείδε εντεκάδα, δίνοντας τη θέση του στον νεαρό τότε Μπάλαζ Μέγερι.
Χέλγκι Σίγκουρντσον: Ήρθε στον Παναθηναϊκό το 1999, για να ενισχύσει την επιθετική γραμμή της ομάδας. Είχε το προσωνύμιο καρχαρίας και όλοι περίμεναν να κάνει τις αντίπαλες άμυνες να δεινοπαθήσουν. Ωστόσο, ο καρχαρίας έγινε ροφός, αγωνίστηκε ελάχιστα και οι όποιες διακρίσεις του ήταν σε ματς κυπέλλου κατά κανόνα με υποδεέστερες ομάδες.
Ροντρίγκο Σόουζα: Ήταν μία από τις μεταγραφές της πολυμετοχικής διοίκησης του Παναθηναϊκού. Βραζιλιάνος επιθετικός. Όταν κάποιος το ακούει λέει κάτι λίγο από μπάλα θα ξέρει. Εμφανώς υπέρβαρος, υπερβολικά αργός και με άλμα που θα τον δυσκόλευε να περάσει πάνω από εφημερίδα. Έκατσε στο τριφύλλι μέχρι τον Γενάρη, όταν και τον έστειλαν από εκεί που ήρθε και πλέον τον θυμούνται μόνο όσοι θέλουν να κοροϊδέψουν τους φίλους του Παναθηναϊκού.
Γιακούμπ Βαβζίνιακ: Αποκτήθηκε τον Γενάρη του 2009, για να ενισχύσει την άμυνα του Παναθηναϊκού. Δεν ενθουσίασε ακριβώς με τις εμφανίσεις του. Λίγο πριν τελειώσει η σεζόν βρέθηκε ντοπαρισμένος και η καριέρα του στα Ελληνικά γήπεδα, τελείωσε άδοξα.
Τζο Ενακαρίρε: Ήρθε για να ενισχύσει την άμυνα του Παναθηναϊκού. Το βιογραφικό του πολλά υποσχόμενο. Όμως στο γήπεδο λίγα πράγματα. Χωρίς να κάνει κραυγαλέες γκέλες δεν ήταν αυτός που θα έκανε τη διαφορά. Ήρθε και ένας τραυματισμός και η καριέρα του στο τριφύλλι τελείωσε πριν της ώρας της.
Λίμα Άντερσον: Οι εμφανίσεις του με τη Χαλκηδόνα στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής το 2005, έπεισαν τη διοίκηση του Παναθηναϊκού, να σπεύσει να τον αποκτήσει. Φαινόταν καλός παίκτης, όμως όταν έπαιξε με αντίπαλο την ΑΕΚ, κάνοντας την πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα του Παναθηναϊκού τραυματίστηκε. Όταν επέστρεψε, δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε και πήγε στην κυριολεξία από εκεί που ήρθε.
Τζαφάρ Ιρισμέτοφ: Ήρθε να ενισχύσει την επιθετική γραμμή του Παναθηναϊκού τον Γενάρη του 1998. Όλοι τότε χάρη σε αυτόν μάθαμε ότι και στο Ουζμπεκιστάν παίζουν μπάλα. Ο μύθος λέει ότι δεν ήξερε λέξη Αγγλικά και ότι δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με κανέναν ούτε για τα βασικά. Έφυγε το καλοκαίρι, ωστόσο όλοι τον θυμούνται κυρίως όταν θέλουν να κάνουν πλάκα στους φίλους του Παναθηναϊκού.
Φλάβιο Κονσεϊσάο: Ήταν πραγματικά μεγάλο όνομα με παρουσία σε ομάδες όπως η Ντόρτμουντ και η Ρεάλ Μαδρίτης. Αποκτήθηκε για να ενισχύσει τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού. Δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες των φιλάθλων, δήλωνε συνεχώς τραυματίας και μαζί με το τέλος της σεζόν, αποφάσισε ότι είναι πλέον παλαίμαχος και στα 32 του είπε αντίο στα γήπεδα.
Ερίκ Ραμπεσαντραντανά: Ήρθε στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2001 και από την πρώτη στιγμή όλοι είδαν ότι ήταν υπέρβαρος, κάτι που παραδεχόταν και ο ίδιος. Το προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε, αφού οι φήμες της εποχής τον ήθελαν να έχει ρημάξει τα σουβλάκια. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Ελάχιστοι θυμούνται κάτι από την παρουσία του στα Ελληνικά γήπεδα. Μένει στη μνήμη όλων για το περίεργο και δύσκολο να το προφέρεις όνομα.
Ολιβιέ Ενσιαμπαμφούμου: (ή κάπως έτσι τέλος πάντων). Ήρθε στην ΑΕΚ το 2005 για να καλύψει το αριστερό άκρο της άμυνας.Έπαιξε αρκετά, αλλά δεν έπεισε κανέναν για την αξία του και αποχώρησε για την μακρινή ποδοσφαιρομάνα Κίνα το επόμενο καλοκαίρι. Για το μόνο που τον θυμάται κανείς είναι το δύσκολο όνομα. Συντήρησε επίσης την παράδοση που ήθελε η ΑΕΚ, να φέρνει παίκτες με μεγάλο και δύσκολο όνομα.
Αντόνιο Φόλια: Αποκτήθηκε από την ΑΕΚ το Γενάρη του 2002, από την Πόρτο. Συνήθως πήγαινε δανεικός από δω και από κει χωρίς να πείσει. Το ίδιο έγινε και στην ΑΕΚ. Πιο πολλοί θα τον θυμούνται για την παρουσίασή του από τον τότε πρόεδρο της Ένωσης Μάκη Ψωμιάδη, ο οποίος τον είχε προσφωνήσει ο κύριος Φόλιας, προκαλώντας την απορία και την έκπληξη στον Γρηγόρη Γεωργάτο, ο οποίος τότε παρουσιαζόταν ως νέα μεταγραφή της ΑΕΚ.
Μάρτεν Μάαρτενς: Ήρθε για να ενισχύσει τη μεσαία γραμμή του ΠΑΟΚ. Η μέχρι τότε πορεία του αρκετά καλή. Ωστόσο στον δικέφαλο του Βορρά δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα. θεωρήθηκε ότι ήταν ένα από τα παλτά που φόρτωσε την ομάδα ο Στέφενς, ίσως και για μίζες, όπως έλεγαν τότε οι οπαδοί. Πιο πολύ θα τον θυμούνται για το γκολ που έβαλε στην Ιταλία εναντίον της Φιορεντίνα.
Σάντορ Τόργκελε: Είναι Ούγγρος και δήλωνε επιθετικός. Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού τον πίστεψαν και τον απέκτησαν ως δανεικό από την Κρίσταλ Πάλας το καλοκαίρι του 2005. Φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι και ήταν η χαρά των αντίπαλων αμυντικών, αφού δεν πέτυχε ούτε ένα γκολ. Στη συνέχεια ο Ούγγρος επιθετικός έπεισε και τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ ότι είναι σέντερ φορ, οι οποίοι έσπευσαν να τον αποκτήσουν. Ούτε εκεί δικαίωσε τις προσδοκίες. Πέτυχε ένα μόλις γκολ στο κύπελλο σε βάρος του Ολυμπιακού και αυτό όταν είχαν όλα κριθεί.