Η συναίνεση των Σοσιαλδημοκρατικών (SPD) να ξεκινήσουν επίσημες διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμό με τη «Χριστιανική Ένωση» (CDU) και την Άγκελα Μέρκελ την Κυριακή δίνει τέλος στο πολιτικό αδιέξοδο που προέκυψε στη Γερμανία. Τι γίνεται όμως από εδώ και πέρα;
Οι συζητήσεις για κυβέρνηση συνασπισμού αναμένεται ότι θα ξεκινήσουν αυτή την εβδομάδα ύστερα από πέντε ημέρες προπαρασκευαστικών συζητήσεων οι οποίες έληξαν στις 12 Ιανουαρίου.
Παρά το γεγονός ότι η κα Μέρκελ ζητά να έχουν ολοκληρωθεί οι διαβουλεύσεις μέχρι το Τριώδιο και ουσιαστικά μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου.
Ο Βόλκερ Κάουντερ, επικεφαλής του CDU/CSU στο Κοινοβούλιο, αναφέρει ότι βλέπει να τελειώνουν οι συζητήσεις την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου το αργότερο.
Η τελική συμφωνία για συνασπισμό θα πρέπει να εγκριθεί από τα 440.000 μέλη του SPD. Θα είναι η δεύτερη φορά όπου το SPD θα έχει ζητήσει έγκριση από αυτή τη διευρυμένη βάση των μελών καθώς το 2013 περίπου το 78% των μελών είχαν ψηφίσει υπέρ του συνασπισμού των CDU και CSU. Φέτος, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ πιο δύσκολο να προβλεφθεί καθώς το μεγαλύτερο μέρος του SPD δείχνει να είναι συγχυσμένο σχετικά με αυτή τη μεγάλη συμμαχία.
Ακόμη και αν η λαϊκή βάση του SPD τάσσεται υπέρ της συμφωνίας για συνασπισμό, λίγοι είναι οι αναλυτές οι οποίοι θεωρούν ότι θα μπορέσει να σχηματιστεί κυβέρνηση πριν από το Πάσχα, το οποίο φέτος πέφτει την 1η Απριλίου.
Η Γερμανία θα χρειαζόταν τότε 189 ημέρες για να σχηματίσει κυβέρνηση και θα μπορούσε εύκολα να ξεπεράσει το διάστημα των 86 ημερώ που είχε απαιτηθεί το 2013.
Η κα Μέρκελ θα μπορούσε θεωρητικά να ηγηθεί μιας κυβέρνησης μειοψηφίας ή να προσπαθήσει άλλη μια φορά να σχηματίσει συνασπισμό με τους Πράσινους και το FDP.
Ωστόσο, τότε το πιο πιθανό σενάριο θα ήταν οι πρόωρες εκλογές κάτι που η πλειοψηφία των πολιτικών παρατάξεων θέλει να αποφύγει. Η προκήρυξη νέων εκλογών σχετίζεται με μια περίπλοκη διαδικασία. Πρώτον, ο πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταινμάγερ, θα μπορούσε να προτείνει έναν υποψήφιο για την καγκελαρία ο οποίος θα είχε περισσότερες προοπτικές να κερδίσει την υποστήριξη του κοινοβουλίου. Ως αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος, η κα Μέρκελ θα είχε περισσότερες πιθανότητες για αυτή τη θέση. Θα μπορούσε να γίνει καγκελάριος με απόλυτη πλειοψηφία, δηλαδή 355 από τις 709 ψήφους στον πρώτο γύρο.
Αν δεν το κατάφερνε αυτό, θα ακολουθούσαν επιπλέον διαδικασίες. Στην τελευταία, οι υποψήφιοι με τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων θα κέρδιζαν. Τότε θα ήταν ο κ. Σταινμάγερ αρμόδιος να αποφασίσει μέσα σε διάστημα επτά ημερών αν θα όριζε αυτό το άτομο ως καγκελάριο ή θα διέλυε τη Βουλή και θα προκήρυσσε πρόωρες εκλογές.