Είναι βδομάδες τώρα που διαβάζω άρθρα και αναρτήσεις στο διαδίκτυο, παρακολουθώ ειδήσεις, κυκλοφορώ στον Πειραιά και απορώ. Που ζούμε τελικά; Πως γύρισε έτσι ο τροχός και όλα δίπλα μας είναι μια τρέλα;
Δεν θα επικεντρωθώ στην οικονομική κρίση που την έχουμε συζητήσει δεκάδες φορές. Σίγουρα βέβαια όλη αυτή η τρέλα προέρχεται απ” αυτή την κατάσταση, αλλά βάζω το χέρι μου στη φωτιά πως λίγη δόση τρέλας την είχαμε ήδη μέσα μας. Το DNA της φυλής ; Σίγουρα φταίει και αυτό.
Καθημερινά και νέα γεγονότα μας εμφανίζονται από το εξωτερικό. Τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στη Γερμανία, απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία με θύματα. Μ ΄αυτά και μ ΄αυτά αποδεικνύεται πως είμαστε το απόλυτο τίποτα. Μια στιγμή αρκεί να μας ξεκάνει όλους. Να είμαστε σε σημείο να τρέχουμε να σωθούμε. Και από ποιόν να πρωτοσωθούμε…
Και βέβαια δεν είναι μόνο τα γεγονότα του εξωτερικού. Είναι και αυτά που συμβαίνουν εδώ στη χώρα μας. Συμβαίνουν πράγματα που δείχνουν ότι η κατάσταση αρχίζει και ξεφεύγει, όχι απλώς επικίνδυνα…
Αύξηση αυτοκτονιών, αύξηση δολοφονιών, αύξηση αυθαίρετων συμπεριφορών, συνεχόμενη αύξηση των λαθρομεταναστών και προσφύγων, οι δείκτες παραβατικότητας στα ύψη, και τόσα άλλα.. Και φυσικά σε όλο αυτό το χάος να προσθέσουμε την καθημερινή βία, ρατσιστική-πολιτική, σωματική και όχι μόνον.
Είναι πλέον επικίνδυνο να έχουμε και διαφορετικές απόψεις, γιατί μπορεί να μας επιτεθούν !!! Άκουσον άκουσον… Πως καταντήσαμε έτσι ρε αδέρφια ; Τι αμαρτίες πληρώνουμε ;
Περάσαμε σχετικά καλά παιδικά χρόνια, και η γενιά των πατεράδων μας ίσως είναι η τελευταία γενιά που έζησε καλά. Εδώ έρχεται όμως και το ερώτημα…. Ήταν πραγματικά καλές οι εποχές ; Ή μήπως ήταν απλά μια «βιτρίνα» ; Κλείναμε τα μάτια σε κάθε παρανομία-παρατυπία και όταν ήρθε η ώρα της αλήθειας είχαμε ανώμαλη προσγείωση… Προσγείωση στο διαφορετικό σήμερα της επιβίωσης. Και είναι γνωστό ότι, όταν στερείς από τον άνθρωπο το δικαίωμα να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο τον «τρελαίνεις».
Από την άλλη βέβαια αναρωτιέμαι, μήπως αυτό είναι μια ευκαιρία ; Μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε τις αντοχές, τις ικανότητές και την υπομονή μας ; Μήπως είναι ώρα να δούμε τι δεν κάναμε καλά τόσα χρόνια ώστε να προσπαθήσουμε τα διορθώσουμε ;
Σίγουρα σε αυτή τη χώρα αλλά και γενικά σε όλο το κόσμο τίποτα δεν πάει καλά. Και εγώ θέλω να παραμένω αισιόδοξος. Μπορεί αυτή η χώρα στο τέλος, όπως πάντα στις δύσκολες καταστάσεις, να ξεφύγει από τη κρίση. Να έρθει η ανάπτυξη, να έχουμε πάλι δουλειές. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι ότι, μέχρι να γίνουν όλα αυτά εμείς θα υπάρχουμε ; Θα ζούμε ;
Ίσως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Να δούμε πως φτάσαμε εδώ και ποια ήταν τα δικά μας λάθη. Με αυτό, σίγουρα δε μπορούμε να ξαναφτιάξουμε τα πάντα, αλλά μπορούμε, εάν πραγματικά το θέλουμε, να κουμαντάρουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης.
Η Ιστορία, απ” ότι φαίνεται, επαναλαμβάνεται. Εμείς δεν μαθαίνουμε απ” αυτήν, μήπως ήρθε η ώρα να το ξεπεράσουμε αυτό ;