Αλλάζουν φορολογικούς συντελεστές κατά το δοκούν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την επίδραση στην οικονομία, υπογραμμίζει ο ΣΕΒ
Η χώρα παραμένει όμηρος μιας αυξανόμενης φορολογικής επιδρομής, υπογραμμίζει στο εβδομαδιαίο σχόλιό του για την οικονομία ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών.
Εξ όσων διαρρέουν στα ΜΜΕ, σημειώνει ο ΣΕΒ, το οικονομικό επιτελείο έχει απωλέσει την αίσθηση του μέτρου και επιδίδεται σε ασκήσεις επί χάρτου, αλλάζοντας φορολογικούς συντελεστές κατά το δοκούν, χωρίς να λαμβάνει σοβαρά υπόψη την επίδραση στη λειτουργία της οικονομίας και την επίπτωση στο οικονομικό κλίμα και την επιχειρηματική εμπιστοσύνη.
Φαίνεται επίσης, συνεχίζει η ότι, οι τεχνοκράτες της Τροίκας συμπλέουν με τις κυβερνητικές προτάσεις για ακόμη μεγαλύτερη φορολόγηση, στο πλαίσιο σεβασμού των επιλογών μίας κυρίαρχης κυβέρνησης, ανήμποροι (έως μοιραίοι) να αντιδράσουν στην καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας που συντελείται.
Προκρίνεται η επιβολή νέων μέτρων για την είσπραξη πρόσθετων φορολογικών εσόδων, στο πλαίσιο στήριξης της απόδοσης των μέτρων των €5,7 δισ. που έχουν συμφωνηθεί για το 2016 (εκ των οποίων €3,2 δισ. σε νέους φόρους).
Προφανώς, το δημοσιονομικό κενό προκύπτει ως αποτέλεσμα αδυναμίας περικοπής δαπανών (π.χ. Άμυνα, άχρηστοι οργανισμοί δημοσίου) και εξεύρεσης εσόδων (π.χ. τυχερά παιγνίδια, καθολική χρήση πλαστικού χρήματος για την είσπραξη του ΦΠΑ κ.ο.κ.).
Έτσι, καταλήγουμε να ξαναφορολογηθούν τα συνήθη υποζύγια των μισθωτών και συνταξιούχων και των συνεπών φορολογουμένων, με πρόσθετα μέτρα ύψους €1,5 δισ. περίπου.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τείνει να υποβαθμίζεται η σημασία οποιασδήποτε συζήτησης για την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, η ενίσχυση των οποίων τα τελευταία χρόνια φαίνεται να φτάνει στο τέλος της.
Ετσι, σε συνδυασμό με ένα εχθρικό προς τη λειτουργία της οικονομίας περιβάλλον, είναι ίσως επιτακτικότερη από ποτέ η ανάγκη αναβάθμισης του κοινωνικού διαλόγου για τις προοπτικές των εισοδημάτων και της απασχόλησης.
Εργαζόμενοι και εργοδότες καλούνται να διαμορφώνουν κοινό σχέδιο στήριξης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, που είναι και ο μόνος δρόμος για την ανάπτυξη και την ευημερία στην χώρα.
Να συνδεθεί το αφορολόγητο με κοινωνικά κριτήρια
Ο ΣΕΒ προτείνει μεταξύ άλλων σύνδεση του αφορολόγητου ορίου εισοδήματος με κοινωνικά κριτήρια.
«Είναι να απορεί κανείς που η κυβέρνηση δεν εξετάζει καν την περίπτωση το αφορολόγητο να δίνεται μετά από ένα όριο με κοινωνική στόχευση σε αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη λόγω οικογενειακής κατάστασης, πολύ χαμηλού οικογενειακού εισοδήματος ή μεγάλης ηλικίας. Και ακόμα μεγαλύτερη είναι η απορία γιατί δεν έχει θέσει η Τρόικα τη συζήτηση σε αυτές τις βάσεις, αφήνοντας μια νέα φοροθύελλα οριζόντιων μέτρων να ξεσπάσει σε μια ημιθανή από τις προηγούμενες φοροκαταιγίδες οικονομία», αναφέρει ο ΣΕΒ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει, η «έκπτωση φόρου» σε μισθούς και συντάξεις άνω των 5.000 ΕΥΡΏ απαλλάσσει μισθωτούς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και συνταξιούχους από την καταβολή φόρων αξίας 6,4 δισ. ευρώ.
Συγκριτικά, η αξία της υφιστάμενης εισφοράς αλληλεγγύης επί όλων των δηλωμένων εισοδημάτων είναι 650 εκατ. ΕΥΡΏ και το επιπλέον έσοδο του κράτους από την προτεινόμενη αύξηση του οριακού συντελεστή άνω των 30.000 ευρώ είναι 100 εκατ. ευρώ.
«Συνεπώς, υποστηρίζει ο ΣΕΒ, αντί μιας ιδεοληπτικής συζήτησης για την ακόμα πιο εντατική υπερφορολόγηση των ελάχιστων «πλουσίων» μισθωτών και συνταξιούχων που έχουν απομείνει στη χώρα, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμη μια συζήτηση για το πότε το αφορολόγητο πράγματι δικαιολογείται από την οικογενειακή κατάσταση, πότε η υπερβολική αύξηση των συντελεστών δεν αποδίδει πλέον στα κρατικά έσοδα και πως η συνολική επιβάρυνση από φόρους και εισφορές στη μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να μειωθεί σε όλα τα εισοδηματικά κλιμάκια».
Σημειώνει ακόμη ότι «προτάσεις που κυκλοφορούν για αύξηση της φορολογίας μερισμάτων, που χαϊδεύουν τα αυτιά του λαϊκισμού και αδειάζουν τις τσέπες των επενδυτών, είναι τελείως ανεδαφικές καθώς δημιουργούν αντικίνητρο για τη διακράτηση μετοχών και εισάγουν άνιση μεταχείριση μεταξύ ξένων και ελλήνων επενδυτών, με αποτέλεσμα να καθίσταται προβληματική η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων και η συνεργασία ξένων με έλληνες επενδυτές».