Το think tank «Stratfor» κάνει μια συνολική αποτίμηση του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα.
Η βασική ανάλυση στηρίζεται σε ένα ουσιαστικό τρίπτυχο: ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρατήσει την ενότητα στο εσωτερικό του με μια επιθετική, αλλά και άκρως ριψοκίνδυνη πολιτική, η Νέα Δημοκρατία αντεπιτίθεται μέσω του Αντώνη Σαμαρά προβάλλοντας μια εικόνα υπεύθυνης πολιτικής δύναμης και οι Βρυξέλλες θα ενδιαφέρονταν να δουν μια τεχνοκρατική κυβέρνηση στην Αθήνα στα πρότυπα της Ιταλίας του 2011.
Το άρθρο αναφέρει πως ο Τσίπρας αντιμετωπίζει εσωτερική δυσαρέσκεια, γι” και πέρασε στην αντεπίθεση με τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο και το χρέος, με απώτερο στόχο να αποδυναμώσει την αντιπολίτευση και να βάλει στο στόχαστρο σημαίνοντα πρόσωπά της.
Η αντεπίθεση του ΣΥΡΙΖΑ
Κατά το Stratfor, αυτή η πολιτική ενέχει πολλούς κινδύνους. Αναφέρει δύο εξ αυτών: Το ΠΑΣΟΚ εκ των πραγμάτων εμπλέκεται σε αυτή την εξεταστική. Και μπορεί, πλέον, να είναι αδύναμο –μόλις και μετά βίας κατάφερε να μπει στη Βουλή στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου- όμως εξακολουθεί να έχει ισχυρούς δεσμούς με τις ελληνικές επιχειρήσεις και τα συνδικάτα. Αν αισθανθεί ότι απειλείται από την έρευνα, το κόμμα πιθανότατα θα χρησιμοποιήσει τις πολιτικές και οικονομικές διασυνδέσεις του για να προσπαθήσει να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση.
Τέλος, η απόφαση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα ώστε η Αθήνα να αρνηθεί μέρος του χρέους της. Αν η επιτροπή βρει ότι έγιναν λάθη κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τα πακέτα διάσωσης, ή, το σημαντικότερο, αν αποφασίσει πως μέρος του ελληνικού χρέους είναι παράνομο, αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα προς μια απόφαση να μην το εξοφλήσει.
Χαμηλό κόστος
Για τον Τσίπρα, αυτή η εξεταστική έχει χαμηλό κόστος ως στρατηγική και σκοπός του είναι να προκαλέσει ρήγματα στο εσωτερικό των αντιπολιτευόμενων κομμάτων. Ήδη, υπάρχουν φωνές που σημειώνουν πως από την εξεταστική παραλήφθηκε η περίοδος της πρωθυπουργίας Καραμανλή.
Η αντεπίθεση της Νέας Δημοκρατίας
Από την άλλη, η Νέα Δημοκρατία περνάει στη δική της αντεπίθεση. Κάτι που φαίνεται από τις πρόσφατες δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά που θέλει να περάσει προς τα έξω την εικόνα ενός κόμματος υπεύθυνου που μπορεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις της Ελλάδας.
Επιπλέον, ο κ. Σαμαράς πιθανότατα προσπαθεί να βαθύνει τον εσωκομματικό διχασμό στον ΣΥΡΙΖΑ. Η προεκλογική εκστρατεία του κ. Τσίπρα επικεντρώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην επίκριση των παραδοσιακών ελίτ της Ελλάδας, ξεκάθαρος υπέρμαχος των οποίων είναι ο κ. Σαμαράς. Ως αποτέλεσμα, η όποια επίσημη ή ανεπίσημη με τη Νέα Δημοκρατία θα ενέτεινε τους εσωκομματικούς διχασμούς στην ελληνική κυβέρνηση. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει διχασμένος ως προς το αν θα πρέπει να κάνει υποχωρήσεις έναντι του Eurogroup, ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να βρεθεί στην αμήχανη θέση να πρέπει είτε να κλείσει συμφωνία με την αντιπολίτευση και να διασφαλίσει ένα deal με τους πιστωτές, ή να ικανοποιήσει τα πιο ακραία μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και να θέσει σε κίνδυνο τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ.
Τι θα ήθελε η Ευρώπη
Η πτώση της κυβέρνησης του Τσίπρα θα ικανοποιούσε πολλά μέλη του Eurogroup, που θα στήριζαν τη σύσταση μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης που θα αναλάμβανε να εφαρμόσει μη δημοφιλείς μεταρρυθμίσεις –κάτι παρόμοιο με αυτό που έγινε στην Ελλάδα και στην Ιταλία στα τέλη του 2011. Ωστόσο, οι έλληνες ψηφοφόροι πιθανότατα θα αντισταθούν στις όποιες προσπάθειες Ευρωπαίων αξιωματούχων να παρέμβουν άμεσα στην εσωτερική πολιτική της χώρας.