Η Νεφέλη Ουρανού τάσσεται υπέρ του ΝΑΙ
Η πληροφορία ότι ο κ.Καραμανλής θα έκανε δήλωση-παρέμβαση υπέρ του “ΝΑΙ” στο δημοψήφισμα, κυκλοφορούσε εδώ και μια-δυο μέρες στα δημοσιογραφικά γραφεία. Για να προλάβει την εξέλιξη αυτή, στο πλαίσιο του επικοινωνιακού σχεδιασμού των πυροτεχνημάτων, το Μέγαρο Μαξίμου ετοίμασε έκτακτη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Υπουργείο Άμυνας, για να δείξει ότι ο άλλος πυλώνας του «καραμανλισμού» παραμένει σε αρραγές μέτωπο με την συγκυβερνώσα ριζοσπαστική αριστερά του “ΟΧΙ”.
Γράφει η Νεφέλη Ουρανού
Όμως το πυροτέχνημα έγινε χειροβομβίδα, που ο στρατάρχης Πάνος απασφάλισε προκλητικά μπροστά στον Πρωθυπουργό: «οι ένοπλες δυνάμεις διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας». Και ο Πρωθυπουργός σιωπηλός. Όχι άφωνος. Όχι άναυδος. Σιωπηλός. Δεν έπαιξαν ούτε τα βλέφαρά του. Πέρασαν εικοσιέξι-εικοσιεπτά ολόκληρες ώρες από τότε, και ούτε ένα non paper από το Μαξίμου δεν ήρθε για να διαχωρίσει τη θέση του κ.Τσίπρα από το τεράστιο ατόπημα του Υπουργού του. Το «κόλπο» ήταν να «πιάσουμε» την ψήφο των καραμανλικών. Ως εκεί φτάνει το μυαλό τους. Μετά κενό. Ευθεία γραμμή.
Δύο-τρεις ώρες αργότερα, ο κ.Καραμανλής, έκανε μία χλιαρή, από ευρωπαϊκή σκοπιά, και ένθερμη, από πατριωτική σκοπιά, δήλωση υπέρ του “ΝΑΙ”, επικαλούμενος κυρίως το εθνικό φρόνημα και την εθνική ασφάλεια, ελάχιστα τα οικονομικά και κοινωνικά πλεονεκτήματα από τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, και ξεχνώντας φυσικά όλα τα άλλα. Αναμενόμενο. Εξάλλου τον κ.Καραμανλή δεν τον γνωρίσαμε ως οπαδό της πολιτικής ενοποίησης και του βαθύτερου εκδημοκρατισμού της ΕΕ.
Αμέσως φούντωσαν τα σενάρια: Ιδού η προσωπικότητα που τόσον καιρό ψάχναμε για να ενώσει το «φιλοευρωπαϊκό μέτωπο», να ηγηθεί, να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση! Να ο «υπεράνω», ο «κοινής αποδοχής», ο «υπερβατικός»!
Ελπίζω ειλικρινά όλα αυτά να μην ήταν σοβαρά. Και ελπίζω να μην έχει κανείς – πέρα από κάποιους στενούς φίλους του πρώην Πρωθυπουργού – την ιδέα πως ο Πρωθυπουργός που έβαλε την Ελλάδα βαθιά μέσα στην κρίση και δραπέτευσε ένα λεπτό πριν σκάσει η φούσκα, μπορεί τώρα να τη βγάλει. Ο πρώτος από μία σειρά ευρωσκεπτικιστών Πρωθυπουργών, που επηρέασαν αρνητικά και το θυμικό των Ευρωπαίων εταίρων μας απέναντι στη χώρα μας, δεν μπορεί να αναλάβει να ξαναβάλει την Ελλάδα σε ευρωπαϊκή τροχιά. Ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του «παλαιού» πολιτικού συστήματος, της λαϊκής δεξιάς, της οικογενειοκρατίας, του ρουσφετιού, των “Greek statistics”, δεν μπορεί να ενώσει τους Έλληνες σε μία μεγάλη προσπάθεια.
Διευκρινίζω, προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης: Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση πως «δεν δικαιούται να ομιλεί». Ίσα-ίσα. Υποχρεούται να ομιλεί. Να πάρει θέση ξεκάθαρα και να τη δημοσιοποιήσει. Και κακώς κρύβεται τόσον καιρό. Όμως δεν μπορεί να ξαναηγηθεί. Το κάδρο του κοσμεί το διάδρομο του Μαξίμου ήδη. Φτάνει.
Αυτό που χρειάζεται η χώρα, αυτό που έχουμε ανάγκη εμείς, ως πολίτες της, είναι νέα πρόσωπα στο κάδρο. Για να μπορέσουμε να ελπίσουμε ξανά. Για να μπορέσουμε να πιστέψουμε ξανά. Για να έχει η ψήφος της Κυριακής βαρύτητα και αποφασιστικότητα.
Η εναλλακτική στα «τανκς» του Καμμένου δεν είναι ο Καραμανλής. Όχι το 2015. Το δίλημμα της Κυριακής έχει το πρόσωπο της νέας γενιάς, το μέλλον της οποίας διακυβεύεται. Είναι χρέος των μετριοπαθών φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων, αν θέλουν να βαδίσουν μαζί, να αναδείξουν έναν Άριστο. Σε πείσμα της μετριότητας και της ανικανότητας. Αλλιώς, ας ακολουθήσει και πάλι ο καθένας το δρόμο του.
Έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία. Ούτε με εκβιασμούς, ούτε με ψευτοδιλήμματα. Λύσεις υπάρχουν. Και εναλλακτικές. Και θεσμικές διέξοδοι. Και θεματοφύλακάς τους είναι ο ίδιος ο λαός. Ούτε η Ζωή, ούτε ο Καμμένος, ούτε ο Παυλόπουλος. Ευτυχώς.
ΥΓ: Ακόμη κροταλίζει στ’αυτιά μου η φράση της κας Προέδρου της Βουλής «τα ΜΜΕ της διαπλοκής ως νέες ερπύστριες καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό…». Την έχω συνδυάσει άρρηκτα με το σποτάκι της «νέας» ΕΡΤ, που παρουσιάζει την ιστορική συνέχεια της κρατικής τηλεόρασης, όπως αυτή ξεκίνησε από την Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων. Ναι, αυτή με το φοίνικα… Ανατριχιαστικό.