Μοιραίο λάθος το ότι δεν επιτράπηκε στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει στο χρέος της προς τους ιδιώτες πιστωτές
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει σταματήσει να πιέζει την Ελλάδα για την αποπληρωμή των δόσεων και την εφαρμογή περαιτέρω μέτρων λιτότητας και αντ΄αυτού να αναγνωρίσει την ευθύνη του για την κατάσταση της χώρας και να διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του χρέους, αναφέρει σε άρθρο του στο Bloomberg o καθηγητής του Princeton University, Ashoka Mody.
Ο αρθογράφος υποστηρίζει ότι το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έκαναν το μοιραίο λάθος αντί να επιτρέψουν στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει στο χρέος της προς τους ιδιώτες πιστωτές, να της δανείσουν χρήματα για να το πληρώσει στο ακέραιο.
Την περίοδο εκείνη [το 2010] συνεχίζει ο αρθρογράφος, πολλοί είχαν μιλήσει για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, επιβάλλοντας έτσι ζημιές σε τράπεζες και επενδυτές. Μεταξύ αυτών ήταν αρκετά μέλη του Δ.Σ. του ΔΝΤ και ο Karl Otto Pohl, πρώην πρόεδρος της Bundesbank και ένας από τους αρχιτέκτονες του ευρώ. Το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκές αρχές αντέδρασαν υποστηρίζοντας ότι η αναδιάρθρωση θα προκαλούσε παγκόσμιο χρηματοοικονομικό χάος. Όπως ο Pohl είχε τότε σημειώσει, αυτό ήταν απλά μια κάλυψη για τη διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.
Τελικά, η προσέγγιση των αρχών απλά αντικατέστησε το ένα πρόβλημα με ένα άλλο: το ΔΝΤ και τα δάνεια του επίσημου τομέα χρησιμοποιήθηκαν για να αποπληρωθούν οι ιδιώτες πιστωτές. Έτσι, παρά την καθυστερημένη αναδιάρθρωση του 2012, οι υποχρεώσεις της Ελλάδας παραμένουν αφόρητες – απλά πλέον έχουν μεταφερθεί στους επίσημους πιστωτές.
Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι αναπόφευκτα στο τέλος θα υπάρξει ελάφρυνση χρέους – αλλά μόνο σε μικρές δόσεις και μαζί με αδιάκοπο πόνο. Η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί να παρακρατήσει πληρωμές σε προμηθευτές και εργαζόμενους και θα λεηλατήσει τα ασφαλιστικά ταμεία. Πέντε χρόνια από σήμερα, το οικονομικό και κοινωνικό στρες της χώρας ενδεχομένως να είναι μεγαλύτερο. Το ερώτημα θα είναι: γιατί δεν διαγράφηκε περισσότερο χρέος νωρίτερα; Κανείς δεν είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει αυτή τη δυσάρεστη αριθμητική και επικρατούν οι ευσεβείς πόθοι.
Έχοντας αποτύχει στην ελληνική δοκιμασία το ΔΝΤ διακινδυνεύει να επαναλάβει το ίδιο λάθος. Παραμένει παγιδευμένο από τις προτεραιότητες των μετόχων του που περιλαμβάνουν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία. Για να επανεπιβεβαιώσει την ανεξαρτησία του και να ανακτήσει τη χαμένη αξιοπιστία του, θα πρέπει να διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους και να υποχρεώσει τους πλούσιους μετόχους του να επωμιστούν ζημιές.