Αν δεν αφορούσε το παρόν και το μέλλον της χώρας (τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας) θα άξιζε να αφήσει κάποιος τον κυβερνητικό τραγέλαφο να συνεχιστεί μέχρι να καταρρεύσει από τις δομικές αντιφάσεις από τις οποίες συντίθεται.
Ποτέ άλλοτε δεν έχουν διατυπωθεί στην πολιτική σκηνή αυτής της χώρας τόσο στρατηγικά αντιφατικές και αλληλοαναιρούμενες «παρόλες» υπό τη μορφή πολιτικών στρατηγικών…
Η κυβέρνηση κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία του κεντρογενούς Μητσοτάκη για ακροδεξιά απόκλιση με Πινοσετικές διαθέσεις την ίδια ώρα που η ίδια στηρίζεται και συγκυβερνά με ένα ακροδεξιό λαϊκίστικο, συνωμοσιολογικό, ευκαιριακό μόρφωμα.
Τους Μητσοτάκηδες μπορεί να τους κατηγορήσει κάποιος για πολλά πράγματα αλλά όχι για ακροδεξιούς. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας όταν πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης κατείχαν θέσεις σε ΑΕΙ ή εισέρχονταν στις ερμητικά ελεγχόμενες από το καθεστώς στρατιωτικές σχολές οι Μητσοτάκηδες είχαν αυτοεξοριστεί στο εξωτερικό και συμμετείχαν στις κινήσεις διαμαρτυρίας.
Επίσης μετά τον πόλεμο ο Μητσοτάκης ο πρεσβύτερος είχε συμβολή στη συνεννόηση των δημοκρατικών δυνάμεων με τους κομμουνιστές προκειμένου να αποφευχθεί ο εμφύλιος στην Κρήτη και το κατάφερε.
Η κομμουνιστική αριστερά συμμετείχε για πρώτη φορά σε ελληνική κυβέρνηση στην οικουμενική υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Με την προσπάθεια αυτή η κυβέρνηση στοχεύει στη δημιουργία πολιτικής υγειονομικής ζώνης στην πλευρά που συνορεύει η Ν.Δ. με το κέντρο. Στην παρούσα φάση αυτό μοιάζει δύσκολο.
Οι αντιφάσεις
Η κυβέρνηση της αριστεράς που εξελέγη με σύνθημα τις επανακρατικοποιήσεις και των λίγων ΔΕΚΟ που έχουν περάσει στον ιδιωτικό τομέα, έχει εκχωρήσει τα πάντα σε ένα Υπερταμείο το οποίο συνδιοικείται από τους δανειστές για τα επόμενα 60 χρόνια.
Όταν λέμε τα πάντα εννοούμε ακόμη και τα αρχαιολογικά μνημεία. Βλέπε: Χανιά: Παρέμβαση αρχαιολόγων για τα κτίρια του… Υπερταμείου
Αν κάποια άλλη κυβέρνηση είχε πράξει και το ένα εκατοστό αυτών θα είχε υποστεί το αιώνιο ανάθεμα… Η αριστερά θα τα καταλάβει όταν σταματήσει να κρατά την κουτάλα με την οποία ανακατεύει τον κρατικό προϋπολογισμό και γεμίζει ανοιχτά στόματα. Τα στόματα αρχίζουν να κελαηδούν όταν δεν είναι γεμάτα.
Και όμως τα στελέχη της κυβέρνησης που έχει εκχωρήσει μέχρι και τα μουσεία κατηγορεί τον Μητσοτάκη πως θα εφαρμόσει σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων όπως είχε κάνει ο Πινοσέτ.
Το ίδιο υποστηρίζουν και για το ασφαλιστικό επειδή προβλέπει συνύπαρξη του κρατικού, του επαγγελματικού και του ιδιωτικού πυλώνα, κάτι που έχουν αποδεχτεί τα περισσότερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης.
Αυτή η πολιτική στρατηγική δεν έχει καμία συνοχή και οι αντιφάσεις είναι προφανείς για τα 2/3 της κοινωνίας. Το 1/3 όμως που σιτίζεται χωρίς αξιολόγηση και ανταπόδοση από το δημόσιο και εξαρτάται από την κυβέρνηση είναι διατεθειμένο να κάνει τα στραβά μάτια και να αποδεχτεί οποιοδήποτε παράλογο ισχυρισμό.
Αυτό το 1/3 όμως που βραχυπρόθεσμα ψηφίζει εντελώς ορθολογικά με βάση το απτό συμφέρον του, εύκολα θα αναζητήσει νέους πάτρωνες μόλις διαφανεί η απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Η συμπεριφορά αυτή θα αλλάξει άρδην αν προκύψει σταθερή κυβέρνηση και πλειοψηφία ικανή να εκλέξει πρόεδρο το 2020.
Αν δεν προκύψει, το τοπίο θα θολώσει… Ενδεχομένως αυτό το ενδεχόμενο φοβάται η οικονομία και το χρηματιστήριο τους τελευταίους μήνες.
Αν από κάτι κινδυνεύει η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι η απώλεια του κεντρώου εκσυγχρονιστικού μπλοκ (ακόμη και παραδοσιακά στελέχη της Κεντροαριστεράς και της Ανανεωτικής Αριστεράς δεν θα πειστούν ποτέ από το ήθος και τη συνέπεια του κ. Τσίπρα για να αλλάξουν στάση -αρκεί να τους παρακολουθήσει κάποιος στα κοινωνικά δίκτυα). Η ΝΔ κινδυνεύει από το κύμα της δεξιάς στροφής με αντισυστημικά χαρακτηριστικά που σαρώνει την Ευρώπη και τη Δύση. Η ΝΔ ενδεχομένως να απειληθεί στο μέλλον από μια πιο σοβαρή εκδοχή των ΑΝΕΛ και της ΧΑ. Αυτή η εξέλιξη όμως δεν πρόκειται να αφήσει αλώβητη την αριστερά καθώς ο διαχωρισμός μεταξύ αριστεράς και δεξιάς μοιάζει πλέον παρωχημένος.
Το «ζουμί» της ιστορίας
Πέρα από τα αντιφατικά περί ακροδεξιάς και Πινοσέτ, αν κοιτάξει κάποιος κάτω από τον θόρυβο των λέξεων πίσω από τις γραμμές τα πολιτικά αφηγήματα της κυβέρνησης προς τους ξένους και το εσωτερικό είναι τα εξής.
Προς τους ξένους (δανειστές και συμμάχους) εγγυάται την εφαρμογή κάποιων γεωπολιτικών επιλογών τους χωρίς αντιρρήσεις και καθυστερήσεις και μέχρι τις επόμενες εκλογές εξασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα ή οποία παρά την «κωλοτούμπα» έχει αποδειχτεί αξιοθαύμαστη γιατί έχει κάμψει κάθε πιθανή κρίση συνείδησης σε βουλευτές και στελέχη.
Η συνειδησιακή ευκαμψία του Homo Syrizeos αποτελεί φαινόμενο που θα μπορούσε να προσθέσει νέες σελίδες πορισμάτων στο φαινόμενο της γνωστικής ασυμφωνίας στην επιστήμη της ψυχολογίας.
Με απλά λόγια: Αυτό που υποδηλώνει στους ξένους η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι τι προτιμάτε; Τους άλλους στην κυβέρνηση και εμάς στο πεζοδρόμιο να μην τους αφήνουμε να υλοποιήσουν ούτε τα μισά απ’ όσα λένε ή εμάς και το πεζοδρόμιο άδειο;
Το πολιτικό αφήγημα στο εσωτερικό λέει στο κρατικοδίαιτο 1/3 πως μόνο εμείς μπορούμε να εξασφαλίσουμε πως δεν θα αξιολογηθείτε ποτέ και όποτε μπορούμε θα σας εξασφαλίζουμε κανένα έκτακτο βοήθημα.
Το πολιτικό αφήγημα αυτό όμως έχει φέρει απέναντι τα 2/3 της κοινωνίας που δεινοπαθούν από τη διάλυση της οικονομίας και τη φορολογική τυραννία από ένα δημόσιο που δεν ανταποδίδει ούτε υποτυπώδεις υπηρεσίες.
Το αφήγημα αυτό θυμίζει τον τρόπο που λειτουργούν οι συμμορίες που πουλάνε προστασία. Ήτοι, ή μας πληρώνεις για να μην σε πειράζει κανένας ή σου σπάμε το μαγαζί…
Το αφήγημα αυτό ταιριάζει σε ολιγαρχικές κλεπτοκρατίες και δύσκολα μπορεί να μακροημερεύσει.
Ο αντισυστημικός πόλος με αντιαριστερό πρόσημο πλέον (μετά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) υπάρχει, όταν προσωποποιηθεί και βγει στο προσκήνιο θα ανατρέψει όλο το πολιτικό σκηνικό. Δεν είναι απίθανο περισσότερο να πλήξει τους χώρους που «τσαλαβούτησαν» και ανδρώθηκαν στην αντισυστημικότητα.
Του Κώστα Στούπα
ΠΗΓΗ: capital.gr