Ενώ βρίσκεται στην πλέον διαβόητη και πολύβουη γαστρονομική ζώνη του Μαϊάμι, αυτό το παραθαλάσσιο έργο της Brillhart Architecture προσφέρει μια νέα αισθητική σχεδιασμού για την υπερυψωμένη παράκτια αρχιτεκτονική – και τραβάει πάνω του τα βλέμματα.
Η κατοικία Stewart Avenue όχι μόνο κατάφερε να αντιμετωπίσει ακραίες περιβαλλοντικές προκλήσεις από την άποψη της προσαρμογής και της ανθεκτικότητας, αλλά ενσωματώνει και εφευρετικές αρχιτεκτονικές λύσεις που προσφέρουν εννοιολογικές στρατηγικές βασισμένες σε υλικά – αναβαθμίζοντας έτσι το παραθαλάσσιο τοπίο του Μαϊάμι.
Αφού ο Μπραντ Χέρμαν επέζησε του τυφώνα Ίρμα πίσω στο 2017, ήξερε ότι ήταν πλέον καιρός να χτίσει κάτι νέο. Το αρχικό του σπίτι είχε χτιστεί το 1923 -βρίσκεται σε ένα κανάλι μόλις λίγα μέτρα από τον κόλπο Biscayne σε μια γειτονιά της South Coconut Grove- και είχε δυστυχώς υποστεί σημαντικές ζημιές από τυφώνες και τροπικές καταιγίδες, ξεκινώντας από τη Wilma το 2005, λίγους μήνες αφότου αγόρασε το σπίτι. Κάθε φορά, χρειάζονταν μήνες για να επανέλθει και να ολοκληρωθούν οι επισκευές.
Καθώς η ασφάλιση πλημμύρας της FEMA περιορίζει την πληρωμή σε 250.000 δολάρια για κάλυψη κτιρίου (ένα σχετικά μικρό ποσό για την επισκευή σημαντικών δομικών ζημιών σε ένα σπίτι), απεφασίσθη πως πλέον δεν άξιζε τον κόπο. Έτσι, ο Χέρμαν, πλέον διακεκριμένος χειρουργός στην πόλη, αναζήτησε την αρχιτεκτονική εταιρεία Brillhart Architecture για να χτίσει μια νέα κατοικία στην ίδια τοποθεσία.
Να σημειωθεί πως η οικία βρίσκεται επίσης στην πιο ακραία ζώνη πλημμύρας (VE) του Μαϊάμι – όπου τα έργα πρέπει να έχουν τον πρώτο όροφο τους σε ξυλοπόδαρα 12 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας – έτσι, αυτό το νέο έργο έπρεπε να σχεδιαστεί έτσι ώστε να ανταποκρίνεται σε τυφώνες και καταιγίδες, πλημμύρες και άνοδος της στάθμης του νερού.
Με το Stewart Avenue Residence, η Brillhart Architecture προσπάθησε να επανεξετάσει και να βελτιώσει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό των υπερυψωμένων οικιστικών κατασκευών, αγκαλιάζοντας τον κάτω όροφο ως θεμελιώδη και περίφημη πτυχή της αρχιτεκτονικής. Ενώ παράλληλα έγινε διάσπαση της συγκέντρωσης για να γίνει το κτίριο αισθητικά λιγότερο επιβλητικό και πιο τροπικό.
«Δεν μοιάζει με τίποτα άλλο στο Μαϊάμι – και οι λεπτομέρειες και τα υλικά και η στοχαστική σχεδίαση είναι στο επίπεδο του μουσείου PAMM. Τώρα που έχει ολοκληρωθεί, έχω κάποιον να μου χτυπάει την πόρτα τουλάχιστον μία-δύο φορές την εβδομάδα για να με ρωτήσει αν θα σκεφτόμουν να πουλήσω», παραδέχεται λέει ο Χέρμαν γελώντας.
Ενώ οι υπερυψωμένες κατασκευές δεν είναι καινούριες ως ιδέα (σκεφτείτε τις παράκτιες κοινότητες σε όλες τις ΗΠΑ με σπίτια υψωμένα σε τηλεφωνικούς στύλους), η στρατηγική του σχεδιασμού ενός σπιτιού “σε ξυλοπόδαρα” γίνεται προϋπόθεση για την κατασκευή στην προκυμαία, καθώς πλέον αντιμετωπίζουμε ραγδαίες εξελίξεις στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, οι έως σήμερα τυπικές κατασκευές γεννούσαν τελικά σπίτια που μοιάζουν να ανήκουν στο έδαφος και δεν λαμβάνονταν ποτέ υπόψη το σχέδιο, είτε στο ισόγειο, είτε στον κατοικήσιμο χώρο από πάνω.
Το συγκεκριμένο έργο μοιάζει να είναι μια σπουδή στη νέα πραγματικότητα παράκτιων περιοχών και, ταυτόχρονα, είναι μια ωδή στη Bauhaus – που κάποτε λάτρεψε τη Νότια Αμερική.
