Ο Αλ. Τσίπρας πήγε και στο πολιτικό μνημόσυνο για τον Κ. Καραμανλή αλλά θα πάει και στην ταφή του Τσάβες στη Βενεζουέλα.
Του Κώστα Πουλακίδα
Τελικά ο Αλ. Τσίπρας κάνει αυτά που θέλει, και οι υπόλοιποι μαθαίνουν να τα (απο)δέχονται. Παρά τις κριτικές και τις πολλές συζητήσεις που γίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ, παρά «τις τρικλοποδιές που βάζει η κυβερνητική προπαγάνδα» όπως σχολιάζουν στην Κουμουνδούρου, ο Αλ. Τσίπρας πήγε και στο πολιτικό μνημόσυνο για τον Κ. Καραμανλή αλλά θα πάει και στην ταφή του Τσάβες στη Βενεζουέλα.
Ειδικά το ταξίδι στο Καράκας δεν προκάλεσε σχεδόν κανένα (αρνητικό) σχόλιο. Έγινε δεκτό περίπου ως φυσικό γεγονός. Αντίθετα τον Δεκέμβριο όταν πήγε να επισκεφθεί τους (πολύ πιο μετριοπαθείς σε σχέση με τον Τσάβες) ηγέτες της Βραζιλίας και της Αργεντινής του «φόρτωσαν» μέχρι και ένα σεισμό που έγινε στη Λατινική Αμερική.
Και όμως η επίσκεψη στη Βενεζουέλα προσφέρεται για κριτική και σχόλια. Κάποιοι θυμήθηκαν ότι ο Τσάβες δεν είναι δημοκρατικός ηγέτης. Άλλοι ότι ήταν λαϊκιστής. Τι απαντά ο ΣΥΡΙΖΑ στους «αντιδραστικούς κύκλους», όπως τους χαρακτηρίζει; Ότι ο Τσάβες εξελέγη τρεις φορές πρόεδρος της Βενεζουέλας. Και ότι το αυτό που ενοχλούσε ήταν πως αμφισβήτησε με δυναμισμό και κόστος την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού.
Όμως, λένε στο ΣΥΡΙΖΑ, ο πραγματικός στόχος των εν Ελλάδι επικριτών είναι να «συμμορφωθεί» το κόμμα και να αποδεχθεί «το σύστημα των αγορών και την κυριαρχία του. Και όσον αφορά ειδικά την Ελλάδα, να αποδεχθεί το μνημόνιο ως αναγκαιότητα. Διαφορετικά, η Αριστερά είναι λαϊκιστική».
«Θέλουν να ταυτίσουν τη δημοκρατία με το μνημόνιο», τονίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, υπενθυμίζοντας ότι το ίδιο εξυπηρετεί και η «θεωρία των δύο άκρων» που ενώνονται. Και επισημαίνουν ότι «η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει στην κηδεία του Τσάβες, όπου θα βρίσκεται όλο το τμήμα του πλανήτη που, με τον έναν η τον άλλο τρόπο, αμφισβητεί την τυφλή υποταγή των κοινωνιών στον νεοφιλελευθερισμό και τη δικτατορία των αγορών». Ενδεχομένως το τελευταίο να είναι το επόμενο πολιτικό πρόβλημα που θα κληθεί να εξηγήσει ο ΣΥΡΙΖΑ…