Το χρέος, τα κενά και η Γερμανία
Του Αντώνη Τάντουλου
Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση, γνωρίζοντας τους δύσκολους μήνες που ακολουθούν, ετοιμάζεται να στήσει εκ νέου μια «επιχείρηση αισιοδοξίας» προκείμενου να κρατήσει σε όσο το δυνατόν πιο ελεγχόμενα επίπεδα τον κοινωνικό αναβρασμό, δυο κορυφαία λάθη από την πλευρά της, ηλεκτρίζουν όλο και περισσότερο τις σχέσεις μας με την ΕΕ και κυρίως με την γερμανική πλευρά.
Το πρώτο λάθος αφορά το γεγονός ότι ανοίξαμε το θέμα του νέου κουρέματος του χρέους σε μια χρονική συγκυρία που εξόργισε το Βερολίνο μια και έδωσε λαβή στην αντιπολίτευση για να στριμώξει την Καγκελάριο Α. Μέρκελ και τον Β. Σόιμπλε αναγκάζοντας τους να ανοίξουν τα χαρτιά τους προεκλογικά.
Το δεύτερο λάθος είναι κάπως πιο πολύπλοκο και σε αυτό μερίδιο ευθύνης φέρουν και τα εγχώρια ΜΜΕ. Ειδικότερα η πρόσφατη επίσκεψη του Νο2 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Γ. Ασμουσεν και φερόμενου ως αντικαταστάτη του Β. Σόιμπλε στην Αθήνα μέσα στο καλοκαίρι, ήρθε να ρίξει κι άλλο λάδι στην φωτιά.
Διότι ο Γερμανός αξιωματούχος της ΕΚΤ έστω και εμμέσως τάχτηκε υπέρ του νέου κουρέματος ή εν πάση περιπτώσει ο τρόπος που αντιμετώπισε το ζήτημα δεν ήταν τόσο κατηγορηματικός όσο θα επιθυμούσε η Γερμανία.
Συν του ότι ο Γ. Ασμουσεν επιμένει στο να παραμείνει το ΔΝΤ στην Ευρώπη ως σύμβουλος και διαχειριστής της κρίσης την ώρα που όλοι γνωρίζουν πως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πιστεύει πως το Ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ο μόνος τρόπος για να μην αποτύχει το πρόγραμμα είναι η απομείωσή του.
Αυτά όσων αφορά το επικοινωνιακό κομμάτι της κρίσης στο οποίο μάλλον δεν χωράει αμφιβολία πως η Ελλάδα δεν τα έχει πάει και τόσο καλά και όχι μόνο την τελευταία επίμαχη περίοδο.
Στην ουσία του προβλήματος τώρα αυτό που ίσως δεν έχει γίνει ευρύτερα κατανοητό είναι πως οι απολύσεις στον Δημόσιο τομέα παραμένουν η μεγάλη πηγή προβληματισμού με τα νέα αδιέξοδα να βρίσκονται μπροστά στα μάτια των εμπλεκόμενων υπουργών.
Και τούτο συμβαίνει την ώρα που το χρέος αισίως έχει φτάσει τα 321,6 δισ. ευρώ και οι εναλλακτικές έκτακτης ανάγκης όπως η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα έσοδα, με αποτέλεσμα το ενδεχόμενο μέσα στην επόμενη χρονιά να φτάσει το 200% του ΑΕΠ να είναι όλο και πιο κοντά.