Το ιστορικό της πρότασης για κούρεμα του ελληνικού χρέους και οι αντιδράσεις εντός και εκτός Ευρώπης
Απόρρητο έγγραφο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που επιβεβαιώνει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου αρνήθηκε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους αποκαλύπτει με δημοσίευμα της η Wall Street Journal.
Σύμφωνα με την WSJ, το ΔΝΤ δεσμεύτηκε το 2010 να προσφέρει διάσωση στην Αθήνα, παρά τις αντιρρήσεις για το αν θα μπορούσε να λειτουργήσει το σχέδιο. Κάποιοι από το προσωπικό του ΔΝΤ και σχεδόν το ένα τρίτο των εκτελεστικών διευθυντών του διοικητικού συμβουλίου έθεσε σοβαρές αντιρρήσεις για το σχεδιασμό της διάσωσης. Υπήρξαν μάλιστα, αρκετές διαμαρτυρίες ότι οι προβλέψεις ανάπτυξης δεν ήταν ρεαλιστικές. Αρκετοί μέσα από το ΔΝΤ τόνισαν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν πιθανόν απαραίτητη για να εξασφαλιστεί η επιτυχία, ενώ ορισμένοι επεσήμαναν πως το πρόγραμμα απαιτούσε παρά πολλά από τους Έλληνες χωρίς να ζητάει κάτι από τους πιστωτές της.
Ωστόσο, στο τέλος επικράτησε ο φόβος των μεγαλομετόχων του ΔΝΤ από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες ισχυρές ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίοι υποστήριζαν ότι μια αναδιάρθρωση του χρέους θα έβλαπτε τις τράπεζές τους και θα επέκτεινε την κρίση.
Σχέδιο διάσωσης για την ευρωζώνη
«Το ελληνικό σχέδιο διάσωσης δεν ήταν ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα , αλλά και για την ίδια τη ζώνη του ευρώ», αποκάλυψε ένας από τους συμμετέχοντες κατά τη συνεδρίαση του 2010. Το Νομισματικό Ταμείο είχε πει ότι, ενώ υπήρχαν σαφώς κάποιες αξιοσημείωτες επιτυχίες, «υπήρχαν επίσης σημαντικές αποτυχίες».
Αργεντινή, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία και Ελβετία επεσήμαναν ότι λείπει κάτι από το πρόγραμμα: θα έπρεπε να περιέχει, όπως είπαν, αναδιάρθρωση χρέους και με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα (PSI). Μάλιστα, η Αργεντινή άσκησε ιδιαίτερη κριτική λέγοντας ότι επαναλαμβάνονται τα λάθη που συνέβησαν στη χώρα της το 2001. Το ΔΝΤ ανέφερε τότε «ότι η αναδιάρθρωση χρέους αποκλείστηκε από τις ίδιες τις ελληνικές αρχές».
Πρόσθεσε, ότι υπήρχαν συζητήσεις για PSI στο πρότυπο της πρωτοβουλίας της Βιένης αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό γιατί τα ελληνικά ομόλογα ήταν μοιρασμένα μεταξύ αγνώστου αριθμού κατόχων, ενώ το 90% εξ αυτών δεν είχε ρήτρα συλλογικής ευθύνης.
Μάλιστα Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία, μετέφεραν τη δέσμευση των τραπεζών τους να στηρίξουν την Ελλάδα διατηρώντας την έκθεσή τους στα ελληνικά ομόλογα.
Αργεντινή, Αυστραλία, Καναδάς, Βραζιλία και Ρωσία κατέγραψαν κινδύνους στο πρόγραμμα λόγω της ανάγκης για διψήφια μείωση του ελλείμματος ενώ κάποιοι συνέκριναν την κατάσταση στην Ελλάδα με αυτή της Αργεντινής πριν από την κρίση του 2001.