Υπάρχει στάνταρ πουρμπουάρ που πρέπει να αφήνουμε όταν παραγγέλνουμε στο σπίτι ή στο γραφείο; Είναι κάποια μέθοδος σωστή και κάποια άλλη όχι; Είναι φάουλ να μην αφήνουμε φιλοδώρημα όταν πληρώνουμε με κάρτα; Καλύτεροι για να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα δεν είμαστε σίγουρα εμείς, αλλά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές των δρόμων. Εκείνοι που εργάζονται καθημερινά μεταφέροντάς μας φαγητό, καφέδες, ποτά και εσχάτως ακόμη και προϊόντα περιπτέρου ή σουπερμάρκετ.
Τέσσερις ντελιβεράδες (όπως έχει καθιερωθεί να αποκαλούμε τους διανομείς φαγητού) που εργάζονται σε διαφορετικές υπηρεσίες μας έδωσαν τα φώτα τους σχετικά με τα «σωστά» tips.
Για τον Κώστα Κ. Κάθε tip είναι «κάτι»
Ο Κώστας Κ. είναι 23 ετών και κάνει ντελίβερι τα τελευταία δύο χρόνια σε καφέ στην Άνω Κυψέλη εξυπηρετώντας περιοχές τόσο στην Κυψέλη, όσο και στο Γαλάτσι και το Πολύγωνο. «Καθημερινά μπορεί να πηγαίνω και 50 παραγγελίες αφού οι αποστάσεις είναι συνήθως μικρές και εξυπηρετώ σπίτια που είναι τόσο κοντά στο κατάστημα, όσο και κοντά μεταξύ τους. Εργάζομαι σε καφετέρια και οι πιο πολλές παραγγελίες είναι 1-2 καφέδες, αλλά έχουμε και σφολιατοειδή. Τις περισσότερες φορές το κόστος της παραγγελίας είναι δηλαδή γύρω στα 5 ευρώ. Τα προηγούμενα χρόνια όταν ο καφές κόστιζε 1,70, συνήθως μου έδιναν 30 λεπτά ανά καφέ και αυτά έκαναν τη διαφορά γιατί οι περισσότεροι τα άφηναν και φυσικά ήταν καλοδεχούμενα.
Γενικά από όταν έχει έρθει η ακρίβεια έχω καταλάβει ότι ακόμα και 20 ή 30 λεπτά βοηθούν. Βέβαια, τώρα που ο καφές έχει ακριβύνει και έχει ξεπεράσει τα 2 ευρώ βλέπω ότι ο κόσμος δυσκολεύεται να αφήσει 2,5 ευρώ για παράδειγμα. Βέβαια, όσο πιο μεγάλη είναι η παραγγελία, τόσο πιο εύκολα αφήνει ο κόσμος tip. Για παράδειγμα, αν η παραγγελία είναι κοντά στα 9 ευρώ, τότε πιο εύκολα ο άλλος θα αφήσει 1 ευρώ. Για μένα λοιπόν κάθε φιλοδώρημα είναι κάτι. Είτε πρόκειται για 20-30 λεπτά είτε για 2+ ευρώ».
Ο Ντένις Ζ. θεωρεί ότι θα έπρεπε να είναι θεσμοθετημένο
Ο Ντένις Ζ. είναι 42 και κάνει τη δουλειά σε διαφορετικά διαστήματα από το 2012. Τον τελευταίο χρόνο εργάζεται σε πιτσαρία στην Καλλιθέα, εκεί όπου οι παραγγελίες είναι σαφώς μεγαλύτερες και φαίνεται να έχει πιο εξεζητημένες απόψεις για το ντελίβερι στην Ελλάδα. «Έχω αλλάξει 5-6 μαγαζιά όλα αυτά τα χρόνια και πάντα έχουμε τα ίδια προβλήματα. Πέρα από τα εργασιακά, συχνά τσακωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα πάει την κάθε παραγγελία και αυτό δεν είναι νορμάλ. Για το λόγο αυτό, όπως π.χ. συμβαίνει σε καλά εστιατόρια στο εξωτερικό ή στις ΗΠΑ θα πρέπει να υπάρχει μια στάνταρ χρέωση σε κάθε παραγγελία.
Στα delivery δεν είμαστε όπως οι σερβιτόροι που μοιράζονται όλα τα πουρμπουάρ στο τέλος της βάρδιας. Ο καθένας κάνει το δικό του ταμείο στο τέλος της ημέρας, επομένως είναι δεδομένο ότι κάποιος θα αδικηθεί στο τέλος. Κάποιος θα πάρει τις μεγαλύτερες παραγγελίες, ή θα βρει τον καλύτερο πελάτη, αυτά είναι τυχερά. Αν όμως ήταν μέσα στην απόδειξη ένα στάνταρ ποσοστό, ούτε εμείς θα τσακωνόμασταν μεταξύ μας χωρίς λόγο, ούτε θα έψαχνε κανείς πόσο πουρμπουάρ πρέπει ή δεν πρέπει να αφήσει».
Ο Γιάννης Ρ. προτιμά τη στρογγυλοποίηση
Ο Γιάννης είναι 27 ετών και εργάζεται πρώτη φορά ως διανομέας σε ψητοπωλείο στο Ψυχικό, η οποία είναι η δεύτερή του δουλειά, αφού το πρωί εργάζεται σε μεσιτικό γραφείο. Ως πελάτης θυμάται να εκνευρίζεται από ντελιβεράδες που έψαχναν τα ρέστα τους για να πάρουν κάτι παραπάνω σε φιλοδώρημα και έτσι ακολουθεί διαφορετικό τρόπο, ο οποίος βλέπει να έχει αποτέλεσμα.
«Με θυμάμαι από μικρό χωρίς λόγο να τρελαίνομαι όταν έψαχναν μπροστά μου τα ρέστα. Σκεφτόμουν “ήρθε το φαγητό ρε φίλε, τελείωνε να φάμε και άμα θέλω να αφήσω κάτι θα αφήσω”. Ε, τώρα που κάνω αυτήν τη δουλειά φροντίζω να είναι όλα τακτοποιημένα και έχω έτοιμα τα ρέστα από πριν. Αν π.χ. μια παραγγελία έχει 14 ευρώ, έχω πάντα έτοιμα στο χέρι 6 ευρώ, ώστε να μην καθυστερώ τον πελάτη. Συνήθως, βλέπω ικανοποίηση στα πρόσωπά τους και μπορώ να πω ότι λειτουργεί αυτό. Σε γενικά πλαίσια αυτό θεωρώ ότι είναι και το νόημα του πουρμπουάρ και τόσο πρέπει να είναι. Να στρογγυλοποιεί δηλαδή ο πελάτης και να έχουμε εμείς κέρδος 1-2 ευρώ».
Για τον Κωνσταντίνο Γ. το πρόβλημα είναι οι κάρτες
Ο Κωνσταντίνος Γ. είναι 36 ετών και εργάζεται σε γνωστή υπηρεσία delivery γυρίζοντας όλη την Αθήνα. Βρίσκεται για περισσότερα από 10 χρόνια στον χώρο και όπως λέει ακόμα και μέσα στην κρίση είχε περισσότερο κέρδος απ’ ό,τι σήμερα.Ο λόγος; «Οι ανέπαφες πληρωμές είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συζητάμε συνέχεια. Είναι άνετο από την πλευρά του πελάτη και το καταλαβαίνω, αλλά δεν έχει περάσει ακόμα στον Έλληνα το να δίνει πουρμπουάρ μέσω της εφαρμογής και συνήθως όσοι πληρώνουν ανέπαφα δεν έχουν ψιλά στο σπίτι. Ειδικά αν το εστιατόριο που επιλέξουν έχει έξτρα χρέωση για το ντελίβερι επειδή είναι μακριά, τότε πολύ σπάνια παίρνουμε κάτι έξτρα.
Γενικά μετά από την πανδημία η επαφή που είχαμε με τον κόσμο χάθηκε σε μεγάλο βαθμό. Τότε που αφήναμε τα πακέτα δίχως καν να δούμε τον άλλον. Από τότε νομίζω αυξήθηκε και πάρα πολύ η πληρωμή με κάρτα και χάθηκε μεγάλο μέρος από τα πουρμπουάρ. Πάντως, οι μεγαλύτερες γενιές πάντα είχαν στο μυαλό τους ότι “πρέπει” να αφήνουν tip και αυτές ακόμα δίνουν. Το σωστό φιλοδώρημα για εμένα είναι κοντά στο 1 ευρώ για μια παραγγελία που φτάνει τα 10, αλλά όλα βοηθάνε».