Exclusives

Με την εγκύκλιο καθορίζονται οι ημερομονίες λήξεις των δόσων όσων έχουν οφειλές

Εγκύκλιο-οδηγό για τη συμπλήρωση και υποβολή των φορολογικών δηλώσεων εξέδωσε ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Χάρης Θεοχάρης. Στη εγκύκλιο διευκρινίζεται μεταξύ άλλων ότι ο φόρος εισοδήματος θα καταβάλλεται σε τρεις ίσες διμηνιαίες δόσεις.

Στην περίπτωση της ηλεκτρονικής υποβολής, όταν υποβάλλεται εμπρόθεσμα, ως ημερομηνία λήξης της πρώτης δόσης, ανεξάρτητα από την ημερομηνία υποβολής τής εμπρόθεσμης ηλεκτρονικής δήλωσης, ορίζεται η τελευταία εργάσιμη, για τις δημόσιες υπηρεσίες, ημέρα του επόμενου μήνα από την ημερομηνία λήξης της υποβολής των δηλώσεων. Δηλαδή μέχρι 31.07.2014.

Η δεύτερη δόση καταβάλλεται έως και την τελευταία εργάσιμη ημέρα του τρίτου μήνα από τη λήξη υποβολής της δήλωσης και η τρίτη δόση καταβάλλεται έως και την τελευταία εργάσιμη ημέρα του πέμπτου μήνα από την λήξη υποβολής της δήλωσης. Αν η συνολική οφειλή είναι μέχρι 300 ευρώ για τον ίδιο και για τη σύζυγό του αθροιστικά, μπορεί να καταβληθεί μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του μεθεπόμενου μήνα από τη λήξη υποβολής της δήλωσης. Για τις περιπτώσεις υποβολής της δήλωσης μέχρι και τον μήνα Μάιο, υπάρχει δυνατότητα εμπρόθεσμης πληρωμής μέχρι την 31.07.2014. Όταν ο φόρος που οφείλεται με βάση την εμπρόθεσμη δήλωση καταβάλλεται εφάπαξ στην προθεσμία της πρώτης δόσης παρέχεται έκπτωση 1,5%.

Δύο από τα πιο «κρυφά» assets πούλησε ο τραπεζικός κολοσσός μέσω Sotheby’s – Αποκλειστικά σχόλια στο ThePaper

Της Λητώς Μησιακούλη
litomissiakouli@thepaper.gr

Το ποσό των 9.602.500 λιρών (15.372.736 δολαρίων) άγγιξαν τα δύο έργα που πούλησε η HSBC σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s στο Λονδίνο.

Το πιο πιθανό είναι ότι δεν υπήρχε κανένα ρίσκο στη συμφωνία μεταξύ οίκου Sotheby’s και HSBC σχετικά με την πώληση δύο πινάκων που ανήκαν στην ιδιοκτησία της τράπεζας.

Προφανώς, ο αγοραστής είχε βρεθεί από πριν και είχε δεχτεί να χτυπήσει τα έργα μέχρι κάποιο όριο-που εκτός απροόπτου δεν θα έφτανε κανείς άλλος.

Οι δύο πίνακες του Canaletto που για χρόνια βρίσκονταν στα σαλόνια της HSBC, άγγιξαν το ποσό των 9,6 εκατ. λιρών όπως περίπου είχαν προβλέψει οι ειδικοί του οίκου, καθιστώντας μάλιστα και τα πιο ακριβά έργα στη δημοπρασία Old Master Paintings που έλαβε χώρα στο saleroom του Λονδίνου και που έκανε τζίρο 33.515.500 λίρες.

Βέβαια, τα 10 εκατ. λίρες που πήρε η HSBC από τους δύο πίνακες δεν εξαφανίζει τυχόν προβλήματα ρευστότητας, εκτός και αν από εδώ και πέρα, εμφανίζονται κι άλλοι «κρυμμένοι θησαυροί» γεγονός που επιβεβαιώνει την τάση να ρευστοποιούνται μεγάλα περιουσιακά στοιχεία ακόμα και σε επίπεδο παγκόσμιων τραπεζικών κολοσσών.

«Ασφαλές asset η τέχνη»
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι αν λόγω της οικονομικής κρίσης θα βλέπουμε συχνά blue chip έργα να εμφανίζονται στην αγορά.

Ο Alex Bell, Επικεφαλής και Co-Chairman στο Τμήμα Old Master Paintings του οίκου Sotheby’s σε επικοινωνία με το thepaper.gr απάντησε σχετικά:

«Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες οδηγούν στο να εμφανίζονται σπουδαία έργα στην αγορά. Βέβαια, αποτελεί γεγονός το ότι οι συλλέκτες, δεν είναι πάντα άνετοι στο να αποχωριστούν τα πιο ακριβά και ποιοτικά έργα τους σε μια εποχή που η τέχνη αποδεικνύεται ένα τόσο ασφαλές asset!».

Ιδιαίτερα θετικός και ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα του τελευταίου sale έκανε λόγο για την ψυχολογία των πωλητών.

«Αυτήν την εποχή η σωστή ισορροπία υπάρχει χάρη στις υψηλές τιμές που αγγίζουν τα έργα τέχνης τα τελευταία πέντε χρόνια στη δευτερογενή αγορά και ενθαρρύνουν τους πωλητές», είπε χαρακτηριστικά, ενώ κλείνοντας ο κ. Bell τόνισε ότι «είναι εξαιρετικά σπάνιο το να εμφανίζονται τέτοιου είδους αριστουργήματα στην αγορά».

Από τα σαπούνια και τις Πόρσε, στις… γυμνές, το κρασί, και την Cartier

Της Λητώς Μησιακούλη
litomissiakouli@thpaper.gr

Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα εκτιμήσεις και… προτιμήσεις εκτοξεύτηκαν όταν ένας πλειοδότης χτύπησε μέσω οίκου Sotheby’s στη Νέα Υόρκη, μια Ferrari 250 Gt Cabriolet του ’61 για 2.035.000 δολάρια.

Στο ίδιο sale, ένα από τα πιο πολυπόθητα μοντέλα της Porsche αγοράστηκε για 605.500 δολάρια. Πρόκειται για το Porche 356 A Carrera, ασημί μεταλλικό, ένα από τα πιο δυνατά σχέδια της φίρμας το οποίο είχε σχεδιαστεί το 1959 και ο πρώτος ιδιοκτήτης του ήταν ο Robert Blackwood.

Αν και μη συγκρίσιμο, για εκατό χιλιάδες πιο πάνω, δηλαδή για 725.000 δολάρια ιδιώτης αγοράζει μέσω Christie’s το έργο του Andy Warhol με θέμα τα σαπούνια Brillo.

«Όταν πλέον είσαι Pop δεν μπορείς να δεις με τον ίδιο τρόπο ξανά ένα σήμα. Και όταν πλέον σκέφτεσαι Pop δεν μπορείς ποτέ να δεις την Αμερική με τον ίδιο τρόπο», έλεγε ο Warhol, δίνοντας μια εξήγηση στα έργα του με γνωστές φίρμες.

Όπως έκανε με τη Marilyn Monroe. Εργο του με θέμα το sex symbol του Χόλυγουντ πουλήθηκε για 2.461.000 δολάρια περίπου όσο όλο το ποσό που κατέγραψε η δημοπρασία σπάνιων βιβλίων και χειρόγραφων στους Christie’s (τζίρος: 2.018.000 δολάρια).

                              Περί… ορέξεως

Από την άλλη πλευρά, κάποιοι προτιμούν να βάζουν το χέρι στην τσέπη για τις φωτογραφίες του Helmut Newton και τον τολμηρό του κόσμο – πάντα όλο πρεστίζ- με τις καλλίγραμμες γυμνές κυρίες.

Σε πρόσφατο sale που έκανε ο οίκος Sotheby’s στο Παρίσι, μια σειρά από φωτογραφίες του Newton αγοράστηκε για 229.500 ευρώ. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο Παρίσι, το Μόντε Κάρλο, το Σεν Τροπέ, το Χόλυγουντ και το Βερολίνο.

Στο Παρίσι, αγοράστηκε χτες το βράδυ, ένα φωτιστικό-γλυπτό από μέταλλο του Jean Royère για 505.500 ευρώ (λίγο πιο χαμηλά από την τιμή που έπιασε η Porsche…) Σημειώθηκε μάλιστα και limit-up, καθώς η αρχική του τιμή ήταν μόλις 160.000 ευρώ.
Στο Λονδίνο, ενόσω συλλέκτης χτυπά μια δωδεκάδα La Tache Domaine de la Romanee Conti αγγίζοντας την τιμή των 30.878 ευρώ, ένας άλλος συλλέκτης αγοράζει έργο του Γιάννη Τσαρούχη με διαστάσεις 40×33,5 και χρονολογία το ’77, στην ίδια σχεδόν τιμή: για 32.804 ευρώ.

Ποιός κάνει κουμάντο;

Τι καθορίζει την αξία στην Τέχνη και στα συλλεκτικά αντικείμενα; «Πολλοί και διάφοροι παράγοντες», θα απαντήσουν οι παίκτες, ενώ οι ειδήμονες θα πουν ελαφρώς πιο συγκεκριμένα πως «έχει να κάνει με βασικά κριτήρια, κυρίως με την σπανιότητα, την υπογραφή και την προέλευση».

Ποιος πραγματικά δίνει σημασία για όλα αυτά; όταν οι έχοντες το χρήμα «παίζουν και διασκεδάζουν»; Μήπως εκείνοι οδηγούν τις αγορές και τις τιμές;
Πάντως στο χτεσινό sale διαμαντιών και κοσμημάτων στους Sotheby’s Νέας Υόρκης, δαχτυλίδι Cartier με λευκό διαμάντι βάρους 20,07 καρατίων D colour, και εξαιρετικής καθαρότητας, αγοράστηκε για 3.644.788 δολάρια, ξεπερνώντας σε αξία και τη… Marilyn του Warhol και την κόκκινη συλλεκτική Ferrari.

Παρίσι καλεί… Βερνίκο! – Η συμφωνία Γαλλικού κολοσσού με τον leader του γιώτινγκ. Αποκλειστικά σχόλια στο ThePaper.gr

Της Λητώς Μησιακούλη
litomissiakouli@thepaper.gr

Μια ανάσα πριν από τη δημοπρασία Greek Sale που θα γίνει στις 26 Νοεμβρίου στο ανακαινισμένο saleroom του Παρισιού, το ενδιαφέρον έχει επικεντρωθεί στο ότι ο οίκος Piasa έκλεισε συμφωνία με τον γνωστό εφοπλιστή και leader του yachting, Νίκο Βερνίκο.

Ειδικότερα, πρόκειται να πουληθεί ένα από τα έργα που ανήκαν στην προσωπική του συλλογή και που θεωρείται μάλιστα μεγάλο φαβορί του sale.

Eίναι το έργο με τίτλο «Deux Valises» του Αλέκη Ακριθάκη με χρονολογία το 1972. Η τιμή εκτίμησης συμφωνήθηκε να είναι από 22.000 έως 28.000 ευρώ, ενώ η Φώφη Ακριθάκη (χήρα Αλέξη Ακριθάκη) πιστοποίησε τη γνησιότητα του έργου, όπως πληροφορούν οι ειδικοί του οίκου.

Ωστόσο, για να δημιουργηθεί ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση οι προσφορές για το έργο θα ξεκινήσουν στις 15.000 ευρώ και από την τελική τιμή που θα πιάσει ένα μέρος θα πάει υπέρ των σκοπών του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου στο Παρίσι (Centre Culturel Hellenique).

Ο Dimitri Joannidès υπεύθυνος του Greek Sale μιλώντας αποκλειστικά στο ThePaper.gr σχολίασε πως ο Νίκος Βερνίκος είναι ένας εξαιρετικός συλλέκτης. «Γνωρίζω χρόνια τον κ. Βερνίκο και θεωρώ ότι το συγκεκριμένο έργο το οποίο επέλεξα από τη συλλογή του, θα προκαλέσει το ενδιαφέρον της αγοράς».

Ο κ. Joannidès αποκάλυψε ακόμη πως οι προηγούμενες δημοπρασίες του οίκου αποτέλεσαν αφορμή ώστε να διακινηθούν ακόμη περισσότερα έργα στην διεθνή αγορά.

«Πολλοί έμποροι από ελληνικές και κυπριακές γκαλερί αγόρασαν από εμάς», είπε.

Δεν δίστασε να χαρακτηρίσει την ελληνική αγορά μικρή όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. «Αυτό όμως που μας διαφοροποιεί από τους ανταγωνιστές είναι ότι αφενός εμείς εστιάζουμε στη Μεταπολεμική και Σύγχρονη Τέχνη και αφετέρου ότι κάνουμε πολύ πιο αυστηρή επιλογή καθώς απευθυνόμαστε σε εξαιρετικούς συλλέκτες σε Μόντε Κάρλο και Ελβετία».

«Γίναμε πλέον σοβαροί ανταγωνιστές!»

Ο Frédéric Chambre, διευθυντής του οίκου Piasa και συνιδρυτής του οίκου Pierre Bergé & Associés σε Βρυξέλλες και Παρίσι, σε επικοινωνία με το paper.gr εξέφρασε την αισιοδοξία του για το ρόλο του οίκου στην Ελληνική αγορά.
«Για κάθε οίκο δημοπρασιών, το να χτίζεις μια αγορά από το μηδέν είναι πραγματική πρόκληση. Αλλά είμαι πολύ σίγουρος. Μετά από τρία sales και χάρη στη μοναδική και καινοτόμα δουλειά του Dimitri Joannidès, γίναμε πλέον σοβαροί ανταγωνιστές στην αγορά», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Σχεδόν sold out!

Κάποιοι χαίρονται, και άλλοι δυσκολεύονται να χωνέψουν το γεγονός ότι μετά από Λονδίνο, Αθήνα και Κύπρο, μερίδιο από την ελληνική αγορά τέχνης διεκδικεί επιθετικά και το Παρίσι με τον οίκο Piasa που αν μη τι άλλο έχει ένα γερό όπλο. Το πολύ δυνατό μετοχικό σχήμα του:
Laurent Fabius, υπουργός Εξωτερικών Γαλλίας
Louis Schweitzer, πρόεδρος της Renault
Marc Ladreit de Lacharierre, ιδιοκτήτης του οίκου αξιολόγησης Fitch Ratings London, Jerome Clement, διευθυντής του τηλεοπτικού σταθμού Arte και administrator στο Musee d’Orsay
Christian Blanckaert, γενικός διευθυντής της Hermès International
Serge Weinberg, διευθυντής της εταιρίας του Pinault PPR.

Ο Γαλλικός οίκος φαίνεται πως έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι του Greek market όχι μόνο με τις δημοπρασίες Greek sales. Πριν μια ημέρα ολοκληρώθηκε δημοπρασία αποκλειστικά και μόνο για τα γλυπτά του Φιλολάου, όπου καταγράφηκε ποσοστό πώλησης 95% και τζίρος 578.000 ευρώ.
Στην κορυφή ήρθε το έργο «Moustache Noire» το οποίο πουλήθηκε για 120.741 ευρώ.

Ο Frédéric Chambre, διευθυντής του Piasa σχολίασε με ενθουσιασμό στο thepaper.gr :
«Τα τελευταία αποτελέσματα από το sale με τα έργα του Φιλολάου, έδειξαν όχι μόνο μια θετική εικόνα ως προς την αγορά Τέχνης και την αγορά του design, αλλά και ως προς το μέλλον των Greek Sales γενικότερα».

Απόλυτα ικανοποιημένος, ήταν και ο Dimitri Joannidès ο οποίος είπε πως η συγκεκριμένη επιτυχία επιβεβαιώνει ότι το να γίνεται αυστηρή επιλογή έργων με υψηλή ποιότητα είναι και η σωστή στρατηγική για να διεκδικήσει κάποιος νέους συλλέκτες.

Δύο άντρες συζητούν για μια βίλα, ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα και έναν διαταραγμένο

Πολυτελής βίλα στην Καλιφόρνια που πωλείται για 53 εκατ.δολάρια μέσω Christie’s real estate

Της Λητώς Μησιακούλη
litomissiakouli@thepaper.gr

«Εσείς το βρίσκετε λογικό να αγγίζουν τέτοια ασύλληπτα ποσά τα έργα τέχνης σήμερα;», ρώτησε ένας κύριος τον σνομπ φιλότεχνο με τα διαμαντένια μανικετόκουμπα ο οποίος καθόταν περιτριγυρισμένος από τακούνια και καμπαρτίνες στο σαλόνι του οίκου Sotheby’s στη Νέα Υόρκη.

Ηταν και οι δυο πλειοδότες. Βρίσκονταν μάλιστα, στην ίδια σειρά, χτες το απόγευμα, στη μεγάλη δημοπρασία με έργα σύγχρονης τέχνης που έκανε ο οίκος και που… για άλλη μια φορά οι τιμές απογειώθηκαν.

«Τίποτα δεν έχει λογική στην Τέχνη. Γιατί να έχει λοιπόν και η αγορά της;», γύρισε ο φιλότεχνος και του απάντησε ψυχρά.
«Μα δεν νομίζετε ότι είναι υπερβολή να ξεπερνά ένα έργο τα 100 εκατ. δολάρια την ώρα που μια πολυτελής βίλα-σκέτο παλάτι στην Καλιφόρνια, 10.000 τετραγωνικών μέτρων, με επιχρυσωμένες λεπτομέρειες, 9 κρεβατοκάμαρες, 25 μπάνια, πισίνες, ballroom και γήπεδο τένις, μόλις που αγγίζει τα 53 εκατ. δολάρια;», επέμεινε ο πρώτος κύριος δείχνοντάς του έναν κατάλογο πολυτελούς real estate με φωτογραφίες από τη βίλα.

«Η τέχνη είναι πράγματι υπερβολή και για αυτό οι τιμές θα συνεχίσουν να καλπάζουν. Μην… αγοράσετε τη βίλα. Πάρτε ένα έργο του Warhol ή του Freud. Με τη βίλα το πολύ-πολύ να πάρετε τα χρήματά σας πίσω. Στην άλλη περίπτωση θα δείτε από το πουθενά εκατομμύρια», του πρότεινε ο φιλότεχνος και τον αποχαιρέτησε.

Η σύγκρουση…
Όντως… τα δύο τελευταία εικοσιτετράωρα το παγκόσμιο art market είδε νέα ρεκόρ να καταγράφονται. 
Μόλις χτες τα ξημερώματα, ολοκληρώθηκε το sale σύγχρονης τέχνης στον οίκο Sotheby’s της Νέας Υόρκης με το… Αυτοκινητικό δυστύχημα του Andy Warhol να αγγίζει νέα υψηλά κάνοντας τελική τιμή 105.445.000 δολάρια! Το δε εντυπωσιακό είναι ότι το ποσό ξοδεύτηκε για ένα από τα πιο σκληρά θέματα με τα οποία ο Warhol είχε καταπιαστεί: με τον Θάνατο και συγκεκριμένα με τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.
Το συγκεκριμένο ονομάστηκε “Silver Car Crash (Double Disaster)” και είναι το μοναδικό που παραμένει σε ιδιωτική συλλογή. Τα άλλα τρία («Orange Car Crash 14Times», «Black and White Disaster #4», «Orange Car Crash») βρίσκονται στο μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, στο Kunstmuseum στη Βασιλεία και στο Moderner Kunst Stiftung στη Βιέννη.
Πρόκειται για το στιγμιότυπο μιας σύγκρουσης. Ενός αμαξιού που πέφτει με φόρα πάνω σε κάποιο δέντρο. Η παραμόρφωση της λαμαρίνας και του ανθρώπινου σώματος που αντανακλούσε στο φως ήταν τα στοιχεία που έδωσαν έμπνευση στον Warhol για να φτιάξει το έργο.

Πέρασε από τα χέρια αρκετών μεγαλοεπιχειρηματιών και γνωστών συλλεκτών όπως του Charles Saatchi, του GunterSachs και του Ελβετού art dealer Thomas Ammann. Παρέμεινε στην οικογενειακή συλλογή των Ammann από το 1988 μέχρι σήμερα που ξαναεμφανίστηκε στην αγορά.

Αν και ήταν το μεγάλο φαβορί της χτεσινής δημοπρασίας οι ειδικοί δεν περίμεναν ότι θα ξεπεράσει και τα 80 εκατ. δολάρια, παρόλο που ο Tobias Meyer, επικεφαλής του Τμήματος Σύγχρονης Τέχνης στους Sotheby’s δεν δίστασε να παρομοιάσει το έργο με την Γκουέρνικα του Picasso. Συγκεκριμένα είχε σχολιάσει:
«Με το Silver Car Crash o Andy Warhol δημιούργησε ένα έργο τέτοιου βεληνεκούς που τοποθετείται άνετα δίπλα στην Γκουέρνικα του Picasso».

…και ο εγγονός του Φρόιντ
Μια ημέρα πριν, στον αντίπαλο οίκο, στους Christie’s Νέας Υόρκης καταγράφεται άλλο limit-up καθιστώντας πίνακα του Francis Bacon τον πιο ακριβό σε όλο τον κόσμο σήμερα!
Είναι το τρίπτυχο έργο που απεικονίζει τον εγγονό του Φρόιντ, τον Lucien Freud, o οποίος έφυγε από τη ζωή το 2011, ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους αλλά και τις πιο διαταραγμένες προσωπικότητες. Η πιο απλά… έναν καλό φίλο που γνώρισε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το έργο είχε αρχικά εκτιμηθεί στα 85 εκατ. δολάρια όμως η τεράστια ζήτηση το εκτόξευσε στα 142.405.000 δολάρια! Τα στελέχη των Christie’s περήφανα για την επιτυχία τους σχολίασαν πως αυτή τη στιγμή καθιστά το πιο ακριβό έργο παγκοσμίως, ξεπερνώντας και την περίφημη «Κραυγή» του Edward Munch που είχε πουληθεί το 2012 για 120 εκατ. δολάρια.

Μετά από τα τελευταία αποτελέσματα κάποιοι αναρωτιούνται ποια υπογραφή θα κάνει το επόμενο ρεκόρ και… κάποιοι άλλοι στήνουν ήδη το παιχνίδι…

 H «Κραυγή» του Edward Munch που πλέον δεν αποτελεί το ακριβότερο έργο – Είχε πουληθεί το 2012 για 120 εκατ. δολάρια

Ολόκληρο το έργο του Andy Warhol με θέμα τη σύγκρουση ενός αυτοκινήτου πάνω σε δέντρο

«Θέλω να φτιάξω τη δική μου αλήθεια» – Η εικαστικός Μαριάννα Κατσουλίδη μιλά στο ThePaper.gr

Της Λητώς Μησιακούλη
litomissiakouli@thepaper.gr

Γιατί μια γυμνόστηθη γυναίκα καβαλά μια τίγρη, ένας άγγελος καλπάζει πάνω σε μονόκερο και ένα κοριτσάκι με κορώνα ιππεύει έναν ιππόκαμπο;

«Θέλω να φτιάξω τη δική μου αλήθεια», λέει η εικαστικός Μαριάννα Κατσουλίδη για τα έργα της τελευταίας της δουλειάς που περιπλέκουν τις σχέσεις ανθρώπου-ζώου-εννοιών σε ένα παιχνίδι με μαύρο, άσπρο και γκρι.

Στα πηγαδάκια των συλλεκτών και των φιλότεχνων η υπογραφή της έχει αρχίσει να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, ενώ γκαλερίστες και έμποροι περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να την πλευρίσουν.

Αυτές τις μέρες, η νέα της δουλειά με τίτλο «Αθωότητα-Επανεκίννηση» παρουσιάζεται στην Γκαλερί «Περιτεχνών» στο Κολωνάκι. Οι διαστάσεις των έργων της είναι κυρίως μεγάλες, ενώ οι τιμές τους κυμαίνονται από 1.100 έως 3.500 ευρώ.

Η ταλαντούχα ζωγράφος μίλησε στο thepaper.gr τόσο για τη νέα της δουλειά όσο και για το πώς βιώνει την κρίση στον εικαστικό κλάδο, τι συζητά ιδιαιτέρως με τους συλλέκτες και τους επενδυτές αλλά και το τι χρειάζεται ένας καλλιτέχνης για να κρατηθεί στην αγορά.

-Ποιος ήταν ο απόηχος των εγκαινίων στη νέα σου έκθεση;

Από τα εγκαίνια έμεινα πολύ ικανοποιημένη! Με τίμησε με την παρουσία του πάρα πολύς κόσμος όλων των ηλικιών… κόσμος απλός, συνάδελφοι, καλλιτέχνες, συλλέκτες και άνθρωποι των γραμμάτων κάτι που λειτούργησε θετικά και ως προς την επισκεψιμότητα της έκθεσης όλες τις επόμενες ημέρες.

-Πόσο καιρό δούλευες την τελευταία σειρά, ποια ήταν η κύρια πηγή έμπνευσης; 

Τα τελευταία έργα τα δούλευα περίπου δύο χρόνια, ήταν στην ουσία η συνέχεια και η εξέλιξη της προηγούμενης μου δουλειάς που είχε σαν αφορμή τα παιχνίδια. Σε αυτή τη δουλειά κύρια πηγή έμπνευσης υπήρξε μια ανάμνηση από κάποια μπιμπελό- πορσελάνες που είχα από μικρή και τα οποία χρησιμοποίησα σαν αφορμή για να εκφράσω αυτά τα οποία ήθελα να πραγματευτώ. Χρησιμοποίησα τα ζώα συμβολικά κυρίως, αλλά και τις ανθρώπινες φιγούρες, τη σχέση μεταξύ ανθρώπων και ζώων και κατ επέκταση τη σχέση ανθρώπων και εννοιών.

-Πως βλέπεις τώρα την κατάσταση στον εικαστικό χώρο;

Η κατάσταση ομολογουμένως είναι αρκετά δύσκολη. Ιδίως για τους νέους καλλιτέχνες.
Ευτυχώς όμως, εξακολουθούν να γίνονται πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στο χώρο. Υπάρχουν αξιόλογοι συνάδελφοι οι οποίοι δεν παραιτούνται και αυτό μου δίνει ελπίδα. Προσπαθώ πάντα να σκέφτομαι θετικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες που υπάρχουν. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η Τέχνη πάντα άνθιζε σε εποχές κρίσης και ανακατατάξεων και πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες δημιούργησαν τα έργα τους κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

-Ποιες είναι οι κατάλληλες κινήσεις για να κρατηθεί στην αγορά ο νέος καλλιτέχνης;

Νομίζω ότι ο νέος καλλιτέχνης πρέπει να συνεχίσει να κάνει αυτό που πιστεύει. Να είναι ο εαυτός του, να μη μιμείται άλλους και να μην αποθαρρύνεται από τις εκάστοτε δυσκολίες.
Πιστεύω επίσης ότι τώρα είναι καλή εποχή για να επενδύσει κάποιος στην Τέχνη και στην απόκτηση ενός έργου τέχνης.

-Εσύ, σκέφτεσαι να στραφείς στη διεθνή αγορά;

Το έχω σκεφτεί, με ενδιαφέρει πολύ και σκοπεύω να το επιχειρήσω μόλις βρεθούν οι κατάλληλες για μένα συνθήκες.

– Ποιο μέρος προτιμάς και γιατί;
Σίγουρα τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Πιστεύω ότι εκεί υπάρχει κοινό που ενδιαφέρεται, που ψάχνει και θέλει να βλέπει νέους καλλιτέχνες, νέες δουλειές και είναι γενικά πιο «ανοιχτό».

-Στη χώρα μας, σε τι επίπεδο πιστεύεις πως βρίσκονται τα ελληνικά μουσεία, οι μεγάλες φουαρ και οι γκαλερί; Σε ποιον τομέα χρειάζεται να γίνουν βελτιώσεις;

Τα ελληνικά μουσεία και ιδρύματα κάνουν αξιόλογες προσπάθειες ειδικά τα τελευταία χρόνια διοργανώνοντας είτε ατομικές είτε ομαδικές εκθέσεις και φέρνοντας σε επαφή το ευρύ κοινό με την Τέχνη. Οι ελληνικές φουάρ επίσης κάνουν προσπάθειες, και αν κρίνω για παράδειγμα από το τελευταίο art athina τα αποτελέσματα ήταν αρκετά ενθαρρυντικά διότι παρά τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα , υπήρξε μεγάλη προσέλευση και ενδιαφέρον από το κοινό.

Τώρα όσον αφορά τις γκαλερί στην πλειοψηφία τους , θεωρώ πως υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης όσον αφορά στον τρόπο που προσελκύουν το κοινό, στην επιλογή των εκθέσεων που διοργανώνουν και θεωρώ ότι μπορούν και πρέπει να «εκπαιδεύσουν» το κοινό και να «ανοίξουν» νέους δρόμους επικοινωνίας έτσι ώστε να φέρουν την Τέχνη στην καθημερινότητα των ανθρώπων με πιο άμεσο τρόπο.

-Τι είναι αυτό που θα κουβεντιάσει πρώτα μαζί σου ένας συλλέκτης;

Όσον αφορά την τελευταία μου δουλειά θα με ρωτήσει για την τεχνική μου,για την επιλογή της χρωματικής παλέτας (άσπρα, μαύρα και γκρι), και τέλος για την επιλογή των θεμάτων και τη σημασία τους. Εκείνο που διαπίστωσα ότι έκανε εντύπωση είναι η διαφορά θέματος και τεχνοτροπίας, δηλαδή το πώς επέλεξα ένα αρκετά «ρετρό» θέμα και το αντιμετώπισα ζωγραφικά πολύ «σύγχρονα», δουλεύοντας με ρολά και λαδομπογιές. Στα εγκαίνια πάντως, με ικανοποίησε το γεγονός ότι εκτός από τους ενεργούς συλλέκτες μου δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσω με καταξιωμένους καλλιτέχνες και θεωρητικούς στο χώρο της Τέχνης οι οποίοι με βοήθησαν πολύ να αντιληφθώ και άλλες πτυχές πάνω στη δουλειά αυτή και τους πιθανούς δρόμους που ανοίγονται .

-Έχεις κάνει συζητήσεις με τους συλλέκτες/αγοραστές όσον αφορά την επενδυτική διάσταση των έργων σου;

Έχω συζητήσει με ανθρώπους οι οποίοι έχουν αγοράσει έργα μου στο παρελθόν και εκφράζουν ικανοποίηση για την επιλογή τους, γεγονός το οποίο με τιμά και με χαροποιεί ιδιαίτερα, βλέποντάς με να προχωράω, να εξελίσσομαι και να ψάχνω καινούριους τρόπους έκφρασης.
Το ίδιο ισχύει και για εκείνους που σκέφτονται να αποκτήσουν κάποιο έργο μου. Ενδιαφέρονται δηλαδή για το πώς βλέπω το μέλλον όσον αφορά τη δουλειά μου, τι σκοπεύω να κάνω στην επόμενη δουλειά και διαπιστώνω ότι αναγνωρίζουν αντιπροσωπευτικά στοιχεία σε όλες μου τις δουλειές .

-Σε ενοχλεί αν η δουλειά σου αποτελεί επενδυτικό εργαλείο για κάποιον;

Δε με ενοχλεί , αλλά δεν αποτελεί και αυτοσκοπό.

Το status symbol του ’60 εκτίναξε πριν δυο 24ωρα το wine market του Λονδίνου!

Της Λητώς Μησιακούλη

Ηταν στη δεκαετία του ’60, όταν ο Henri Soule, ιδιοκτήτης του ξακουστού εστιατορίου Pavillon στη Νέα Υόρκη αποφάσισε να εντάξει στη λίστα κρασιών του το Chateau Petrus. Εκείνη την περίοδο στο εστιατόριο σύχναζε ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Είχε μάλιστα το εξής συνήθειο: έκανε κράτηση για κάποιο γωνιακό τραπέζι, και στην παραγγελία του πάντα θα υπήρχαν φιάλες Chateu Petrus. Άντρες που είχαν πρότυπο τον Ωνάση, έκαναν ακριβώς τα ίδια. Αγκαζέ με καλοντυμένες γυναίκες, κάθονταν σε κάποιο τραπέζι του Pavillon ζώντας για τη στιγμή που ο σερβιτόρος θα τους παρουσίαζε ένα Chateau Petrus και θα ρωτούσε: «Θα δοκιμάσετε;». Τότε εκείνοι, ως…  Ωνάσηδες, έφερναν το ποτήρι στην άκρη της μύτης τους, ξέροντας πως οι βαμμένες βλεφαρίδες απέναντι, θα «πέσουν» παρακολουθώντας κάθε κίνηση…
Ο Ωνάσης είχε δημιουργήσει το νούμερα ένα status symbol.Οι γνώστες άλλωστε θυμούνται ότι κατά τη δεκαετία του ’60, το Petrus γνώρισε τεράστια ανάπτυξη.

Από το Pavillon στα… salerooms!
Από χτες, στα γραφεία του οίκου Sotheby’s στο Λονδίνο, τα στελέχη ακόμα συζητούν τον τζίρο από την τελευταία δημοπρασία εκλεκτών και σπάνιων κρασιών: 2.306.549 λίρες!
Ηταν η πρώτη φορά που κατάφεραν να κλείσουν συμφωνία για τις πιο δυσεύρετες ετικέτες όπως Petrus, Latour a Pomerol του ’64, φέρνοντας νέα επίπεδα στο wine market του Λονδίνου.

Όπως δήλωσαν οι ειδικοί του Wine Department, είδαν τα αποτελέσματα ενός από τα πιο σημαντικά sales σπάνιων κρασιών που είχαν δει τα τελευταία τριάντα χρόνια!
Πρόκειται για 300 περίπου φιάλες προερχόμενες από τη συλλογή της Madame Lacoste-Loubat απόγονος της φημισμένης οικογένειας κροίσων Loubat κάποτε ιδιοκτήτες του ομώνυμου ξενοδοχείου στη Γαλλία.

Στην κορυφή
Τη μεγαλύτερη τιμή έπιασε μια φιάλη Chateau Petrus Pomerol του ’64. Η εκτίμησή του είχε 6.200 με 7.500 λίρες και πουλήθηκε για 47.000 λίρες!
«Το άρωμά του είναι γλυκό… Η γεύση του μαγική… φίνα, με απαλές τανίνες και με διάρκεια…». Ετσι περιγράφουν οι ειδικοί τη γεύση του Petrus, με τους επενδυτές να μη δίνουν δεκάρα για όλα αυτά, και να υπολογίζουν απλώς την επόμενη εκτόξευση…