Stories

Σε λίγη ώρα και συγκεκριμένα στις 12, αναμένεται να ανακοινωθεί ο φετινός νικητής για το Νόμπελ Ειρήνης.

Για την Ελλάδα φέτος το Νόμπελ Ειρήνης έχει ξεχωριστή σημασία και το αποτέλεσμα αναμένεται με αγωνία καθώς ανάμεσα στους υποψήφιους βρίσκονται και οι Έλληνες των ακριτικών νησιών που με αυτοθυσία συνέβαλαν στις διασώσεις, ενώ βοήθαγαν ώστε να γίνει πιο εύκολη η καθημερινότητα των προσφύγων και μεταναστών που έκαναν το επικίνδυνο ταξίδι από τις ακτές της Τουρκίας.

Φέτος, για το σπουδαίο βραβείο έχουν κατατεθεί 376 προτάσεις από τις οποίες 228 είναι φυσικά πρόσωπα και τα 148 οργανώσεις και αν μέχρι στιγμής παραμένει «θολό» ποιος τελικά θα είναι ο νικητής, οι στοιχηματικές εταιρείες δίνουν πολλές πιθανότητες στους Έλληνες να είναι τελικά αυτοί που θα ταξιδέψουν τον Δεκέμβριο στο Όσλο για την τελετή παραλαβής.

Τι λένε τα στοιχηματικά γραφεία

Χαμηλές αποδόσεις πάντως στις στοιχηματικές εταιρείες σημειώνουν και οι White Helmets, η οργάνωση που βοηθάει στις διασώσεις στη Συρία, η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ για τη συμβολή της στο προσφυγικό, ο Πάπας Φραγκίσκος, αλλά και οι Juan Manuel Santos και Timoleon Jimenez, οι αρχιτέκτονες του ειρηνευτικού σχεδίου στη Κολομβία και ο Ντένις Μουγκέγκε, Κονγκολέζος χειρούργος που περιποιείται θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.

Δύο Έλληνες υποψήφιοι μαζί με τη Σούζαν Σάραντον

Η 85χρονη γιαγιά της Συκαμνιάς Αιμιλία Καμβύση και ο 40χρονος ψαράς Στρατής Βαλιαμός είναι οι δύο Έλληνες υποψήφιοι στο πρόσωπο των οποίων θα τιμηθούν όλοι ο Έλληνες εθελοντές κάτοικοι του Αιγαίου. Επίσης η ακτιβίστρια και γνωστή ηθοποιός Σούζαν Σάραντον που ταξίδεψε και έδρασε στη Λέσβο ανακουφίζοντας με τη δράση της τη ζωή των προσφύγων και των μεταναστών έχει προταθεί ώστε στο πρόσωπό της να τιμηθούν όλοι οι ξένοι εθελοντές που έπραξαν ανάλογα σε όλη τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς.

Η Αιμιλία Καμβύση είναι 85 χρονών. Παιδί Μικρασιατών προσφύγων από το Μοσχονήσι έζησε όλη της τη ζωή στο ψαροχώρι της Σκάλας Συκαμνιάς. Μαζί με άλλες δυο φίλες της την 89χρονη Ευστρατία Μαυραπίδου και την 85χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου έγιναν σύμβολα των εθελοντών κατοίκων της Λέσβου όταν ο φωτογραφικό φακός «τις συνέλαβε» να περιποιούνται ένα βρέφος παιδί μιας γυναίκας πρόσφυγα από τη Συρία που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή. Αυτό έκαναν οι τρεςι γιαγιάδες όλον αυτόν τον καιρό που το χωριό τους έγινε το επίκεντρο της προσφυγικής – ανθρωπιστικής κρίσης. Κάθε μέρα κατέβαιναν στην ακτή, και κάθονταν μαζί με άλλους αλληλέγγυους στους πρόσφυγες πολίτες συμπαραστεκόμενοι με όποιον τρόπο μπορούν στους εκατοντάδες ανθρώπους που καθημερινά έφταναν από τις απέναντι τουρκικές ακτές. Όταν τον περασμένο Νοέμβριο επισκέφθηκε τη Συκαμνιά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και τη συνάντησε για να τη συγχαρεί για ότι έκανε αυτή με τις άλλες δυο φίλες της, απάντησε στον Πρόεδρο «Γιατί μου λές μπράβο γιέ μου; Τι έκανα;». Το ίδιο επιμένει να λέει οπότε τη ρωτάν για το γιατί βοηθάει τους πρόσφυγες. «Καλά παιδιά είναι λέει. Μερικές φορές κουρασμένα από το ταξίδι με βοηθάνε να κουβαλήσουμε τα ξύλα για τη σόμπα μου».

Ο Στρατής Βαλιαμός είναι 40 χρονών, ψαράς στη Σκάλα Συκαμνιάς. Χρόνια τώρα με τη βάρκα του σώζει κόσμο που κινδυνεύει. Όχι μόνο όταν τυχαία τους βρίσκει στο δρόμο του αλλά πολλές φορές επιχειρώντας ο ίδιος με τη μικρή ξύλινη βάρκα του ως διασώστης.Στο χωριό λένε πως ο Στρατής Βαλιάμος μαζί με όλους τους άλλους ψαράδες της Σκάλας Συκαμνιάς έχουν σώσει πολλές χιλιάδες ανθρώπους «έτσι γιατί έπρεπε».

Η γνωστή ηθοποιός του Χόλυγουντ και ακτιβίστρια Σούζαν Σάραντον με δάκρυα στα μάτια επί μέρες τον περασμένο Δεκέμβριο προϋπαντούσε στις ακτές νότια της πόλης της Μυτιλήνης εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες που έφταναν στο νησί.

«Η διεθνής κοινότητα πρέπει να δει τι συμβαίνει σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Πρέπει να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος και να το καταλάβει. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πάψουν να είναι ‘κάποιοι άλλοι’ και να γίνουν οι πρόσφυγες που χρειάζεται να σταθούμε δίπλα τους και να τους υποστηρίξουμε», είχε δηλώσει η ηθοποιός αποκλειστικά στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Ως μάνα τριών παιδιών», είχε υποστηρίξει στη δήλωση της, «καταλαβαίνω απόλυτα τι σημαίνει να είσαι μάνα παιδιών που κυνηγημένη από τον πόλεμο και την ανέχεια φτάνεις στην ακτή και υποχρεώνεσαι να κάνεις αυτό το αδιανόητο μεγάλο ταξίδι απλά και μόνο για να επιβιώσεις. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα και οι χώρες που δε συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή της σωτηρίας όλων αυτών των ανθρώπων θα το κάνουν» κατέληξε.

Η Σούζαν Σάραντον είχε κινηθεί σε όλες τις ακτές όπου αποβιβάζονται πρόσφυγες και μετανάστες και είχε συζητήσει για την κατάσταση με εθελοντές και μέλη μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που επιχειρούν στην περιοχή.

Επίσης, είχε επισκεφθεί καταυλισμούς προσφύγων ενώ είχε προσφέρει υλικά στην περίθαλψη τους.

«Ήταν σαν εμπόλεμη ζώνη»

«Την Παρασκευή, όταν θα δίνουν το Νόμπελ Ειρήνης, οι βόμβες θα συνεχίζουν να πέφτουν στη Συρία και οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να σκοτώνονται», λέει ο 40χρονος ψαράς Στρατής Βαλαμιός σχολιάζοντας στο «Reuters» τον πόλεμο στη Συρία και την ενδεχόμενη βράβευσή του με το Νόμπελ Ειρήνης και συμπλήρωσε «Δεν αισθάνομαι ούτε χαρούμενος, ούτε λυπημένος. Ξέρω απλά ότι έκανα το σωστό».

Για μήνες ο 40χρονος ψαράς έβγαινε με τη βάρκα του ανοιχτά της Μυτιλήνης και αντί για ψάρια, έβγαζε ανθρώπους… Είτε ζωντανούς, είτε νεκρούς.

Κανένας δεν ξέρει πόσους πρόσφυγες έσωσαν οι ντόπιοι από βέβαιο θάνατο στη θάλασσα. Σύμφωνα με το πρακτορείο «Reuters», όμως, ο αριθμός αυτός υπολογίζεται στις χιλιάδες.

«Το νησί το αξίζει», λέει ο 63χρονος Θανάσης Μαρμαρινός στο πρακτορείο Reuters για το Νόμπελ Ειρήνης, καθώς επιδιορθώνει τα δίχτυα του στο λιμάνι της Σκάλας Συκαμνιάς. Σε προσωπικό επίπεδο, όμως, η διεθνής επιβράβευση δεν κρίνεται και τόσο σημαντική: «Είμαι ηθικά ικανοποιημένος με ό,τι έκανα, για το ότι βοήθησα αυτούς τους ανθρώπους. Όλα τα άλλα, συμπεριλαμβανομένου και του Νόμπελ, δεν είναι σημαντικά».

Λίγο πέρα από το λιμάνι, η 86χρονη Αιμιλία Καμβύση, κόρη προσφύγων του 1922 και η ίδια, λέει ότι ένιωσε υποχρεωμένη να βοηθήσει, έχοντας ακούσει τις ιστορίες της οικογένειάς της. «Θα πεθάνω με τη συνείδησή μου καθαρή», λέει χαρακτηριστικά.

Ο κ. Βαλαμιός χαρακτηρίζει «εμπόλεμη ζώνη» το χωριό του, τη Σκάλα Συκαμνιάς, στη Μυτιλήνη, το νησί που αποτέλεσε το κύριο «μέτωπο» της προσφυγικής κρίσης και δέχτηκε πάνω από 800.000 ανθρώπους το 2015.

Υπήρχαν ημέρες κατά τις οποίες έφταναν στις ακτές του νησιού περίπου 3.000 άτομα. Τα σκάφη που χρησιμοποιούσαν οι πρόσφυγες συχνά βυθίζονταν, σηκώνοντας βάρος τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό για το οποίο είχαν σχεδιαστεί, στην προσπάθεια των διακινητών να αποκομίσουν μεγαλύτερο κέρδος χρεώνοντας περίπου 1.500 δολάρια το άτομο. Εκατοντάδες άνθρωποι πνίγηκαν, πολλοί εξακολουθούν να αγνοούνται.

«Φανταστείτε να βρίσκεστε εδώ και να βλέπετε πνιγμένα παιδιά στην ακτή ή να σώζετε έναν πατέρα του οποίου το παιδί έχει πνιγεί, ή να σώζετε ένα μωρό που έχει χάσει και τους δύο του γονείς», λέει ο κ. Βαλαμιός.

Σύμφωνα με την επιτροπή που ανακοίνωσε την υποψηφιότητα, αν οι κάτοικοι της Μυτιλήνης κερδίσουν, τα 930.000 δολ. που συνοδεύουν το βραβείο θα πάνε στα ελληνικά νοσοκομεία.

Η ζωή στο λιμάνι της Σκάλας Συκαμνιάς άρχισε να επανέρχεται στους φυσιολογικούς της ρυθμούς μετά την σύναψη της συμφωνίας με την Τουρκία και την ΕΕ και έτσι μειώθηκαν κατά πολύ οι ροές. «Η ακτή ήταν κάποτε καλυμμένη από πορτοκαλί σωσίβια και απομεινάρια από σκάφη, τα οποία έχουν πια απομακρυνθεί. Ωστόσο, οι ψαράδες της περιοχής παραμένουν σε επιφυλακή για λέμβους με πρόσφυγες», όπως λέει ο κ. Βαλαμιός.

Ένα όμορφο και ήσυχο χωριό όπως τα περισσότερα του Κάμπου, αλλά χωρίς νεαρές γυναίκες, με πέντε ανύπαντρους νέους και λίγα μικρά παιδιά!.

Βρίσκεται στην καρδιά του Ηλειακού Κάμπου αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που ονομάζεται Καρδιακαύτι. Ένας όμορφος νέος από την περιοχή, πριν από πολλά-πολλά χρόνια, είχε ερωτευτεί την Λυγιά, μια όμορφη κοπέλα που ζούσε λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα. Ο πατέρας της δεν τον ήθελε για γαμπρό και η Λυγιά παντρεύτηκε-παρά τη θέλησή της- άλλον… Ερωτοχτυπημένος ο όμορφος νεαρός, με «καμένη καρδιά» και το Καρδιακαύτι έμεινε στην ιστορία, που μάλλον σήμερα στον τομέα αυτόν η μοίρα, του παίζει…παιχνίδια.

Χωρίς νεαρές γυναίκες

Ένα όμορφο και ήσυχο χωριό όπως τα περισσότερα του Κάμπου, αλλά χωρίς νεαρές γυναίκες, με πέντε ανύπαντρους νέους και λίγα μικρά παιδιά!. Αυτή είναι η ανθρωπογεωγραφία του χωριού, που την δεκαετία του 60 έσφυζε από ζωή. Τότε υπήρχαν τουλάχιστον 120 μικρά παιδιά που έδιναν ζωή στο χωριό. Την δεκαετία του 70 πολλοί από τους κατοίκους του χωριού ξενιτεύτηκαν και στην ξενιτειά μεγαλούργησαν. Σήμερα το χωριό έχει περίπου 300 μόνιμους κατοίκους στην μεγάλη τους πλειονότητα ηλικιωμένοι.

Ενωμένοι και αγαπημένοι

Με όσους μιλήσαμε εκείνο που μας είπαν είναι ότι στο χωριό όλοι είναι αγαπημένοι και ενωμένοι και ότι «ο ένας βοηθά τον άλλον». Ευλογία για τον τόπο. Και ο πρώτος που μας το είπε ήταν ο Διονύσης Μαρίνος, ο πρόεδρος της Ένωσης Αγελαδοτρόφων Ηλείας και ένας εκ των συνιδιοκτητών της πρότυπης γαλακτοκομικής μονάδας Φάρμα Ηλείας. Μια επιχείρηση που απασχολεί προσωπικό από το Καρδιακαύτι, αφού οι αδελφοί Μαρίνου είναι γέννημα θρέμμα της του χωριού.

Χωριό ήσυχο, καθαρό, χωρίς πρόβλημα υδροδότησης, με έναν πρόεδρο, τον Πέτρο Λουκόπουλο, που σχεδόν κάθε μέρα κάνει «περιοδεία» με το μηχανάκι του στο χωριό για να εντοπίσει προβλήματα και να δώσει λύσεις. Μιλά με όλους τους κατοίκους, ακούει τα προβλήματά τους και όσα πρέπει να προωθεί στον Δήμο Πηνειού με τις υπηρεσίες του οποίου υπάρχει άριστη συνεργασία.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε στην Ελλάδα το βράδυ της 16ης Αυγούστου και έτυχε αποθεωτικής υποδοχής από πολιτικούς του φίλους και χιλιάδες λαού στο αεροδρόμιο του Ελληνικού

Στις 3 του Σεπτέμβρη του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοινώνει την ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, μιας πολιτικής παράταξης που θα κυριαρχήσει πολιτικά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.

Η πτώση της Χούντας στις 24 Ιουλίου 1974, βρήκε τον Ανδρέα Παπανδρέου, 55 χρονών τότε, εξόριστο στον Καναδά. Ο ίδιος δεν έσπευσε να έλθει αμέσως στην Αθήνα, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά παρέτεινε την παραμονή του στο εξωτερικό με προτροπή των πολιτικών του φίλων, καθώς υπήρχαν φόβοι για τη ζωή του στο ρευστό πολιτικό τοπίο των πρώτων ημερών της μεταπολίτευσης, την οποία είχε χαρακτηρίσει απλά «αλλαγή φρουράς του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα».

Στα τέλη Ιουλίου διέψευσε τις πληροφορίες για την ίδρυση κόμματος, καθώς πίστευε ότι η δημοκρατία δεν είχε αποκατασταθεί και ότι αν τελικά πραγματοποιηθούν εκλογές αυτές θα είναι νόθες και διαβλητές. Στελέχη της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου και ιδιαίτερα ο Γιάννης Αλευράς θα τον πείσουν τελικά ότι στην Ελλάδα συντελούνται ουσιαστικές πολιτικές μεταβολές και ότι πλατιές λαϊκές μάζες περιμένουν ανυπόμονα την επιστροφή του στην Ελλάδα και την κάθοδό του στην πολιτική.

Στις αρχές Αυγούστου ο Ανδρέας παίρνει την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα και να ηγηθεί κόμματος, όχι της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου, όπως περίμεναν πολλοί, αλλά μιας νέας πιο ριζοσπαστικής πολιτικής παράταξης, με σοσιαλιστικό προσανατολισμό. Στις 6 Αυγούστου συγκαλεί στο Βίντερτουρ της Ελβετίας για πρώτη και τελευταία φορά το εθνικό συμβούλιο του Πανελληνίου Απελευθερωτικού Κινήματος (ΠΑΚ), μιας αντιστασιακής οργάνωσης, που είχε ιδρύσει κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και διακήρυττε όχι μόνο την πτώση της χούντας, αλλά και «την αποδέσμευση της χώρας από την ξένη εξάρτηση» και «την πραγματοποίηση ριζικών αλλαγών, με τελικό στόχο το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας».

Στη συνδιάσκεψη συμμετείχαν γύρω στα 80 άτομα, τα οποία την επομένη αποφάσισαν τη διάλυση του ΠΑΚ και τη μετεξέλιξή του σε σοσιαλιστικό κόμμα, που να βασίζεται στις διακηρυγμένες αρχές του Πανελληνίου Απελευθερωτικού Κινήματος. Παράλληλα, μια άλλη επιτροπή επιφορτιζόταν με τη συγγραφή ενός σχεδίου «διακήρυξης αρχών« του νέου πολιτικού σχηματισμού.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε στην Ελλάδα το βράδυ της 16ης Αυγούστου και έτυχε αποθεωτικής υποδοχής από πολιτικούς του φίλους και χιλιάδες λαού στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και κατά μήκος της διαδρομής προς το Καστρί. Το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα ήταν «ΝΑΤΟ, ΣΙΑ, προδοσία!». Μαζί του από το αεροπλάνο βγήκαν η σύζυγός του Μαργαρίτα, ο γιος του Γιώργος, ο Κίμων Κουλούρης, η Αγγέλα Κοκκόλα και ο Μιχάλης Ζιάγκας.

Ένα από τα πρώτα προβλήματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ήταν η επιμονή πολλών επιφανών κεντρώων πολιτικών να ηγηθεί της Ένωσης Κέντρου με ανανεωμένη φυσιογνωμία. Υπέρ αυτής της λύσης ήταν, μεταξύ άλλων, ο προδικτατορικός διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αντώνης Λιβάνης, ο Γιάννης Αλευράς και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος. Ο Ανδρέας δεν φαίνεται να πήρε σοβαρά την προοπτική αυτή και συζητούσε μαζί τους για χάρη της συζήτησης. Ήταν αποφασισμένος να ηγηθεί ενός νέου κόμματος κι εκεί κατευθύνονταν οι ουσιαστικές συζητήσεις με τους στενούς του συνεργάτες.

Κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας της ιδρυτικής διακήρυξης του νέου πολιτικού σχηματισμού τέθηκε και το ζήτημα της ονομασίας. Ο Ανδρέας πρότεινε το «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα για την Αναγέννηση της Ελλάδας», αλλά ο όρος «αναγέννηση» θα θεωρηθεί από τους περισσότερους συνομιλητές του απαρχαιωμένος, ενώ άλλοι θα πουν ότι μοιάζει με σύνθημα της χούντας. Τελικά, θα εγκαταλειφθεί και θα επιλεγεί η ονομασία «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα». Η πρόταση του Αντώνη Λιβάνη για αντικατάσταση του «σοσιαλιστικό» με τη λέξη «δημοκρατικό» επίσης απορρίφθηκε. Στο δίλημμα «κόμμα» ή «κίνημα» επικράτησε εύκολα το δεύτερο για να τονίζει τον αντιγραφειοκρατικό χαρακτήρα του νέου πολιτικού σχηματισμού. Το σήμα που τελικά υιοθετήθηκε, ήταν ένας πράσινος ανατέλλων ήλιος, εμπνευσμένο από μια μικρή τροτσκιστική ομάδα.

Η επίσημη παρουσίαση του νέου κόμματος έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου 1974 στο ξενοδοχείο «Κινγκ Πάλας» της Αθήνας, παρουσία 150 ατόμων, που αποτέλεσαν τον ιδρυτικό του πυρήνα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εμφανίστηκε καθυστερημένος στην αίθουσα της εκδήλωσης, φορώντας άσπρο πουκάμισο και φαρδιά δερμάτινη ζώνη. Διάβασε ολόκληρη τη «διακήρυξη αρχών» και στη συνέχεια τη μοίρασε στους παριστάμενους δημοσιογράφους, τυπωμένη σ’ ένα μικρό πράσινο βιβλιαράκι.

Το κεντρικό σύνθημα που αναφέρεται στη διακήρυξη και καθορίζει τις αρχές του νέου κόμματος, ήταν το τετράπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση – Δημοκρατία». Όπως τόνισε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο «βασικός κυριαρχικός στόχος του κινήματος είναι η δημιουργία μιας πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας.

Το Π.Σ.Κ, όπως το έγραφαν τις πρώτες μέρες οι εφημερίδες, ήταν γεγονός. Το αρκτικόλεξο ΠΑΣΟΚ, που θα επικρατήσει τελικά, θα το επιβάλλει μέσα από τις σελίδες του «Βήματος» ο πολιτικός συντάκτης Σταύρος Ψυχάρης.

Σύμφωνα με το υπό έκδοση βιβλίο «The Good Son» του Christopher Andersen

«Ο καλός γιος» τιτλοφορείται το υπό έκδοση βιβλίο του συγγραφέα Christopher Andersen, που αναφέρεται στον John F. Kennedy Junior, αλλά και στην «μητέρα που αγάπησε», τη μητέρα του, Τζάκι Κένεντι Ωνάση. Ο συγγραφέας δεν μπόρεσε να μην αναφερθεί στη θυελλώδη σχέση της Τζάκι Ο” και του Έλληνα κροίσου Αριστοτέλη Ωνάση.

Ο ίδιος ο συγγραφέας δημοσίευσε ένα εκτενές απόσπασμα του βιβλίου του, αποκαλύπτοντας άγνωστες λεπτομέρειες και σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα του Έλληνα μεγιστάνα τον οποίο η οικογένεια Ωνάση χαρακτήριζε «ευρωσκουπίδι (eurotrash)».

Μετά τη δολοφονία του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών John F. Kennedy, η χήρα που άφησε πίσω του, η γνωστή Τζάκι, είχε πολλούς μνηστήρες, δύο όμως ήταν εκείνοι που άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους πάνω της: Ο αδελφός του δολοφονηθέντος προέδρου, Robert (Bobby) Kennedy, και ο Έλληνας μεγιστάνας Αριστοτέλης Ωνάσης, σύμφωνα με όσα αναφέρει στο βιβλίο του ο συγγραφέας Κρίστοφερ Άντερσεν.

Όταν πέθανε και ο Bobby Kennedy, ο Αριστοτέλης Ωνάσης δεν έχασε χρόνο και έκανε αμέσως την κινησή του: Πέντα λεπτά μετά την ανακοίνωση του θανάτου του, ο Έλληνας μεγιστάνας τηλεφώνησε στο στενό του φίλο, Κώστα Γκράτσο, στην Αθήνα και του είπε: «Είναι απαλλαγμένη από τους Κένεντι. Ο τελευταίος κρίκος έσπασε». Ο Γκράτσος δεν εξεπλάγη από την αντίδραση του φίλου του.

Στο μεταξύ, στο βιβλίο περιγράφεται πως ο Ωνάσης απατούσε την Τζάκι Ο” με την «ντίβα της Όπερας» Μαρία Κάλλας από την αρχή του γάμου τους και πως δεν έπαψε ποτέ να την επισκέπτεται, αν και οι δυο τους είχαν χωρίσει πριν παντρευτεί τη διάσημη χήρα του Κένεντι.

Όπως, επιπλέον, αναφέρεται στο βιβλίο, ο Ωνάσης δεν έκρυβε την παράλληλη σχέση του με τις δύο γυναίκες, ταπεινώνοντας άνευ προηγουμένου την Τζάκι στον κοινωνικό της περίγυρο που δεν μπόρεσε ποτέ να τον αποδεχτεί. «Πη@@ω την Μαρία Κάλλας, πη@@ω την Τζάκι Κένεντι και είμαι γ@@ω τους πλούσιους», ήταν τα τρία πράγματα που όλοι οι Αμερικανοί ήξεραν για τον Ωνάση, σύμφωνα με όσα γράφονται στο υπό έκδοση βιβλίο.

Στο τέλος, δεν είχε αυταπάτες για το πώς τον αντιμετώπιζε ο κύκλος της συζύγου του: «Μισούν τα ελληνικά… κότσια μου» φέρεται να έλεγε ο ίδιος, σύμφωνα με τον Γκράτσο.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων μετά το γάμο του Αριστοτέλη Ωνάση με την Τζάκι, η ίδια έμεινε μόνη στο Σκορπιό, ενώ ο Αρίστος πηγαινοερχόταν Αθήνα-Παρίσι. Ένα αίσθημα εγκατάλειψης την κυρίευε και αποφάσισε να γράψει μία εγκάρδια επιστολή στον Roswell Gilpatric, αναπληρωτή υπουργό Άμυνας όσο ο John F. Kennedy ήταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα φέρεται να του έγραψε: «Αγαπητέ Ros, θα σου το έλεγα πριν φύγω, αλλά όλα έγιναν πολύ πιο γρήγορα από ό,τι είχα σχεδιάσει. Είδα κάπου αυτό που είπες για εμένα (αναφερόμενη προφανώς στο γάμο της) και με άγγιξαν. Ελπίζω να γνωρίζεις όλα όσα σήμαινες, σημαίνεις και πάντα θα σημαίνεις για εμένα. Με την αγάπη μου, Τζάκι».

Ο Ωνάσης φαίνεται πως κάπως αντιλήφθηκε για την επιστολή της Τζάκι και επέστρεψε στον Σκορπιό για να περάσουν τρεις εβδομάδες ευτυχίας. Κολύμπησαν, γέλασαν, έκαναν περιπάτους και ιππασία σε όλο το νησί και έζησαν ένα μοναδικό μήνα του μέλιτος.

Έχοντας την Τζάκι ικανοποιημένη, ο Ωνάσης άρχισε να βομβαρδίζει ξανά την Κάλλας με τριαντάφυλλα και τηλεφωνήματα. Όταν εμφανίστηκε έξω από το διαμέρισμα της μοναδικής ντίβας στο Παρίσι και απείλησε να συντρίψει τη Mercedes του μέσα στην μπροστινή πόρτα του σπιτιού της, εκείνη τελικά λύγισε. Ξεκίνησαν τα μεταξύ τους διακριτικά δείπνα σε εστιατόρια και το ζευγάρι αναζωπύρωσε τον έρωτά του.

Έτσι άρχισαν να συναντώνται και πάλι συστηματικά, σύμφωνα με το σοφέρ του Ωνάση Jacinto Rosa. «Συναντιόνταν μέχρι και ένα μήνα πριν από το θάνατό του. Αλήθεια είναι ότι η Μαρία Κάλλας ήταν η μοναδική αληθινή αγάπη στη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση. Ήταν η πραγματική σύζυγός του, ακόμα κι αν δεν παντρεύτηκαν ποτέ».

Ωστόσο, ο Ωνάσης φαινόταν να ενδιαφέρεται να αναπτύξει μία σχέση πατέρα-γιου ανάμεσα σε αυτόν και το γιο της Τζάκι, John F. Kennedy Junior, ο οποίος σκοτώθηκε τον Ιούλιο του 1999 σε αεροπορικό δυστύχημα. Μάλιστα ένα χαρακτηριστικό περιστατικό είναι όταν η Τζάκι είδε τον Ωνάση να ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του γιου της John. «Τι του είπες;» ρώτησε τον Ωνάση. «Του διδάσκω πώς να είναι ένας επιτυχημένος άνδρας» απάντησε ο Έλληνας μεγιστάνας.

Αν και οι ρωγμές στη σχέση Ωνάση-Τζάκι είχαν ήδη αρχίσει να είναι ορατές, η αδιακρισία του Έλληνα κροίσου σηματοδότησε την αρχή του τέλους για το γάμο τους.

Το Φεβρουάριο του 1970, πέντε από τις εξαιρετικά προσωπικές επιστολές που είχε γράψει η Τζάκι στον Roswell Gilpatric – τέσσερις γραπτές ενώ ήταν παντρεμένη με τον Jack, καθώς και η επιστολή που γράφτηκε κατά τις πρώτες μέρες της παραμονής της στο Σκορπιό, έπεσαν στα χέρια του Charles Hamilton που φρόντισε να μην μείνουν στο συρτάρι του.

Τον Ωνάση δεν τον πείραζε να παρουσιάζεται ως ένας άξεστος, κρετίνος, βρώμικος γέρος, ή ακόμα και ως απατεώνας γράφει στο βιβλίο του «The Good Son» ο Christopher Andersen. Αλλά το να ταπεινώνεται στο διεθνές κοινό από μία γυναίκα που μόλις είχε ξοδέψει 60.000 -δικά του- δολάρια (περίπου 500.000 δολάρια σήμερα) σε διακόσια ζευγάρια παπούτσια – ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για τον ανδρισμό του. Ως αντίποινα, στις 21 Μαΐου 1970, ο Ωνάσης δειπνεί ανοιχτά με την Κάλλας σε εστιατόριο του Παρισιού- και κάνει τα πάντα ώστε να απαθανατίσουν οι φωτογράφοι τη στιγμή. Το πρωί της 22ας Μαΐου, η Τζάκι τηλεφώνησε στον Ωνάση καθώς η είδηση ήταν πρώτη σε όλα τα μέσα. Την επόμενη νύχτα, ο Ωνάσης ήταν καθισμένος ακριβώς στο ίδιο εστιατόριο, μόνο που δίπλα του αντί για την Κάλλας, καθόταν η Τζάκι. Στο ίδιο τραπέζι που μοιράστηκε με την Κάλλας μόλις 24 ώρες πριν.

Τρεις ημέρες αργότερα, η Τζάκι βρέθηκε στην Αθήνα ξοδεύοντας χιλιάδες δολάρια για χειροποίητα υφαντά χαλιά όταν σταμάτησε για να πιεί ένα ούζο. Εκεί την εντόπισε ένας δημοσιογράφος και τη ρώτησε αν οι φήμες της ερωτικής ιστορίας Ωνάση-Κάλλας ευσταθούν. «Θεέ μου, τι άλλο θα σκεφτείτε;» του απάντησε η Τζάκι.

Εν αγνοία της Τζάκι Ωνάση, εκείνες τις ώρες η Κάλλας εισήχθη σε νοσοκομείο του Παρισιού καθώς μετά την έξοδο Ωνάση-Τζάκι στο ίδιο εστιατόριο λίγο μετά από εκείνη με τον άντρα της ζωής της, κατανάλωσε μεγάλη ποσότητα υπνωτικών χαπιών με σκοπό να αυτοκτονήσει. Η ντίβα επέζησε, και σύντομα βρέθηκε και πάλι στο πλευρό του Ωνάση.

Τον Νοέμβριο του 1972, δέκα φωτογράφοι γλίστρησαν στα ύδατα του Σκορπιού απαθανατίζοντας την Τζάκι σε απίστευτες πόζες. Όλο το σκηνικό -σύμφωνα με τον Christopher Andersen- οργανώθηκε από τον Ωνάση που προμήθεσε τους παπαράτσι με χάρτες του Σκορπιού, δίνοντάς τους ακόμη και τις ώρες που η σύζυγός του πήγαινε για μπάνιο… Δεκάδες φωτογραφίες της Τζάκι -γυμνές- κατέκλυσαν τις σελίδες του ιταλικού περιοδικού Playmen. Το κακοσχεδιασμένο σχέδιο του Ωνάση δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα αφού έφερε τα παιδιά της Τζάκι, John και Caroline, σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Τα πειράγματα από τους συμμαθητές του John στο σχολείο δεν είχαν τέλος.

Η Τζάκι αγνοούσε ότι πίσω από αυτό το φιάσκο κρυβόταν ο σύζυγός της. Μάλιστα, απαίτησε από τον Ωνάση να μηνύσει τους παπαράτσι. Ο Ωνάσης, αντ” αυτού πήγε στο δικηγόρο του να ζητήσει διαζύγιο από την Τζάκι, συμφωνόντας να της δώσει και 1.000.000 δολάρια περισσότερα από όσα έλεγε το προγαμιαίο τους συμβόλαιο. «Αυτό είναι όλα όσα η χήρα παίρνει», είπε. «Ούτε μια δεκάρα παραπάνω».

Είναι μόλις 35 ετών και κατάφερε να μπει στο περιοδικό Lui, τη γαλλική version του Playboy, που έχει κοσμήσει στο εξώφυλλό του την Kate Moss και την Adele Exarchopoulos

Αυτές τις μέρες, αν μπει κανείς στο site του γαλλικού περιοδικού Lui, θα δει να φιγουράρει στην κεντρική σελίδα το όνομα του Κωστή Φωκά, με τον παιχνιδιάρικο τίτλο «Ο Κωστής και τα κορίτσια».

Ο Έλληνας φωτογράφος, γεννημένος στην Αθήνα και πλέον κάτοικος Λονδίνου, αλλά και Χανίων (ζει μεταξύ Λονδίνου και Κρήτης), έχει καταφέρει μέσα σε δύο χρόνια να μπει σε όλα τα περιοδικά που αναδεικνύουν τους πιο «hot» φωτογράφους της «avant garde» φωτογραφίας.

Οι εικόνες του Κωστή Φωκά είναι μια μείξη φωτογραφίας μόδας, γυμνού, αλλά και εικαστικού πορτραίτου και έχουν αφήσει άναυδο το διεθνή Τύπο, που του έχει κάνει εκτενή αφιερώματα.

Το γερμανικό VICE, το Doppelstand, το Freeyork, το Vangardist Magazine, το Undertheline Magazine, το Artisan Magazine, το Juxtapoz Magazine και άλλα δεκάδες έντυπα και sites ανά τον κόσμο, «υποκλίνονται» στη φωτογραφική δουλειά του.

Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει τον Κωστή Φωκά να ξεχωρίζει; Το γεγονός ότι φωτογραφίζει γυμνά σώματα χωρίς τα κεφάλια τους. Απελευθερωμένα από την ταυτότητά τους, ενίοτε κωμικά και αφύσικα και, πολλές φορές, πολύ σέξι κορμιά, που μαγνητίζουν το βλέμμα, είναι οι πρωταγωνιστές αυτών των ιδιότυπων πορτρέτων. Γυναίκες αλλά και άνδρες, φίλοι του και γνωστοί που δέχονται να ξεχάσουν ταμπού και ανασφάλειες καθώς ανώνυμα ποζάρουν σε μια σειρά από φωτογραφίες που είναι τρομερά σέξι αλλά καθόλου πρόστυχες. Αποτελούν ύμνο στο σώμα με έναν ανθρώπινο και ευφάνταστο τρόπο. Τα κορμιά αυτά φαίνεται να μην χρειάζονται πρόσωπα, καθώς καταφέρνουν να είναι τόσο εκφραστικά μέσα από το φακό του Φωκά.

Όπως δηλώνει ο ίδιος στο περιοδικό: «Θέμα μου είναι το ανθρώπινο σώμα. Είναι μεγάλη έμπνευση! Το χιούμορ είναι επίσης κάτι πολύ σημαντικό για μένα, οπότε πάντα προσπαθώ να το προσθέσω στο έργο μου. Μινιμαλισμός, φωτεινά χρώματα, περίεργα αντικείμενα, το φύλο, τον ερωτισμό, το σεξουαλικό παράδοξο, αυτό είναι που μου αρέσει να δουλεύω… μέχρι τώρα τουλάχιστον».

Ο Φωκάς, έχει σπουδάσει στην Αθήνα και έχει στο παρελθόν συνεργαστεί με πολλά ελληνικά περιοδικά. Μετά την κρίση αποφάσισε να ασχοληθεί με μια άλλη τύπου φωτογραφία, μια μείξη μόδας, πορτραίτου και… εικαστικού κολάζ και έχει δώσει μια νέα ώθηση στη σύγχρονη ελληνική φωτογραφία -σέξι, μα διόλου χυδαία.

Ένας Έλληνας Terry Richardson, αλλά με περισσότερο χιούμορ και λιγότερη… γλίτσα, όπως τον έχουν χαρακτηρίσει κριτικοί του εξωτερικού, ο Φωκάς διαγράφει μια λαμπρή πορεία είτε βρίσκεται σε στούντιο του Λονδίνου είτε στα κρητικά Λευκά Όρη, ή σε παραλίες του νομού Χανιών, όπου φωτογραφίζει πάρα πολλά γυναικεία και ανδρικά σώματα σε περίεργες πόζες, περιβάλλοντα και σε περίεργα set ups.

Άλλωστε, η πρωτοπορία είναι ελληνική λέξη!

10 φωτογραφίες που θα επαναφέρουν την πίστη σου στην ανθρωπότητα

Οι άνθρωποι είναι ικανοί για απίστευτες πράξεις σκληρότητας, αλλά και για απίστευτη αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Οι δέκα φωτογραφίες που ακολουθούν επαναφέρουν την πίστη μας στην ανθρωπότητα.

Το σημείωμα που έδωσε ένας άντρας στη γκαρσόνα του καφέ, όταν άκουσε ότι κάποιος στο διπλανό τραπέζι μόλις διαγνώστηκε με μία σοβαρή ασθένεια και το οποίο δημοσίευσε η Huffington Post.

Οι χριστιανοί που συμμετείχαν σε πορεία για τα δικαιώματα των ομοφυλόφυλων στις ΗΠΑ ζητώντας συγνώμη για τη στάση της Εκκλησίας.

Εστιατόριο προσφέρει γεύμα στους άστεγους.

Ινδός χωρικός σώζει γατάκια από την πλημμύρα.

Ένα καθαριστήριο στο Ορεγκον προσφέρει δωρέαν καθάρισμα ρούχων σε άνεργους, που αναζητούν εργασία.

Κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στη Βραζιλία ένας αξιωματικός ζήτησε να μην υπάρξουν συγκρούσεις, όχι την ημέρα των γενεθλίων του. Οι διαδηλωτές λίγο μετά του έφεραν μία τούρτα.

Ένας άνδρας βουτά στη θάλασσα για να σώσει το σκυλάκι ενός άγνωστου.

Το κοινό σε μία συναυλία σηκώνει στα χέρια ένα άτομο με ειδικές ανάγκες.

Σημείωμα σε ένα στύλο μοιράζει θετικά συναισθήματα..

Χριστιανοί προστατεύουν Μουσουλμάνους την ώρα της προσευχής στην Αίγυπτο.

Ειδικά για λάτρεις σκύλων – Οι φωτογραφίες αυτές θα σας «φτιάξουν» τη μέρα

Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου λέει το ρητό και οι φωτογραφίες αυτές, που θα σας «φτιάξουν» τη μέρα το αποδεικνύουν. Τα υπέροχα αυτά πλάσματα είτε με την αγάπη, είτε με τις σκανταλιές τους καταφέρνουν να μας φέρουν το χαμόγελο στα χείλη.

Εάν έχετε τη χαρά να σας συντροφεύει στη ζωή ένας σκύλος ξέρετε πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάμε:

 Βιώστε μέσα από τα μάτια του Φέλιξ Μπάουμγκαρτνερ την ελεύθερη πτώση από τη στρατόσφαιρα

Η βουτιά του Φέλιξ Μπάουμγκαρτνερ από τη στρατόσφαιρα, από τα όρια δηλαδή του διαστήματος, είχε καθηλώσει όλο τον πλανήτη.

Ο επαγγελματίας των ελεύθερων πτώσεων είχε πέσει από ύψος 40.000 μέτρων, ξεπερνώντας για μικρό χρονικό διάστημα την ταχύτητα του ήχου.

Η Red Bull Stratos, που είχε χρηματοδοτήσει το παράτολμο εγχείρημα, προσφέρει στους υπόλοιπους… λιγότερο θαρραλέους θνητούς τη δυνατότητα να βιώσουν τη θεαματική βουτιά, χάρη στην κάμερα που είχε τοποθετηθεί στο κράνος του Μπάουμγκαρντνερ και η οποία κατέγραψε την πτώση όπως την έβλεπε εκείνος.

Από το ύψος των 40.000 μέτρων, η καμπυλότητα της Γης διακρίνεται τόσο ξεκάθαρα, που ο Μπαουμγκάρτνερ μοιάζει να πηδά από το διάστημα.

Ο ίδιος είχε πει ότι για περίπου 35 δευτερόλεπτα ένιωθε σαν να αιωρούνταν στο διάστημα, καθώς ουσιαστικά δεν υπήρχε αέρας γύρω του, δεδομένου ότι η ατμοσφαιρική πίεση στη στρατόσφαιρα είναι πολύ μικρή.

Πηγή: koolnews.gr

[pullquote style=»border-left»]Ο μικρός Ραλφ Λίφσιτζ που γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1939 δεν φοίτησε σε σχολή μόδας. Αντίθετα μάλιστα σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων στο City College του Μανχάταν, αλλά τα παράτησε λίγο πριν από το πτυχίο του.[/pullquote][space size=»5″]

Η κλίση του όμως προς τη μόδα ήταν εμφανής από μικρή ηλικία. Τότε που παράλληλα με το γυμνάσιο δούλευε σε πολυκαταστήματα της Νέας Υόρκης και αγόραζε ακριβά κοστούμια με τα χρήματα που μάζευε.

Ο ίδιος ζούσε και ζει την εικόνα που προβάλλει.

Για χρόνια φωτογραφιζόταν με όλη την οικογένειά του. Αλλωστε ήταν ο πρώτος σχεδιαστής που πρωταγωνίστησε σε δική του διαφήμιση. Μαζί με τον φωτογράφο Μπρους Γουέμπερ κατάφερε να «χτίσει» την εικόνα που είχε οραματιστεί. Εκτός όμως από την αγάπη του για την Αμερική, αφού θεωρεί ότι είναι αποκλειστικά προϊόν της μιας και το 70% των εσόδων του προκύπτουν από τις ΗΠΑ, ο σχεδιαστής έχει αναπτύξει έντονες φιλανθρωπικές δραστηριότητες με κύρια τη δράση του για την πρόληψη ενάντια στον καρκίνο.

Ποτέ δεν έκρυψε επίσης τη μεγάλη του αγάπη για τα αυτοκίνητα. Η συλλογή του αποτελείται από ανεκτίμητα μοντέλα 16 από τα οποία, συμπεριλαμβανομένων μιας σπάνιας Bugatti 1938 Type 57SC Atlantic Coupe και μιας Alfa Romeo Mille Miglia, παρουσιάστηκαν το 2005 στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης.

Η καριέρα του ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960 σχεδιάζοντας γραβάτες για την εταιρεία Α. Rivetz & Co. Με τα σχέδιά του και ένα δάνειο 50.000 δολαρίων ίδρυσε την εταιρεία Polo Fashions το 1968, επιλέγοντας με τον μεγαλύτερο αδελφό του αυτό το όνομα για τη δύναμη, το κύρος και το στυλ στα οποία παρέπεμπε, αλλά και για να εκφράσει την αγάπη του στην ιππασία. Το 1973 θα είναι μια πολύ καλή χρονιά για αυτόν. Κάνει αίσθηση με τα ρούχα που σχεδιάζει για την ταινία «Ο υπέροχος Γκάτσμπι».

Αρκετά χρόνια αργότερα ο Ραλφ Λόρεν θα δεχθεί στις 4 Ιουνίου το πρώτο βραβείο «American Fashion Legend Award» από το Συμβούλιο Σχεδιαστών Μόδας της Αμερικής (CFDA), στην 25η ετήσια τελετή απονομής. Η διάκριση αυτή συμπίπτει με την 40ή επέτειό του στον χώρο.

«Το όραμα και η πρωτοπορία του εκφράζει την επιτομή του αμερικανικού ντιζάιν και συνεχίζει να είναι μια σταθερή αξία στη μόδα» δηλώνει εκπρόσωπος του CFDA. Αυτή θα είναι η δεύτερη τιμητική διάκριση που θα πάρει από τους συναδέλφους του, ανάμεσα σε πολλές άλλες, αφού το 1992 η Οντρεϊ Χέπμπορν, το αγαπημένο του γυναικείο πρότυπο, του απένειμε το βραβείο «Lifetime Achievement Award».

Η επιτυχία της επιχειρηματικής του δραστηριότητας όμως δεν οφείλεται στο στυλ του εμπνευστή, ούτε στην τύχη. Ο Ραλφ Λόρεν διακρίνεται για την πρωτοποριακή του σκέψη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ηλεκτρονικό κατάστημα που άνοιξε στο Διαδίκτυο το 2000 και έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς με πωλήσεις που εφέτος ξεπέρασαν τα 100 εκατ. δολάρια. Κάτι που δεν διδάχθηκε απαραίτητα κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη διοίκηση επιχειρήσεων. Αλλά και η ιδιαίτερη φροντίδα για την παρουσίαση των προϊόντων του παραμένει σταθερή τα 40 αυτά χρόνια. Στοιχεία που έχουν μέγιστη σημασία για την εταιρεία που έφθασε τα 2,65 δισ. δολάρια σε πωλήσεις.

Βασική προϋπόθεση είναι οι αρχές αυτές να εφαρμόζονται σε κάθε χώρα όπου η φίρμα δηλώνει παρουσία. Στην Ελλάδα το σήμα εμφανίστηκε το 1993 και σήμερα διαθέτει τρία καταστήματα σε Αθήνα, Κηφισιά και Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με στοιχεία της Notos Com Holdings που διαχειρίζεται αποκλειστικά τη χονδρική και λιανική πώληση των προϊόντων στη χώρα, τα αποτελέσματα του 2006 ήταν ικανοποιητικά, παρουσιάζοντας αύξηση 25% σε χονδρική και λιανική. Στόχος πλέον είναι η βελτίωση του δικτύου διανομής.