To 2004, η OXAL ήταν μια μικρή οικογενειακή βιοτεχνία. Απασχολούσε επτά υπαλλήλους και είχε κύκλο εργασιών μόλις 150.000 ευρώ.
Σήμερα, παρά την κρίση και σε πείσμα της αρνητικής συγκυρίας, έχει μετατραπεί σε μια πρότυπη βιομηχανία που απασχολεί 50 άτομα και έχει κύκλο εργασιών άνω των 2,5 εκατ. ευρώ. Θεωρείται κορυφαία ελληνική εταιρεία στην ανοδίωση του αλουμινίου, έχει συμμετάσχει σε κάποια από τα πιο εντυπωσιακά κτήρια της Ελλάδος και τα προϊόντα της έχουν ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το μυστικό της επιτυχίας είναι απλό. Όπως εξηγεί στο insider.gr ο Διευθύνων Σύμβουλος της OXAL κ. Γιώργος Παπανικολάου, η εταιρεία κατάφερε να «διαβάσει» τη συγκυρία στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, όταν η ανοδίωση κέρδιζε συνεχώς έδαφος στην κεντρική Ευρώπη. Και από τότε, επενδύει σταθερά σε μηχανήματα, ανθρώπους και τεχνογνωσία, παραμένοντας κυρίαρχη στον κλάδο της.
Όπως εξηγεί ο κ. Παπανικολάου, ο οποίος συμμετέχει στην οικογενειακή επιχείρηση εδώ και 20 χρόνια, η ανοδίωση είναι μια χημική διαδικασία που αφορά στην προστασία, αλλά και τον καλλωπισμό του αλουμινίου. Ως χημική επεξεργασία στο αλουμίνιο ξεκίνησε το 1923 στην Αμερική, και διαδόθηκε ευρέως κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ‘70.
Στην πορεία, προέκυψε και η ηλεκτροστατική βαφή, που είναι πιο διαδεδομένη στον ελληνικό χώρο, λόγω κυρίως της μεγάλης γκάμας χρωμάτων που υποστηρίζει.
«Γύρω στο 2007 με 2008 όμως, όταν ήμουν στην Ιταλία, αντιλήφθηκα ότι η μόδα αυτή γύριζε τούμπα. Δηλαδή η ανοδίωση έπαιρνε προβάδισμα έναντι της ηλεκτροστατικής βαφής, τουλάχιστον στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης» εξηγεί ο κ. Παπανικολάου. Και, ερχόμενος στην Ελλάδα, πήρε με την οικογένειά του τη μεγάλη απόφαση να αναπτύξει την επιχείρηση, που ήταν εξειδικευμένη στις ανοδιώσεις αλουμινίου ήδη από το 1980.
Έτσι, έχοντας ήδη μετακομίσει από τον Ταύρο -όπου βρίσκονταν οι πρώτες εγκαταστάσεις της εταιρείας- στον Ασπρόπυργο επένδυσαν σε χρόνο, εργασία και χρήμα με στόχο να μεγαλώσουν το μερίδιό της εταιρίας τους και αυτή να κατοχυρωθεί στο χώρο. Έχοντας δει τι συμβαίνει στο εξωτερικό, αύξησαν το προσωπικό, αλλά και την παραγωγική της δυνατότητα, κοιτάζοντας τόσο την εγχώρια όσο και τη διεθνή αγορά.
«Η χρονική συγκυρία ήταν καλή και επενδύσαμε ό,τι μπορούσαμε στην εταιρεία» εξηγεί. «Φτάσαμε από τους 6-7 υπαλλήλους στους 50 και ο κύκλος εργασιών ανέβηκε στα 2,5 εκατομμύρια από τις 150.000 το 2004».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τζίρος της OXAL γίνεται στην Ελλάδα, αλλά σε μεγάλο ποσοστό αφορά το εξωτερικό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, το 90% των πελατών είναι Έλληνες, είτε είναι η βιομηχανία του αλουμινίου, είτε μικρότεροι κατασκευαστές, αλλά και βιοτέχνες.
Μάλιστα, η OXAL έχει συμμετάσχει σε κάποια από τα πιο εντυπωσιακά κτήρια σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ αυτή τη στιγμή ανοδιώνει αλουμίνια που θα χρησιμοποιηθούν για την ανακαίνιση του Αστέρα Βουλιαγμένης, ενώ έχει συμμετάσχει στην κατασκευή και την ανακαίνιση άλλων εντυπωσιακών κτηρίων ανά την Ελλάδα, όπως αυτό της εταιρείς Αγγεμάρ (φωτό)
Όσο για το εξωτερικό, ανάμεσα στα κτήρια που βρίσκει κανείς τα προϊόντα της συμπεριλαμβάνονται τα κεντρικά γραφεία την Lego στη Δανία (φωτό κάτω). Τέλος, είχε συμμετοχή σε μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα σε πολλές χώρες εκτός Ελλάδος, όπως Abu Dhabi, Dubai και Μάλτα. Όπως εξηγεί ο κ. Παπανικολάου, η εγχώρια βιομηχανία αλουμινίου από το 2010 στράφηκε προς το εξωτερικό, πλέον έχει φοβερή εξωστρέφεια και η δουλειά της OXAL μπαίνει ως προστιθέμενη αξία στο προϊόν. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κεντρική Ευρώπη, όπου απευθύνονται οι πελάτες της εταιρείας η ανοδίωση είναι κυρίαρχη και έτσι τα προϊόντα που έχουν ανοδιωθεί από την OXAL βρίσκονται σε όλη την Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αυστραλία.
Για όλα αυτά, σύμφωνα με τον κ. Παπανικολάου, «το μυστικό της επιτυχίας είναι η τεχνογνωσία και η εξειδίκευση. Έχω καθαρή άποψη και γνώμη σε αυτό που κάνω και αυτό αποτυπώνεται στη δουλειά μου. Ο πατέρας μου κι εγώ βρισκόμαστε στον χώρο της παραγωγής τις περισσότερες ώρες της ημέρας, γιατί θέλουμε να έχουμε ιδία άποψη για την ποιότητα που παράγουμε. Δεν είμαστε οι πιο φθηνοί της αγοράς, είμαστε όμως καλοί και η αγορά γνωρίζει ότι κάνουμε και πράγματα που κανείς δεν μπορεί να κάνει».
Εξίσου κομβικό είναι το γεγονός ότι η εταιρεία επενδύει συνεχώς σε αυτό που κάνει, δίνοντας τόσο χρήματα, όσο και πολλές ώρες.
«Το 2017 κάναμε μια μεγάλη επένδυση σε μηχανήματα. Συνεχώς αναπτυσσόμαστε σε εγκαταστάσεις αλλά και σε ανθρώπινο δυναμικό. Η κερδοφορία της εταιρείας επανεπενδύεται σε ποσοστό 80%» εξηγεί.
Όσο για τους λόγους που επιμένει να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, δεν διστάζει να παραδεχθεί ότι ο βασικός λόγος είναι ψυχολογικός. «Με κρατάει περισσότερο η οικογένειά μου, παρά η δουλειά μου. Δεν μου πάει η καρδιά να φύγω, θα πρέπει να παλέψω στη γη μου. Από τη στιγμή που είμαι ικανοποιημένος, παλεύω εδώ. Βαθιά μέσα μου πιστεύω πως αν έφευγα θα κέρδιζα περισσότερα από αυτά που θα έχανα. Από την άλλη όμως, η εντοπιότητα παίζει ρόλο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Εξυπηρετούμε ελληνικές εταιρείες και δεν μπορούμε να τους εξυπηρετήσουμε από το τηλέφωνο και από το Skype. Όντας οικογενειακή επιχείρηση πιστεύουμε πολύ στην εκ του σύνεγγυς επικοινωνία».
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και ευχαριστημένος με την τρέχουσα κατάσταση: «Δεν επιτρέπεται ένας επιχειρηματίας να λειτουργεί στο επιχειρηματικό περιβάλλον που βιώνουμε τώρα. Ένα περιβάλλον γραφειοκρατικό, φορομπηχτικό και με το κέρδος να έχει φτάσει να θεωρείται κολάσιμο. Αν η εταιρία δεν είχε κέρδη, από πού θα έβρισκε πηγές χρηματοδότησης, εν μέσω κρίσης και με τις τράπεζες διστακτικές, για να αναπτυχθεί και κατά συνέπεια να αποζητήσει 40 ακόμα υπαλλήλους, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει στην μικροοικονομία μας; Παρά ταύτα εμείς επιμένουμε να επιχειρούμε εδώ, να αναπτυσσόμαστε εδώ, να επανεπενδύουμε εδώ και να ζούμε εδώ!» ξεκαθαρίζει με περισσή αγανάκτηση.