Tο δικαστικό συμβούλιο τάχθηκε με την άποψη του ανακριτή Γιώργου Ανδρεάδη και κατά της εισαγγελέως Πόπης Παπανδρέου που είχε ζητήσει την προφυλάκιση του.
Στο βούλευμα αναφέρεται:
«Προκύπτουν περιστατικά που συνιστούν την από νομοτεχνική άποψη αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των προαναφερόμενων αξιόποινων πράξεων για τις οποίες ο κατηγορούμενος απολογήθηκε και τιμωρούνται από τον νόμο με ποινές ισόβιας κάθειρξης (η κακουργηματική απάτη σε βάρος του Δημοσίου), κάθειρξης έως δέκα έτη (η άμεση συνέργεια σε κακουργηματική απιστία) και κάθειρξης δέκα έως είκοσι ετών (η νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα κατ’ επάγγελμα). Επίσης, προκύπτει ότι οι ανωτέρω αποδιδόμενες στον κατηγορούμενο αξιόποινες πράξεις ενέχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, λόγω των οποίων, θα μπορούσε να επιβληθεί σε αυτόν προσωρινή κράτηση. Ειδικότερα, προκύπτει ο στενός σύνδεσμος του κατηγορουμένου, υπό την ιδιότητά του ως επιχειρηματία με πολυετή και εκτεταμένη επιχειρηματική δραστηριότητα στην ελληνική αγορά, με παράγοντες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, ως εκ του οποίου (συνδέσμου), αυτός προέβη σε συνεργασία με το εν λόγω πιστωτικό ίδρυμα, το οποίο, κατά τον επίδικο χρόνο, είχε δημόσιο χαρακτήρα, στηριζόμενο οικονομικά σε αποταμιεύσεις μέσων Ελλήνων καταθετών και ως εκ τούτου η όποια επιχειρηματική κίνηση και δράση του (Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου) από κοινού με τον ως άνω κατηγορούμενο, είχε άμεσο αντίκτυπο στα έννομα αγαθά της ελληνικής οικονομίας ως και στην ασφάλεια των καταθέσεων του μέσου Έλληνα. Ιδιαίτερα δε το έτος 2008, όπου διενεργήθηκε η συνεργασία του κατηγορουμένου με το παραπάνω πιστωτικό ίδρυμα, οπότε και ξεκίνησε η οικονομική κρίση, που μαστίζει τη χώρα. Ωστόσο, βάσει της συγκεκριμένης κατάστασης της υγείας του κατηγορουμένου, όπως αυτή παρουσιάζεται από τα προσκομισθέντα ενώπιον του Συμβουλίου τούτου ιατρικά έγγραφα, σε συνδυασμό με την προφορική παρουσίαση και ανάπτυξη αυτής από τους συνηγόρους του, κρίνεται ότι ο εγκλεισμός του στη φυλακή θα έχει ως συνέπεια την επιδείνωση της υγείας του, με απρόβλεπτη κατάληξη».
Για το μέλος, που μειοψήφισε, όπως αναφέρεται στο βούλευμα, «η υπό κρίση διαφωνία όφειλε να λυθεί υπέρ της γνώμης της Εισαγγελέως, καθ’ όσον από τα στοιχεία που τέθηκαν υπ’ όψη του Συμβουλίου και ειδικότερα, από τα έγγραφα της δικογραφίας σε συνδυασμό με όσα εισέφεραν οι συνήγοροί του κατά την ακρόαση, που έλαβε χώρα ενώπιον του, δεν προέκυψε ότι η νόσος του εν λόγω κατηγορουμένου παρουσιάζει την μορφή και τον βαθμό σοβαρότητος, που αποκλείει την επιβολή του μέτρου της προσωρινής κράτησης εις βάρος του. Διότι, εάν συνέβαινε τούτο, ο κατηγορούμενος δεν θα εισήγετο στο ιδιωτικό θεραπευτήριο «ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ», όπου νοσηλεύετο, την 7-1-2014, όταν δηλ. εκδόθηκε από τον Ανακριτή το εις βάρος του ένταλμα σύλληψης, δοθέντος ακόμη του γεγονότος ότι εκείνος, διαμέσου των συνηγόρων του, προσκόμισε κατά τη γενομένη ακρόαση ιατρικά πιστοποιητικά ιδιωτικού θεραπευτηρίου, ιδιωτών ιατρών, όχι όμως δημοσίου θεραπευτηρίου ή ιατρών υπηρετούντων σε δημόσιο θεραπευτήριο, ο ίδιος μάλιστα πραγματοποίησε πολυήμερο, περί το τέλος Δεκεμβρίου του περασμένου έτους (2013), ταξίδι στο εξωτερικό».
Επιπλέον, σύμφωνα με τη κρίση του μειοψηφούντος δικαστή:
«Εξάλλου, ο ίδιος άνω κατηγορούμενος, για τον οποίο συντρέχουν σοβαρές και βάσιμες ενδείξεις ότι τέλεσε τις προπεριγραφείσες αξιόποινες πράξεις, προσέβαλε τα έννομα αγαθά της οικονομίας και της κοινωνίας κατά τρόπο τέτοιον, που σκιαγραφεί την προσωπικότητά του ως προσωπικότητα υπαιτίου, ο οποίος δύναται να τελέσει και νέες αξιόποινες πράξεις και δη νομιμοποίησης εγκληματικού χρήματος, της πράξης δηλ. που αποτελεί το κατάλληλο εργαλείο για την εξυπηρέτηση της όλης παράνομης δραστηριότητάς του».