Το” Τhe Arts Club”, το μέρος όπου η Tέχνη συναντά την πολυτέλεια, ανοίγει ξανά τις πόρτες του και βρίσκεται στο επίκεντρο της σύγχρονης πολιτιστικής ζωής του Λονδίνου.
Φανταστείτε να τρώτε ένα απολαυστικό γεύμα, ή να καπνίζετε ένα κουβανέζικο πούρο μιας σπάνιας συλλογής, στον ίδιο χώρο που το έκανε κάποτε ο Charles Dickens, ή o καλλιτέχνης Auguste Rodin. Στο “The Arts Club” του Λονδίνου, το οποίο προσφάτως υπεβλήθη σε μια αναζωογονητική ανακαίνιση, η παραπάνω περιγραφή γίνεται πραγματικότητα. Το Club δεν αποτελεί απλά μια members only εμπειρία, αλλά ένα καταφύγιο, όπως τονίζουν οι ίδιοι οι εκπρόσωποί του, για όσους σχετίζονται είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά με την τέχνη, τη λογοτεχνία και τις επιστήμες.
To νεοκλασικό κτήριο του “The Arts Club” στην Dove Street, στον αριθμό 40.
Ο χώρος της Brasserie
The Brasserie
Ofelia Members’ Lounge
Καταφύγιο Τεχνών
Τοποθετημένο στην καρδιά μιας από τις πιο εύπορες γειτονιές του West End του Λονδίνου και μια από τις πιο ακριβές περιοχές στον κόσμο, το “The Arts Club” στεγάζει την -ακριβή- αγάπη του για τους ανθρώπους της Τέχνης σε ένα νεοκλασικό κτήριο της Mayfair. Κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό όμως συμβαίνει στην Dove Street, στον αριθμό 40. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει, δεν είναι μόνο το εκλεκτικό και άνετο διαχρονικό του στυλ, αλλά η επί σειρά ετών βαθιά του σχέση με τον κόσμο των Τεχνών και της επιστήμης. Συγγραφείς όπως οι Wilkie Collins και Thomas Hughes, μουσικοί όπως οι Paolo Tosti, Charles Halle και Franz Liszt, καλλιτέχνες όπως οι Frederic Leighton, John Everett Millais και James McNeill Whistler, έχουν διαδραματίσει αναπόσπαστο ρόλο στην ιστορία του. Πώς άραγε καταφέρνεις να ανακαινίσεις, αλλά και να διατηρήσεις όλη αυτή την ιστορικότητα ενός χώρου, δίνοντας του όμως μια σύγχρονη πινελιά; Ο Ιταλός σχεδιαστής Giuseppe Porcelli είχε μάλλον έτοιμη την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, όταν του ανατέθηκε να ανανεώσει τους εσωτερικούς χώρους του “The Arts Club”.
Ιδρυμένο το 1863, βομβαρδισμένο από τους Ναζί και εκ νέου αναδομημένο, το “The Arts Club” διατηρεί πάντα στον πυρήνα του μια τεράστια και άκρως εντυπωσιακή συλλογή έργων τέχνης, φιλοξενώντας περιοδικές εκθέσεις, δείχνοντας παράλληλα την εκτεταμένη μόνιμη συλλογή του. Η λέσχη έχει φιλοξενήσει έργα των Frank Bowling, Shara Hughes, Yinka Shonibare, Etel Adnan, Laurie Simmons, Sanlé Sory και Sir Peter Blake. Την μόνιμη συλλογή, την οποία επιμελείται η Wedel Art, μπορεί να την θαυμάσει κανείς σε όλο το κλαμπ και το ξενοδοχείο, με έργα τέχνης των Tomas Saraceno, John Baldessari και John Stezaker, μεταξύ άλλων.
To εστιατόριο Kyubi βρίσκεται στον τρίτο όροφο του κτηρίου
Ο Porcelli αντιλαμβανόμενος αυτή την μεγάλη ιστορία τοποθέτησε στο επίκεντρο τον ανθρώπινο παράγοντα, ξεκινώντας έτσι να δημιουργήσει ένα μέρος οικείο, όπου οι άνθρωποι θέλουν να περνούν τον ελεύθερο τους χρόνο, χωρίς να αφαιρέσει κάτι από την σαγήνη που κρύβει η αποκλειστικότητα της λέσχης. Παντρεύοντας τη βικτοριανή εκκεντρικότητα με την ιταλική αίγλη, ο Porcelli επικεντρώθηκε στο να αναδείξει τις ζεστές καφέ και εμαγιέ αποχρώσεις, οι οποίες κυριαρχούν σε όλους τους χώρους, μαζί με βελούδινα έπιπλα και τις άνετες εσοχές που διαθέτουν μια σειρά από διαφορετικά μοτίβα και υφές – μαρμάρινους τοίχους, μαξιλάρια με σχέδιο τσιτάχ και ταπετσαρίες ζακάρ.
Κάθε δωμάτιο έχει δικό του χαρακτήρα, αλλά όλα συγκεντρώνουν το στοιχείο της εκλεκτικότητας. Από το νέο σαλόνι μελών “Ofelia”, το οποίο ονομάστηκε έτσι για να αποτίσει φόρο τιμής στον διάσημο πίνακα του Millais με την σαιξπηρική ηρωίδα, μέχρι την Brasserie, το Bar και το Condo Salon, όπου εκτίθεται η εκτεταμένη συλλογή του George Condo. Ο διακοσμητής επικεντρώθηκε επίσης και στο στοιχείο της φύσης, αναδιαμορφώνοντας τον καταπράσινο κήπο της λέσχης, αλλά δημιουργώντας και την ψευδαίσθηση ότι η φύση τρυπώνει και στο εσωτερικό του κτιρίου, μέσω μιας custom made ταπετσαρίας που απεικονίζει ένα δάσος. Πολύ έντονα προβάλουν τα στοιχεία μιας chinoiserie αισθητικής (εμπνευσμένης από τον 18ο αιώνα) και μιας βικτοριανής υπερβολής σε συνδυασμό με την ιταλική αίγλη.
Lanserhof, η πιο prive κλινική ευεξίας του Λονδίνου
Ονειρική διαμονή και ευεξία
Μια παρόμοια αισθητική ακολουθήθηκε και στον χώρο του ξενοδοχείου του “The Arts Club”, το οποίο στεγάζεται ακριβώς πάνω από τους δυο ορόφους της λέσχης και προσφέρει μια μαγευτική θέα του καταπράσινου Mayfair. Δεκαέξι πολυτελείς, άνετες σουίτες με κομψά έπιπλα σε art deco ύφος, και παροχές όπως 24ωρο butler service και πρόσβαση στην “Lanserhof”, την πιο ιδιωτική κλινική ευεξίας του Λονδίνου, η οποία προσφέρει έναν γαλήνιο χώρο με καινοτόμες πρακτικές και προσεγγίσεις γύρω από την υγεία, τη φυσική κατάσταση και τη ζωτικότητα.
Ωστόσο, δεν είναι τελικά τόσο εύκολο να μπει κανείς σε αυτό το κλαμπ, το οποίο διατηρεί την «μόνο για μέλη» πολιτική του. Δυστυχώς δεν αρκεί απλά μια βόλτα στο Mayfair, αλλά ούτε οι 2.500 αγγλικές λίρες που είναι το αντίτιμο της συνδρομής. Για να γίνει κάποιος μέλος, σε μια λέσχη που μέχρι πρότινος o κύριος υποστηρικτής ήταν ο Πρίγκιπας Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου και πρόεδρος ο καλλιτέχνης της Pop Art, Sir Peter Blake, χρειάζονται πολλά περισσότερα.
Oscuro Cigar Lounge
Μια συλλογή από ιδιαίτερα κρασιά και κουβανέζικα πούρα προσφέρεται στα μέλη του Arts Club
Συγκεκριμένος ενδυματολογικός κώδικας, όχι παιδιά ή νέοι κάτω των 21 ετών, απαγόρευση χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή υπερβολική πόση αλκοόλ και φυσικά η έγκριση ενός πολυμελούς συμβουλίου, το οποίο εξετάζει ενδελεχώς την ζωή κάθε υποψήφιου μέλους. Ακόμα, στην αίθουσα Oscuro, η οποία είναι εμπνευσμένη από την κουβανέζικη παράδοση της καπνοποιίας και προσφέρει μια μεγάλη συλλογή πούρων, σπάνιων ποικιλιών ουίσκι και εκλεκτών κρασιών και αποσταγμάτων στους επισκέπτες της, τα κινητά τηλέφωνα είναι τελείως απαγορευμένα. Σε πολλούς από τους χώρους οι κανόνες είναι εξαιρετικά πολύπλοκοι και συγκεκριμένοι, χωρίς να αφήνουν περιθώρια ανυπακοής.
Ωστόσο, το να είναι κάποιος μέλος του prive αυτού Club, πέρα από τις ενδιαφέρουσες γνωριμίες και εκδηλώσεις στις οποίες μπορεί να παρευρεθεί, τον κάνει να απολαμβάνει μια μεγάλη λίστα αποκλειστικών πλεονεκτημάτων. Ποια είναι αυτά; Δυστυχώς δεν μπορούμε να σας πούμε, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα είναι τόσο εκλεκτικά όσο και η ίδια η αισθητική του.