Στη χρηματιστηριακή πιάτσα της Αθήνας κυκλοφορεί τελευταία η ατάκα του Αντρέ Κοστολάνι…..
*Του Αντώνη Τάντουλου
Αν αποτανθεί κάνεις σε ειδικούς των αγορών και των παραγώγων προκειμένου να καταλάβει τι ακριβώς είναι τα «warrants» το πιθανότερο που θα συμβεί είναι να μπερδευτεί ακόμη περισσότερο. Κυρίως ως προς το πώς μπορεί να υπολογιστεί η θεωρητική τιμή του συγκεκριμένου προϊόντος που παρεμπιπτόντως συναντάται ελάχιστα στις αγορές. Για τον λόγο αυτό άλλωστε στην χρηματιστηριακή πιάτσα της Αθήνας κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες ευρέως η ατάκα του Αντρέ Κοστολάνι ο όποιος συνήθιζε να λέει πως «ότι δεν μπορείς να καταλάβεις στο Χρηματιστήριο συνήθως κρύβει απάτη».
Βέβαια κάνεις δεν υποστηρίζει πως υπάρχει κάτι το μεμπτό στον τρόπο που δομηθήκαν τα warrants (αν και ο όρος «δομημένο» δημιουργεί κάποιους συνειρμούς από το παρελθόν), ούτε πως οι όποιες εναλλακτικές λύσεις δεν θα ήταν εξίσου πολύπλοκες και δυσνόητες.
Από την άλλη μεριά όμως υπάρχουν και ορισμένοι που διαθέτοντας μια κάποια μεγαλύτερη εμπειρία από διεθνείς αγορές και έχουν κάνει τον κόπο να μελετήσουν την Mifid, δηλαδή τον Ευρωπαϊκό νόμο για την λειτουργία των χρηματιστηρίων, επιμένουν πως βάση της οδηγίας προϊόντα όπως τα warrants δεν πρέπει να τα χειρίζονται επενδυτές πάρα μονό πιστοποιημένοι επαγγελματίες.
Και τούτο όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά πολύ απλά γιατί διαδικασίες όπως για παράδειγμα η πραγματική αποτίμηση και με αλλά λόγια το να γνωρίζει πραγματικά ο επενδυτής τι αγοράζει και αν η τιμή που το κάνει είναι εναρμονισμένη σύμφωνα με την αποτίμηση που δίνει η αγορά, με την εσωτερική αξία του κάθε warrant.
Έτσι ο νομοθέτης φροντίζοντας να προστατεύει τους αδαείς απαγορεύει την ενασχόληση τους με το «σπορ» ή για την ακρίβεια καθιστά 100% υπεύθυνους τους χρηματιστές στην περίπτωση που εκείνοι δεν προστατεύσουν τους πελάτες τους.
Όσον αφορά την σχετική γνωμοδότηση που φρόντισαν να εκδώσουν οι εγχώριοι εποπτικοί μηχανισμοί σύμφωνα με την οποία τα Ελληνικά warrants δεν εμπίπτουν στους παραπάνω περιορισμούς χρήσης, πρέπει να πούμε πως υπάρχουν εντονότατες ενστάσεις και προβληματισμός.
Και μάλιστα μετά την εικόνα που επέδειξε το δικαίωμα της Εθνικής κατά τις ημέρες της διαπραγμάτευσής του, ο προβληματισμός γίνεται ακόμη μεγαλύτερος δεδομένου πως φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι επενδυτές αδυνατούν να καταλάβουν την αξία που εμπεριέχουν τα warrants. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ο μηδενισμός του δικαιώματος της ΕΤΕ την τελευταία μέρα αλλά και οι ενδιάμεσες αποτιμήσεις που διαμόρφωσε μεταξύ των 0,2 και 0,3 ευρώ.
Πάντως και αν αυτό μπορεί να βοηθήσει, τα warrants δεν είναι τίποτα περισσότερο από παράγωγα προϊόντα μελλοντικής εκπλήρωσης. Ειδικότερα πρόκειται για Δικαίωμα Αγοράς με συγκεκριμένο price strike (τιμή εξάσκησης) που αυξάνεται με ορισμένο ποσοστό για κάθε επόμενο warrant που παίρνει σειρά προτεραιότητα μετά την ωρίμανση του προηγούμενου. Αν η τιμή εξάσκησης είναι υψηλότερη από την τρέχουσα τιμή της μετοχής στην spot αγορά τότε το warrant θεωρείται «into the money» και έχει μεγαλύτερη αξία στην συνείδηση της αγοράς, ενώ αν η τιμή εξάσκησης είναι χαμηλότερη από την τιμή της μετοχής στην spot αφορά τότε θεωρείται «out off the money» και χαρακτηρίζεται λιγότερο ελκυστικό.
Πάντως, οι παίκτες συχνά έχουν διαφορετική άποψη και συνηθίζουν να ποντάρουν σε μετοχές ή προϊόντα που έχουν «θολή» αξία μια και οι συνθήκες εννοούν τον τζόγο. Και στο Ελληνικό Χρηματιστήρια από τέτοια παραδείγματα άλλο τίποτα.
*Δημοσιογράφος, χρηματιστηριακός αναλυτής