Μία ταινία μας θυμίζει την ιστορία των γερμανών ναζί στην Αργεντινή
Στις 20 Μαρτίου, σε συνεργασία με το Ισπανικό Ινστιτούτο, την Πρεσβεία της Ισπανίας και της Αργεντινής, παρουσιάστηκε στο Ινστιτούτο Θερβάντες η ταινία «Ο Γερμανός Γιατρός». Το σκοτεινό πολυβραβευμένο θρίλερ από την Αργεντινή, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο, γεγονότα από τη ζωή του Γιόσεφ Μέγκελε, 20 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην προβολή μεταξύ άλλων, έδωσαν το παρόν καλεσμένοι από την πρεσβεία της Ισπανίας και της Αργεντινής, η πρόεδρος του συλλόγου Αργεντίνων Ελλάδος, ο υπεύθυνος πολιτιστικών θεμάτων της πρεσβείας του Ισραήλ, Ίων Βασιλιάδης, ο Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου Χρήστος Γιακουμόπουλος, ο ηθοποιός Βλαδίμηρος Κυριακίδης, η ηθοποιός Έφη Μουρίκη, η ραδιοφωνική παραγωγός Υβόννη Μαλτέζου, η τραγουδίστρια Κατερίνα Σούσουλα Σουάρεζ. Στη συνέχεια της προβολής, ο κριτικός κινηματογράφου του περιοδικού «Αθηνόμαρα», Χρήστος Μήτσης, ο δημοσιογράφος Νικήτας Κουριδάκης, η ψυχολόγος και συστημική ψυχοθεραπεύτρια Πέπη Σκορδέλη και ο σκηνοθέτης Κίμωνας Τσακίρης μίλησαν με το κοινό για τα θέματα που πηγάζουν από την ταινία: Ναζισμός, μιμητισμός, τα όρια της επιστήμης και τον ρόλο της Λατινικής Αμερικής που φυγάδεψε ναζί εγκληματίες για πολλές δεκαετίες. Το πάνελ συντόνισε ο κριτικός κινηματογράφου Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος.
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της ταινίας και βαθύς προβληματισμός της ίδιας της σκηνοθέτιδας και σεναριογράφου είναι η φιλικά προσκείμενη διάθεση πολλών περιοχών της Λατινικής Αμερικής προς τους Ναζί. Πάνω στο θέμα τοποθετήθηκε ο κ. Κίμωνας Τσακίρης αναφέροντας ότι «…υπήρχε ένα σύστημα που μετέφερε τους ανθρώπους αυτούς στην Λατινική Αμερική, όταν πλέον ήταν αδύνατο να μείνουν στην Ευρώπη…». Η ιστορία ενώνει τα κομμάτια του παζλ καθώς «…οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν για να επανδρώσουν και να εκπαιδεύσουν μετέπειτα στρατούς δικτατόρων στην Λατινική Αμερική…». Εξάλλου όπως τόνισε και ο κ. Νικήτας Κουριδάκης «…υπήρχε πολιτική συγγένεια με το καθεστώς του Περόν, τον οποίο το Hollywood φρόντισε να εξιδανικεύσει (μέσα από την ταινία Evita)…».
Η πολιτική μεταφέρεται και σε ποιο προσωπικό επίπεδο μέσα από την σχέση που δημιουργεί ο Μένγκελε με τους γονείς της Λίλιθ όπως επισημαίνει ο κ. Κουριδάκης «…μπαίνει μεταξύ του ζεύγους και το χειραγωγεί, απευθυνόμενος στο κάθε μέλος του, στην γλώσσα που μπορεί να το σαγηνεύσει πιο εύκολα. Κατά αυτή την έννοια το κακό μπορεί να είναι γοητευτικό γιατί ξέρει να κάνει προπαγάνδα…».
Αυτό είναι ίσως και το όπλο της συγκεκριμένης ταινίας. Ο Μένγκελε σε αντίθεση με όσα γνωρίζουμε γι’ αυτόν, δεν εμφανίζεται σαν το στερεοτυπικό κακό που γνωρίζουμε μέσα από τον κινηματογράφο. Ο κ. Χρήστος Μήτσης παρατηρεί πως «…ο πυρήνας ίσως της ταινίας είναι το πώς το κακό μπορεί να είναι όχι απλώς μεταφυσικό και ιδεαλιστικό αλλά πραγματικό και γοητευτικό δίπλα μας…». Ο Μένγκελε εμφανίζεται σαν σωτήρας για να δώσει λύση στο πρόβλημα της μικρής Λίλιθ, η οποία αδυνατεί να ενταχθεί μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον του σχολείου στο οποίο αποτελεί μια παραφωνία λόγω του μικροκαμωμένου σώματος της που διαφέρει από τις υπόλοιπες έφηβες συμμαθήτριες της. «…η εφηβεία είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος όπου κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει εύκολα αν θέλει να μοιάζει ή να ξεχωρίζει από τους άλλους…» συνεχίζει η κ. Σκορδέλη.
Ο κ. Μήτσης τονίζει πως «…υπάρχει μια επιθυμία στην ταινία που περνά από όλους τους πρωταγωνιστές για μια τελειότητα και ομοιομορφία…». Στην βάση της λογική του Μένγκελε αλλά και κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος είναι ένας κόσμος που η τελειότητα επιβάλλεται μέσα από την τάξη και την ομοιομορφία. Μέσα σε αυτή τη σκέψη όμως βρίσκουμε και την λύση του προβλήματος, απαντά η κ. Σκορδέλη «…διαφυλάσσοντας την διαφορετικότητα μας αλλά και προσπαθώντας να ανεχτούμε και να προωθήσουμε την διαφορετικότητα του διπλανού μας…» μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ακραίες αντιλήψεις όπως αυτή του φασισμού.
Η ταινία «Ο Γερμανός Γιατρός» κάνει πρεμιέρα στις Ελληνικές αίθουσες στις 27 Μαρτίου από τη Videorama Films και την Odeon.
